Przedpremierowo - Amy Harmon „Pieśń Dawida”

W powieści „Pieśń Dawida” Amy Harmon powraca do postaci znanych z „Prawa Mojżesza”. Pojawia się i Mojżesz, i Georgia, i mała Kathleen, ale głównym bohaterem książki jest Dawid Taggert zwany Tagiem.

Wydawało się, że po latach tułaczki nawet tak niespokojny duch jak Tag w końcu się ustatkował. Osiadł w miejscu, poświęcił się budowaniu marki Tag Team i treningom. Spotkał też kobietę swojego życia, niewidomą Millie. Gdy wszystko zdawało się iść idealnie, Tag zniknął. Jego listem pożegnalnym są nagrane kasety. To dzięki nim, krok po kroku, kaseta po kasecie, Tag odsłania przed Millie i Mojżeszem swoje uczucia i przyczyny niezrozumiałej dla najbliższych decyzji.
Przedstawienie akcji niejako od środka to dobry chwyt fabularny, gdyż czytelnik może wraz z bohaterami dochodzić do odkrywania prawdy. „Pieśń Dawida” to piękna opowieść o miłości trochę nietypowej dla dzisiejszych czasów. Spokojnej, nie spieszącej się i nie sprowadzonej tylko do czynnika fizycznego.
Autorka przedstawiła niepełnosprawność Millie i jej brata w sposób daleki od stereotypów. Myślę, że mało kto spodziewałby się, że osoba niewidoma może być tancerką, a tu proszę bardzo. Millie jest w cudowny sposób świadoma swoich ograniczeń, ale żyje w taki sposób, by pokonywać je każdego dnia. Wraz z bratem Henrym, który ma trudności z przystosowaniem społecznym, a w chwilach gdy nie wie co powiedzieć, sypie ciekawostkami statystycznymi, tworzą kochającą się i wzajemnie wspierającą rodzinę.
„Opiekujemy się sobą nawzajem. On pomaga mi w rzeczach, z którymi mam problemy. Czasem nawet gotuje. Nic specjalnego, ale dla nas dwojga wystarczy. Może nie zawsze wiem na pewno, czy moje ubrania pasują do siebie, czy dom jest naprawdę czysty lub czy w mojej zupie jest mucha, ale Henry opiekuje się mną równie dobrze jak ja nim. (…)On jest oczami. Ja jestem sercem. On jest dłońmi, a ja głową. ”
Amy Harmon „Pieśń Dawida”, s. 64.
W historii Mojżesza można było dostrzec echa biblijnego pierwowzoru, proroka, który wyprowadził naród wybrany z Egiptu, tym razem punktem odniesienia staje się biblijny król Dawid. A zwłaszcza jego walka z Goliatem, w której jest z góry skazany na porażkę. Z innymi gigantami toczą swoje walki bohaterowie powieści Amy Harmon. To nie potwory, lecz choroby i niepełnosprawność. Walka z nimi wydaje się niemożliwa do wygrania, a jednak czasem takie beznadziejne starcia są w życiu najważniejsze.
Tym razem autorka zdecydowała się na otwarte zakończenie, więc nie wiemy na pewno, jak zakończyła się walka Taga. Choć biorąc pod uwagę kontekst biblijny i powiązanie z królem Dawidem, powinna to być walka wygrana.
W przeciwieństwie do wcześniejszej powieści Amy Harmon, w „Pieśni Dawida” niemal wcale nie pojawiają się wątki fantastyczne. Niezwykłe zdolności Mojżesza są tylko zaakcentowane i nie odgrywają większej roli w powieści.
Autorka zdecydowała się opowiedzieć nieco inną historię miłosną, koncentrując się na wątkach jak najbardziej realistycznych. W efekcie powstała mądra opowieść o miłości, która nie jest tylko niekończącym się szczęściem, ale i poświęceniem. A otwarte zakończenie pozwala naszej wyobraźni stworzyć własny scenariusz.
Za egzemplarz recenzencki dziękuję Grupie Wydawniczej Helion.


Autor:  Amy Harmon  
Tytuł:  „Pieśń Dawida”
Tłumaczenie: Marcin Machnik  
Wydawnictwo: Editio   
Liczba stron: 312

Data wydania: 2016

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Karl Edward Wagner „Kane. Bogowie w mroku”

Obraz
  Kane. Bogowie w mroku Karla Edwarda Wagnera to pierwszy z trzech zaplanowanych tomów poświęconych tej postaci, jakie mają ukazać się w serii Eony wydawnictwa Vesper. Znajdują się w nim: powieść Sploty mroku , opowiadania: Zaduma nad żalem w mym sercu , Zimne światło , Miraż oraz wiersz Cień Anioła Śmierci . Ponadto Marcin Pągowski przygotował dodatki pozwalające bliżej poznać ten świat. Kane to modelowy wręcz przykład postaci splecionej nie z dobra i zła, ale z szarości. Zainspirowany postacią biblijnego Kaina, przyniósł światu przemoc, za którą został ukarany długowiecznością. Owszem, można go zabić, ale to niewdzięczne zadanie, ponieważ walczy doskonale i szybko się regeneruje. Tym niemniej, jest to możliwe. Ale Kane to także buntownik sprzeciwiający się szalonemu bóstwu, które stworzyło ludzi wyłącznie dla własnej rozrywki i przyjemności. To koncept, o którym wspominał H. P. Lovecraft w opowiadaniu W górach szaleństwa , zaczerpnięty z mitologii sumeryjskiej, która tak właśni
Czytaj więcej

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

…i do kotła wraca – Sarah J. Maas „Dwór mgieł i furii”

Obraz
Baśnie kończą się ślubem bohaterów, którzy żyją potem długo i szczęśliwie, i nie dotykają ich kłopoty dnia codziennego. Sarah J. Maas zostawiła bohaterów „Dworu cierni i róż” w takiej właśnie sytuacji. Główny czarny charakter, Amarantha, została pokonana, a Feyra znów wpadła w ramiona Tamlina. Wydaje się więc, że wszystko zmierza do szczęśliwego zakończenia. Jednak Feyra nie może zapomnieć o tym, co musiała zrobić pod Górą. Niezbyt dobrze odnajduje się w roli skrępowanej zasadami etykiety księżnej. Nie pomaga nowe, nieśmiertelne ciało, do którego wciąż nie może się przyzwyczaić. No i jest jeszcze Rhysand, książę Dworu Nocy, który nie zamierza zrezygnować z praw, wynikających z jego umowy z Feyrą.
Czytaj więcej

A zaczęło się od kotła – Sarah J. Maas „Dwór cierni i róż”

Obraz
„Dwór cierni i róż” Sarah J. Maas przeczytali już chyba wszyscy, więc i ja potrafiłam nadrobić zaległości. Jest to pierwsza książka tej autorki po jaką sięgnęłam, więc nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać. Dziewiętnastoletnia Feyra mieszka z ojcem i dwójką starszych sióstr w nędznej chacie. Jest łowczynią, poluje, by wyżywić rodzinę. A zima tego roku jest wyjątkowo sroga. Toteż Feyra nie waha się przed zabiciem potężnego, szarego wilka. Niebawem w jej chacie zjawia się Tamlin i żąda, by dziewczyna zapłaciła za swój czyn. Wilk był mieszkańcem Prythianu, magicznej krainy z drugiej strony Muru. Zgodnie z zapisami pradawnego Traktatu Feyra musi odpokutować swoją winę, udając się na resztę życia do Prythianu.
Czytaj więcej