Książka to okno na świat

  Glorm porzucił góry i uciekł do Złotego Dartanu, przyjmując nową tożsamość. Wierzył, że będzie żył spokojnie i szczęśliwie. Jednak Grombelard odcisnął na nim swoje piętno. Wymarzone życie okazało się niewiele warte, a gdziekolwiek by nie wyruszył, wojna podążała jego śladami. Postanawia więc wrócić. Jednak czas nie stoi w miejscu. Przez te lata Ciężkie Góry bardzo się zmieniły, podupadły i zdziczały. Bez opieki cesarstwa królestwo zbójów nie może istnieć w takiej formie jak wcześniej. A jednak Glorm i jego najwierniejszy przyjaciel, kocur Rbit, wracają do domu. Po odbudowanie dawnej potęgi czy tylko znalezienie końca?   Porzucone królestwo Feliksa W. Kresa, siódmy tom Księgi Całości , jest inny niż poprzednie. Po raz pierwszy głównymi bohaterami są bowiem postacie znane z poprzednich części: Króla Bezmiarów i Grombelardzkiej legendy . Akcja w głównej mierze toczy się w Londzie, grombelardzkm porcie, który jest właściwie miastem-prowincją , bo Ciężkich Gór nikt już nie kontroluj

  Puszcza Bukowa to największa knieja Szereru i źródło gigantycznego bogactwa właścicieli wywodzących się ze starożytnego książęcego rodu K.B.I.. Po śmierci bezdzietnego księcia wybucha skandal, ponieważ okazuje się, że dziedziczką fortuny ma być niewolnica Ezena, którą kaprys pana podniósł do godności małżonki. Na domiar złego nie należy ona do gigantycznie drogich Pereł, lecz była wcześniej praczką. No i jest półkrwi Armektanką. Czegoś takiego Dartan z pewnością nie zniesie, a inne gałęzie rodu K.B.I. już szykują pozwy procesowe. Ezena, była niewolnica, nie ma szans na zwycięstwo w sądzie. Jej cel jest jednak zupełnie inny i odmieni oblicze Szereru. W umyśle – ludzkim, bo już nie kocim – tkwiła jakaś potrzeba cudowności. Gotah wiele razy się zastanawiał, dlaczego człowiek nie jest w stanie przyjąć świata takiego, jakim był: rządzącego się swoimi własnymi prawami, dość przecież cudownego, nawet bez latających kamieni i innych dziwów ( Pani Dobrego Znaku. Wieczne Cesarstwo , s. 542-5

  Jednym ze źródeł inspiracji J. R. R. Tolkiena była mitologia dawnej Północy. Przygotowałam dla Was pięć ciekawostek o których (być może) nie wiedzieliście. 1. Czy Gandalf jest krasnoludem? Nie, ale pytanie nie jest całkowicie bezpodstawne, ponieważ większość krasnoludzkich imion pojawiających się w Hobbicie pochodzi z jednej z pieśni Eddy poetyckiej – Wieszczby Wölwy , a konkretnie fragmentu nazywanego Dvergatal ( Rejestr karłów ). I właśnie tam pojawia się imię Gandalfa, w późniejszej wersji Eddy zapisane jako Gandálfr. Skąd w tym spisie istota, która jak wiadomo z nazwy ( álfr to elf) krasnoludem nie jest? Tolkien, który uwielbiał słowa i ich etymologię, zaczął się więc zastanawiać, kim był Gandalf. Doszedł do wniosku, że pierwszy człon tego imienia oznacza „różdżkę” bądź „laskę”. Gandalf jest więc elfem z różdżką, a różdżka to atrybut czarodzieja. Historia opisana w Hobbicie jest zatem także wyjaśnieniem zagadki, skąd w rejestrze krasnoludów wziął się elf. W pierwszych

  Zanim nastąpi podsumowanie 2022 roku, czas na spacer po książkowych tytułach. Autorką grafiki i polskiej wersji zabawy jest Lirael z bloga   Lektury Lirael  a jak zawsze przypomina o niej Sylwka z bloga  Unserious.pl Zasady są proste. Wypełniamy luki w poniższej historyjce tytułami książek przeczytanych w 2021 roku. Zaczęłam dzień (z) _____. W drodze do pracy zobaczyłam _____ i przeszłam obok _____, żeby uniknąć _____ , ale oczywiście zatrzymałam się przy _____. W biurze szef powiedział: _____. i zlecił mi zbadanie _____. W czasie obiadu z _____ zauważyłam _____ pod _____ . Potem wróciłam do swojego biurka _____. Następnie, w drodze do domu, kupiłam _____ ponieważ mam _____. Przygotowując się do snu, wzięłam _____ i uczyłam się _____, zanim powiedziałam  dobranoc  _____ .   A było to tak… Zaczęłam dzień (z) Czarną ambrozją . W drodze do pracy zobaczyłam Szaloną panią i przeszłam obok Poławiacza , żeby uniknąć Jeźdźca na niebie , ale oczywiście zatrzyma

  Szesnastoletni Bolko po kłótni z ojcem, Mieszkiem, przebywa u króla Swerów, Eryka, który poślubił jego siostrę. Jednak czas beztroski się kończy. Władca wzywa go do kraju. Syn ma się ożenić i przygotowywać do objęcia władzy. Jednak polityka jest dla młodego Bolka tylko obco brzmiącym słowem, nie mającym nic wspólnego z jego życiem. Nie obchodzą go rozgrywki ojca, za którego raczej się wstydzi, niż z nim sympatyzuje. Ważne życiowe lekcje są dopiero przed nim. Świat się zmienia. Starzy bogowie umierają, lecz wiara w nich wciąż jest żywa wśród plemion Wieletów na Połabiu. Niepokoje w Rzeszy są dla nich wyśmienitą okazją do powstania. A Mieszko i Bolesław Srogi z Czech zamierzają wykroić jak najwięcej dla siebie. Gajek, pisząc powieść o początkach państwa polskiego, miał dość dużą swobodę, bo o tych czasach nie wiadomo zbyt wiele i można swobodnie wypełniać białe plamy, jak choćby te dotyczące dwóch pierwszych żon Bolesława. Zresztą zmiany nie są dla mnie problemem, bo akceptuję, że

  Podsumowanie listopada zaczynam od małej niespodzianki. W minionym miesiącu na moim bookstagramie w sercu nie grał Wam Tolkien, a coś zdecydowanie bardziej klasycznego i polskiego – czyli Dziady Adama Mickiewicza. W listopadzie przeczytałam sześć książek, a właściwie to siedem, ponieważ Grombelardzka legenda Feliksa W. Kresa została rozbita na dwa tomy . Fantastyki, jak zawsze, było najwięcej, tu bez zaskoczeń, choć znalazło się też miejsce dla innych gatunków. Najlepszą książką listopada była dla mnie Grombelardzka legenda Feliksa W. Kresa, a największym rozczarowaniem okazało się Marzenie panny Benson Rachel Joyce . Serialowo nadrabiam hity, które w dziwny sposób jakoś umknęły mojej uwadze, czyli przyszedł czas na Squid Game i Peaky Blinders .                                                                                          Książkowo: 1.   Kate Morton Zapomniany ogród 2. Rachel Joyce Marzenie panny Benson 3. Catriona Ward Sundial 4. Andrzej Pilipiuk Przet

  Grombelard to nieprzyjazna kraina. Ciężkie Góry nieustannie mokną w deszczu. Jest tu tylko kilka warowni i niewielkich wiosek. Krajobraz nieustannie przypomina o przeszłości. To właśnie w tym miejscu Szerń walczyła z wrogą Potęgą – Alerem. Wygrała te zmagania, ale cała kraina od nich ucierpiała. Armektanka Karenira trafiła w góry, by uczyć żołnierzy strzelania z łuku. Nie znając praw tej krainy, szybko sprowadziła na siebie nieszczęście. I wtedy stało się coś dziwnego. Dziewczyna zyskała nowy cel, który przyniósł jej przydomek Łowczyni, i po latach stała się jedną z legend Grombelardu. Obok Basergora-Kragdoba, Króla Gór i górskich rozbójników, potężnego kocura L.S.I. Rbita, a wreszcie elitarnego oddziału kocich wojowników, których nieprzypadkowo ochrzczono mordercami. Grombelardzka legenda Feliksa W. Kresa to trzeci tom Księgi Całości . W najnowszym wydaniu Fabryki Słów została ona podzielona na dwie części: Serce Gór i Wstęgi Aleru . Zdecydowanie jednak należy czytać je razem,

  Dawno temu Przodkowie dysponowali wielką wiedzą i potęgą. Jednak ich cywilizację zniszczyła seria kataklizmów: wybuchy wulkanów, głód i zarazy. Ludzie do dziś korzystają z pozostałości po Przodkach, plądrują ruiny ich miast nie tylko w poszukiwaniu skarbów, ale i dachówek. To, co zdarzyło się raz, może się jednak powtórzyć. W kolonii nad brzegiem morza, której mieszkańcy czczą Ojca Stworzyciela Stu Światów i jego kociogłową córkę Nefem, dzieje się coraz gorzej. W odległe strony rusza więc ekspedycja w której uczestniczy m. in. młody i zaradny Dave, ucząca się na kapłankę Ana i pochodząca z dziczy Tyra, która marzy o tym, by zostać fryzjerką w mieście.   Bogowie patrzą na nasze życie jak na zwój papieru. Gdy czytamy opowieść, przyzwyczajamy się do bohaterów, lubimy ich, ciekawią nas ich losy. Może nasze zwoje skończyły się za wcześnie? Może bogini przybyła, bo nasza księga urywała się nagle, a ona była ciekawa, co mogłoby być dalej? (s. 210)   Przetaina Andrzeja Pilipiuka był

  Rob dorastała w bardzo nietypowej rodzinie, w domu na pustyni Mojave. To Sundial, nazwany tak od zegara słonecznego. Dorośli prowadzili tam eksperymenty na zwierzętach, w czym Rob i jej siostra Jack asystowały. Teraz bohaterka mieszka w domu na przedmieściach, ma męża i dwie urocze córeczki. Jednak ta idylla jest zakłócona już w pierwszym zdaniu powieści, gdyż Rob odkrywa, że mąż znów ją zdradza. Kolejne tajemnice rodziny ujawniają się na następnych stronach i robi się coraz bardziej dziwnie. Mąż wydaje się agresywny, ale Rob też przejawia skłonność do przemocy. Starsza córka, Callie, przynosi do domu kości zwierząt i rozmawia z osobami, których nie ma. To przywołuje u Rob pogrzebane dawno temu wspomnienia. Zabiera dziewczynkę do Sundial, gdzie będzie musiała dokonać wyboru. Pamięć jest jak pętla na szyi. Czasem zaciska się tak mocno, że tracę oddech. Trudno stwierdzić, co ją obudzi (s. 83). Sundial Catriony Ward to bardzo dziwna książka. Autorka potrafi wykreować nastrój niepok

  Dziesięcioletnia Margery Benson zauroczyła się złotym chrząszczem z Nowej Kaledonii, którego zobaczyła w książce o niesamowitych stworzeniach. Minęło jednak wiele lat, zanim postanowiła rzucić wszystko i udać się w pogoń za marzeniami z dzieciństwa. Na stanowisko jej asystentki zgłosiła się Enid Pretty, która jednak w ogóle nie przypadła Margery do gustu. W najmniejszym stopniu nie sprawiała wrażenia osoby choć trochę znającej się na podobnych wyprawach. Jednak los bywa przewrotny i obie bohaterki ostatecznie wyruszyły w podróż w poszukiwaniu złotego chrząszcza. Marzenie panny Benson Rachel Joyce to książka przede wszystkim o kobiecej przyjaźni i spełnianiu własnych marzeń. Duet Margery-Enid jest przedziwny, bo te bohaterki dzieli właściwie wszystko. Od wyglądu, poprzez doświadczenia życiowe, po sposób bycia i zainteresowania. Nie da się ukryć, że obie są mocno przerysowane. Przypuszczam, że autorka chciała w ten sposób podkreślić, że przyjaźń nie zna granic, ale wypada to trochę

  Londyn, 1913 rok. Mała dziewczynka ukryta na statku płynącym do Australii czeka na tajemniczą kobietę, którą nazywa Autorką. Ta jednak nigdy się nie zjawia. Nie wiadomo, kim jest dziewczynka. W walizce, którą ma przy sobie, znajduje się egzemplarz baśni Elizy Makepeace. W noc 21 urodzin Nell dowiaduje się prawdy o swoim pochodzeniu, co całkowicie zmienia jej życie. Wiele lat później wyrusza do Kornwalii, do posiadłości Blackhurst, by odkryć prawdę o przeszłości. Jednak rozwikłanie zagadki nie będzie jej dane. Zajmie się tym jej wnuczka Cassandra, która po babci odziedziczyła niewielki domek w Kornwalii. W Zapomnianym ogrodzie Kate Morton snuje historie trzech kobiet, których losy układają się w jedną opowieść niczym pasma w warkoczu. Głównym tematem są skrywane rodzinne tajemnice i próba rozwikłania tożsamości porzuconej dziewczynki. Autorka podrzuca nam coraz to nowe informacje, by po nitce dotrzeć do kłębka. Ciekawie wypada też wątek swoistego kryzysu tożsamości Nell, która p