Książka to okno na świat

Uwaga! Recenzja zawiera spoilery do pierwszego tomu. Zło rośnie w siłę. Na górze Urmsheim Simonowi udało się zabić białego smoka, Igjarjuka i zdobyć pierwszy z trzech mitycznych mieczy – Cierń. Naznaczony krwią smoka i nowym przydomkiem – Śnieżnowłosy – trafia do krainy ludu Qanuc. Jednak siedziba trolli nie jest bezpiecznym schronieniem, bo dwójka jego druhów, w tym troll Binabik, zostaje uwięzionych i grozi im śmierć. Po upadku Naglimundu Josua z garstką towarzyszy próbuje uciec przed tropiącymi ich Nornami. Nie wiedzą, dokąd się udać, ani dlaczego Norny ścigają ich tak zawzięcie. Maegwin, po śmierci ojca i brata, musi przejąć rządy nad Hernystirczykami. Zapędzeni przez poplecznika Eliasa, Skalego, w mroczne jaskinie, pogrążeni są w żałobie. Maegiwn coraz częściej znika w mrocznych czeluściach, przekonana, że spotka tam Sithów, dawno temu mocno związanych z jej ludem, a oni udzielą im pomocy. Lecz głęboko pod ziemią znajduje nie to, czego szukała. W Nabbanie władzę przej

Wszyscy myśleli, że John Prezbiter, pogromca smoka, Władca Erkynlandu i Wielki Król całego Osten Ard, będzie żył wiecznie na swoim zamku w Hayholt. Lecz nie jest to los pisany ludziom. Po wielu latach panowania i pokoju stary król umiera, a na tronie zasiada jego starszy syn Elias. Szybko okazuje się, że nie jest idealnym władcą. Nie dba o plagi dotykające poddanych, a tych, którzy nie chcą płacić danin, wyrzyna w pień. Nic dziwnego, że ludzie zwracają swe myśli ku drugiemu z królewskich synów, Josui. Zwłaszcza, że u boku Eliasa trwa tajemniczy i budzący grozę kapłan Pryrates. Na królewskim zamku w Hayholt dorasta Simon. Chłopiec jest sierotą, dość niezdarnym i marzycielskim. Zamiast wypełniać swoje obowiązki, buja w obłokach i przemierza różne zakamarki budowli. Znika na długie godziny, więc niektórzy mówią o nim chłopiec-duch . Świetnym dostarczycielem opowieści jest doktor Morgenes, roztargniony uczony, u którego Simon zostaje pomocnikiem. Niespodziewanie gamoniowaty podkuch

Mirosław Kutrzeba wspierany przez demona zemsty, Zmorę, zabił już pięciu ludzi odpowiedzialnych za śmierć jego rodziny i wytrwale tropi najpotężniejszego z nich, Szóstego. Lecz zemsta, trochę jak kij, okazuje się mieć dwa końce. Dążenie Kutrzeby do zemsty i ofiary, które zostawił na swojej drodze, zrodziły mścicieli, którzy teraz podążają jego śladem i docierają do jego przyjaciela Koryckiego. Tymczasem niemal dwieście lat później w kosmosie panuje niemałe poruszenie. Ktoś ożywił pradawną bestię Tiamat, a w sam środek walki z nią trafia młody chorąży Adam Drygieł. Ale to nie koniec kosmicznych kłopotów. Rezydująca na Marsie Wanda wpada w nieliche tarapaty za sprawą pewnego Jacusia i zielska. Nie lepiej dzieje się w Malowanej Moskwie. Olga Rostow niespodziewanie musi walczyć o władzę w mieście. Oj, sporo dzieje się w Mitoświecie Pawła Majki, a konkretnie drugim, po Pokoju światów , tomie z tego uniwersum – Wojnach przestrzeni . O ile pierwsza część była skoncentrowana na zemśc

Dziwny to był miesiąc, marzec 2020 roku, który na pewno zapamiętam na zawsze. Nagle się okazało, że rzeczy uważane za oczywiste, wcale tak oczywiste nie są. Zdaję sobie sprawę, że dla mnie, jako osoby mieszkającej na wsi, która w każdej chwili może wyjść i pospacerować po dużym ogrodzie, nie jest to aż tak uciążliwe, ale mam nadzieję, że sytuacja szybko wróci do normy. Nie będę jednak się na ten temat rozpisywać, bo w końcu właśnie w kulturze można znaleźć ucieczkę od obecnej niewesołej sytuacji. Tradycyjnie, najpopularniejsze zdjęcie na moim Instagramie w minionym miesiącu było związane z Tolkienem. To nowy nabytek w tolkienowskiej biblioteczce – John Garth Tolkien i pierwsza wojna światowa. U progu Śródziemia , o której jeszcze napiszę Wam parę słów. Książkowo: Czasu miałam trochę więcej, więc przełożyło się to na ilość przeczytanych książek. W sumie było ich sześć. Najwięcej fantastyki, a do tego kryminał i biografia. 1. Chris Beckett Matka Edenu 2. Winston Graham Be

Rodzanice , dziesiąty tom sagi o policjantach z Lipowa, zakończył się mocnym finałem, w którym Klementyna Kopp przyznała się do zabójstwa dziennikarki. Pokrzyk bazuje przede wszystkim na tej historii. Stróże prawa są przekonani o winie emerytowanej policjantki, zwłaszcza, że dochodzi do kolejnych morderstw, a na miejscu zbrodni świadkowie widzieli Kopp. Tylko Daniel Podgórski nie wierzy w winę koleżanki i zaczyna prowadzić niezależne śledztwo, by oczyścić ją z zarzutów. Weronika Podgórska, szukając domu dla matki, trafia do dworku we wsi Wnyki, który zdaniem miejscowych jest obłożony klątwą. Ktoś zmarł w nim paskudną śmiercią, a każdego, kto przekroczy próg, czeka ten sam los. Pokrzyk. Nie była nawet pewna, czy takie słowo istnieje. Pewnie nie. Nie szkodzi. Idealnie wyrażało to, co czuła. Pokrzyk. Miejsce, które nie należy ani do Boga, ani do szatana. Jej osobiste piekło. Piekło. Czyściec. Raj. Dante może to pięknie opisał, ale teraz wiedziała, że nie miało to znaczenia. Dla