Książka to okno na świat

Ruiny to jedyne co zostało po ludziach mieszkających na Ziemi. Nie jest to jednak koniec naszego gatunku. W epoce Rozszczepienia ludzkość podzieliła się bowiem na kilka odnóg. Część została na Ziemi, inni zamieszkali na Księżycu, a jeszcze inni skolonizowali jedną z odległych planet. I to właśnie koloniści po stuleciach wracają do kolebki ludzkości , by zastać ją wymarłą. Żadne książki nie ocalały, ale odnaleziono zielony zeszyt zwany też Notatnikiem Nieśmiertelnego . Badający go naukowiec i jego profesor przepadli bez śladu. Przyjaciel zaginionego Akka Numi decyduje się opublikować zapiski Nieśmiertelnego. Wedle pozostawionych przez niego notatek był kosmonautą, który udał się na misję do planet Dzety. Wskutek awarii powrót na Ziemię bardzo się przeciągnął. Kiedy wrócili po 200 latach wylądowali na Księżycu. Ogólnikowe wyjaśnienia udzielane przez lunantropów nie satysfakcjonują członków wyprawy badawczej. Nieśmiertelnemu udaje się przedostać na Ziemię i na własne oczy zobaczyć, jak

Rozpoczęło się końcowe odliczanie dla świata, a rozpad arek postępuje. Ofelia i Thorn mają coraz mniej czasu, aby odnaleźć Boga i Innego oraz zrozumieć, który z nich stwarza większe zagrożenie. Lazarus zdradził, że tajemnicze zjawisko ech jest kluczem do rozwiązania zagadki. Wiele odpowiedzi skrywa Babel, ale także umysł Ofelii dzielącej wspomnienia z Eulalią Boogue. Wydaje się jednak, że Bóg jest o krok przed nimi. Dotarł na Łuk Tęczy i szykuje się do przejęcia ostatniej mocy, jakiej jeszcze nie posiada. Spogląda w lustro – nie ma odbicia. To bez znaczenia, liczy się samo zwierciadło. Zwyczajne, nie za duże, wiszące nie całkiem równo. Przypomina Ofelię. Jego palec przejeżdża po powierzchni odbijającej światło, nie pozostawiając przy tym śladu. To właśnie tutaj wszystko się zaczęło czy też – zależnie od punktu widzenia – wszystko się skończyło. Tak czy inaczej, to w tym miejscu sprawy zaczęły przybierać naprawdę ciekawy obrót (s. 29). Echa nad światem to czwarty, finałowy, tom s

  Życie w Wilczej Dolinie na pozór toczy się zupełnie zwykłym i spokojnym trybem, wyznaczanym przez zmianę pór roku oraz powiązane z tym prace polowe i obrzędy. Jednak od kilkunastu lat ludzie przygotowują się do zapowiedzianego powrotu wilkarów. Przygnieciona ciężarem odpowiedzialności za mieszkańców doliny Venda czuje się coraz bardziej zgorzkniała i stara. Mieszkańcy z niepokojem śledzą relacje między wieszczką Alasą a Irke, bartnikiem żyjącym na uboczu społeczeństwa. Wszyscy pamiętają przepowiednię, że zażyłość pomiędzy tą dwójką poprzedzi powrót wilkarów. Tymczasem dziecko zrodzone z krwi Elleniale jest już gotowe na poznanie Pana Lasu. Wezwijcie moje dzieci Marty Krajewskiej zamyka cykl opowieści z Wilczej Doliny, w skład którego wchodzą jeszcze Idź i czekaj mrozów oraz Zaszyj oczy wilkom . Autorka zdecydowała się na spory przeskok czasowy, co oczywiście ma istotne konsekwencje. Bohaterowie nieco się przez ten czas zmienili, pojawiły się też zupełnie nowe postacie, którym Kr

  Dziś witam się zdjęciem z książkami w kolorach słońca, które w minionym miesiącu zgarnęło najwięcej serduszek na moim Instagramie. Tak naprawdę jednak pod koniec sierpień   trochę zapomniał, co to znaczy być letnim miesiącem. Od kilku dni mamy więc jesień na całego – deszcz, wiatr i ziąb. Czytelniczo i serialowo sierpień był jednak całkiem udanym miesiącem. Książkowo: W sierpniu przeczytałam sześć książek, a recenzje trzech z nich mogliście przeczytać na blogu. Gatunkowo to przede wszystkim fantastyka, z dodatkiem grozy i powieści historycznej. 1. – 2. Brandon Sanderson   Rytm wojny 3. August Derleth Maska Cthulhu 4. Juliet Marillier Syn cieni Drugi tom Siedmiorzecza , tym razem skupiający się na losach córki Sorchy, Liadan. Długo czekałam na tę książkę, bo pierwszy tom, Córka lasu , znalazł się w gronie najlepszych książek przeczytanych przeze mnie w 2019 roku. Ale absolutnie się nie zawiodłam. Marillier to potrafi – opowiadać o trudnych losach bohaterów w trochę hist