Książka to okno na świat

  Wrzesień sprawił, że już dawno zapomniałam o lecie. Jest zimno i deszczowo. Ale ma to też plusy – to dobry czas na siedzenie pod kocykiem, czytanie książek i oglądanie seriali. Za ikonkę wpisu jak zwykle służy najpopularniejszy post z mojego bookstagrama z ostatniego miesiąca. Przeczytałam pięć książek, a poziom był bardzo różnorodny. Najlepiej wypadło osobliwe i niepokojące Echo , ale bardzo podobało mi się też Wśród gwiazd i W ciemnym, mrocznym lesie . We wrześniu spotkało mnie też jedno książkowe rozczarowanie za sprawą Necrolotum . Serialowo to czas rewelacyjnego Sandmana , o którym musiałam napisać parę słów oraz dwóch produkcji fantasy oglądanych na bieżąco – Rodu Smoka i Pierścieni Władzy . Książkowo: 1.   John Gardner Szalona pani 2. Thomas Olde Heuvelt Echo 3. Ruth Ware W ciemnym, mrocznym lesie 4. Jan Maszczyszyn Necrolotum  Nie będę pisać zbyt wiele na temat tej książki, ponieważ planuję dłuższą recenzję. Opowieści dzielą się na te, które przyciągają his

  Kadr z serialu Sandman , Netflix, 2022. Pogłoski o przeniesieniu na ekran serii komiksów Sandman Neila Gaimana pojawiały się od wielu lat. Nic jednak nie wychodziło z tych planów, w dużej mierze dlatego, że autor nie zgadzał się na zmiany w materiale źródłowym proponowane przez innych. Po obejrzeniu produkcji od Netflixa mogę napisać, że bardzo dobrze się stało, bo serialowy Sandman ma w sobie coś unikatowego i choć sama nie znam oryginału, wierzę na słowo tym, którzy mówią, że jest to wierna adaptacja. Głównym bohaterem jest tytułowy Sandman, zwany też Morfeuszem lub Snem, pan krainy Śnienia, snów i koszmarów. Na początku XX w. Roderick Burgess, opętany obsesją przywrócenia życia synowi, postanawia uwięzić Śmierć i zmusić, by spełniła jego żądanie. Jednak plan spala na panewce, gdyż w pułapkę wpada Morfeusz. Nie było to zgodne z zamiarami Burgessa, ale nie ma zamiaru wypuścić zdobyczy, licząc, że od tak potężnej istoty dostanie coś wartościowego: wieczne życie lub bogact

  Nora jest pisarką i prowadzi uporządkowane życie. Pewnego dnia jej spokój zakłóca e-mail z zaproszeniem na wieczór panieński przyjaciółki z dawnych lat Clare. Kiedyś dziewczyny łączyła przyjaźń, ale dziesięć lat temu Nora zerwała wszelkie kontakty. Mimo że introwertyczna pisarka nie przepada za takimi spotkaniami, po części z poczucia winy, po części z nadzieją na odbudowanie relacji, wyrusza na weekend do domu na odludziu. Flo, przyjaciółka Clare i organizatorka wieczoru panieńskiego, ma starannie opracowany program i każde odstępstwo przyprawia ją o złość. W małym gronie gości dochodzi do coraz częstszych napięć, a tajemnice z przeszłości wypełzają na światło dzienne. W ciemnym, mrocznym lesie , debiutancka powieść Ruth Ware, czaruje przede wszystkim klaustrofobicznym klimatem. Mocne otwarcie, pokazujące zdarzenie z finału, a potem przeskok do wcześniejszych wydarzeń, przeplatanych z teraźniejszością, w której bohaterka usiłuje przypomnieć sobie, co się stało. Fabuła general

  Cóż może być niezwykłego i niepokojącego w zdeptanych stopami turystów i wspinaczy Alpach? A jednak pewnego dnia Nick i jego towarzysz Augustin natykają się na Maudit, majestatyczny szczyt o którym próżno szukać wzmianki w turystycznych przewodnikach. Miejscowi nie chcą mówić o tej górze, jakby wypierali ze świadomości jej istnienie. Jednak to nie zniechęca młodych wspinaczy. Ruszają na wyprawę, która przeradza się w koszmar. Augustin już nigdy nie wróci z Maudit. Nick przeżył, ale z potwornie okaleczoną twarzą i czymś znacznie gorszym w sobie. Z piętnem góry będzie musiał zmierzyć się nie tylko on sam, ale także jego najbliżsi, przede wszystkim partner Sam Avery. Nawet teraz obchodzimy to szerokim łukiem, bo tak jest łatwiej, niż zaakceptować prawdę. Bo my tej prawdy nie chcemy zaakceptować. Wiedziałem o tym od chwili, kiedy ocknąłem się w szpitalu w Lozannie. Bo zabrałem na dół z Maudit coś, co żyje we mnie jak pasożyt. I nie jest to Augustin, mimo tego, co dziś w nocy widzia

Szalona pani i Królewski goniec to dwa opowiadania, do których bardziej pasuje określenie baśnie czy dawne opowieści napisane przez Johna Gardnera w postmodernistycznym stylu. Nakładanie na klasyczne historie i archetypy zupełnie nowych warstw jest kluczem do ich odczytania. Szalona pani to wariacja na temat klasycznej baśni przedstawiana z punktu widzenia trzech postaci typowych dla tego gatunku. Tytułowej szalonej królowej Luizy, która w zależności od nastroju jest najpiękniejszą kobietą na świecie lub ropuchą. Jej męża, dzielnego króla Grzegorza mającego problemy ze swoim błaznem oraz Muriel, królewny, która kiedyś była biedna i nosiła imię Tania. Jednak skoro królowa twierdzi, że to nieprawda, kim ona jest, by temu zaprzeczać? Królewski goniec to jeszcze dziwniejszy utwór w którym stary marynarz opowiada historię wielkiej mistyfikacji związanej z jego przypadkowym udziałem w wyprawie statku wielorybniczego. Jednak kapitan Dirge wcale nie szuka czegoś tak oczywistego, jeg

Odszedł sierpień, a wraz z nim odeszło lato. I choć bywają jeszcze cieplejsze dni, to jednak w powietrzu zdecydowanie pachnie już jesienią. Oby długą i złotą. Ikonką wpisu jest najpopularniejsze zdjęcie na moim bookstagramie, a na nim niezmiennie treści związane z Tolkienem. Sierpień był dla mnie bardzo udany czytelniczo. Przeczytałam siedem książek i w większości były to bardzo ciekawe i dość różnorodne teksty. Mroczne Necrosis Jacka Piekary, nostalgiczny powrót do dzieciństwa w Magicznych latach Roberta McCammona, powieść historyczna osnuta wokół prawdziwej relacji o początkach kolonizacji Afryki w Panu Ciemności oraz klaustrofobiczny horror w Ruinach znajdujących się w meksykańskiej dżungli to literackie podróże, które gorąco wam polecam. Książkowo: 1.   Jacek Piekara Necrosis. Przebudzenie 2. Robert McCammon Magiczne lata 3. Robert Silverberg Pan Ciemności 4. Cilla i Rolf Börjlind Przypływ 5. Scott Smith Ruiny 6. Katarzyna Puzyńska Martwiec Trzyna