Między magią a nauką – Julie Kagawa „Żelazny król”, „Żelazna córka”

 

Meghan Chase jest nastoletnią outsiderką wiodącą nudne, nieciekawe życie. Jej ojciec zginął bez śladu wiele lat temu, dziewczyna mieszka z mamą, ojczymem i małym braciszkiem. Pewnego dnia jej świat zostaje wywrócony do góry nogami. Brata porwano do magicznej krainy Nigdynigdy, a na jego miejsce podrzucono paskudnego odmieńca. Meghan rusza więc w podróż, by uratować brata.

Żelazny król i Żelazna córka to dwa pierwsze tomy serii fantasy autorstwa Julie Kagawy. To dość typowa młodzieżówka, w której aż roi się od schematów. Mamy główną bohaterkę, która z szarej myszki przeistacza się w postać absolutnie niezwykłą, potrafiącą poradzić sobie ze wszystkim. Nie jest zbyt inteligentna, na co wskazują podejmowane przez nią decyzje. Trafnie podsumowuje to zdecydowanie najciekawsza postać: kot Grimalkin. Jego ironiczne komentarze to prawdziwy ozdobnik powieści.

W fabule ciągle coś się dzieje, akcja pędzi do przodu. Trzeba wyruszyć w drogę i zebrać drużynę. Tym, co zdecydowanie w tych książkach wyszło, jest kreacja świata. Są w nim luźne inspiracje Snem nocy letniej Szekspira, ale przede wszystkim bogatym folklorem Wysp Brytyjskich. Elfy nie mogą więc kłamać i łamać przysiąg, ale absolutnie im to nie przeszkadza zwodzić ludzi na manowce. Pojawiają się takie stwory jak boginy czy czerwone kapturki. No i wreszcie sama idea istnienia magicznego świata – Nigdynigdy i jego mieszkańcy mogą trwać tylko wtedy, gdy ludzie wierzą w opowieści o nich – dobrze uzasadnia główny konflikt. Żelazne stwory są dziećmi czasów współczesnych, pokoleń wierzących nie w snute od wieków opowieści, ale magię zaklętą w nowoczesnych technologiach.

Nigdynigdy umiera, człowieku. Z każdym rokiem staje się mniejsza i mniejsza. Za dużo postępu, za dużo technologii. Śmiertelnicy tracą wiarę we wszystko poza nauką. Nawet ludzkie dzieci są pochłonięte postępem. Śmieją się ze starych opowieści, przyciągają je najnowsze gadżety, komputery, gry wideo. Nie wierzą już w potwory i magię. Wraz z powiększaniem się miast technologia przejmuje świat, wiara i wyobraźnia zanikają, a my razem z nią (Julie Kagawa, Żelazny Król, s. 203).

Żelazny król i Żelazna córka to proste młodzieżówki, wykorzystujące wiele znanych schematów. Czyta się je z dużą lekkością.

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Vesper.  

Autor: Julie Kagawa

Tytuł: Żelazny król

Tytuł oryginalny: The Iron King

Tłumaczenie: Joanna Lipińska   

Wydawnictwo: Vesper

Liczba stron: 387

Data wydania: 2024


Autor: Julie Kagawa

Tytuł: Żelazna córka

Tytuł oryginalny: The Iron Daughter

Tłumaczenie: Joanna Lipińska   

Wydawnictwo: Vesper

Liczba stron: 383

Data wydania: 2024

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

Co poszło nie tak w serialu „Przeklęta” („Cursed”)

  Jeżeli czytacie mojego bloga, wiecie, że uwielbiam legendy arturiańskie i wszelkie wariacje na ich temat. Dlatego informację, że Netflix przygotowuje serial, którego główną bohaterką ma być Nimue i zaprezentuje odświeżoną wersję mitu, w której miecz wybiera królową, a nie króla, byłam zaintrygowana. Jednak po fali niepochlebnych recenzji, które pojawiły się tuż po premierze, mój zapał do oglądania znacznie osłabł. Ale że w grudniu nachodzi mnie na klimaty fantasy i baśniowe, a wybór nie jest aż tak duży, jak by się wydawało, postanowiłam dać szansę Przeklętej . Kim jest Nimue? Jak to zwykle w legendach arturiańskich bywa, odpowiedź na to pytanie nie jest ani prosta ani jednoznaczna. Najprościej byłoby odpowiedzieć, że różnie to bywa, ale najczęściej podkreślane są dwie rzeczy – związki z Merlinem i Excaliburem. Nimue bywa też nazywana Panią Jeziora albo Vivianą. Niekiedy przyjmuje się, że ona i Morgana to ta sama osoba. Niektórzy sugerują, że Pani Jeziora to nie imię, ale drui
Czytaj więcej

Kosmos już nigdy nie będzie taki sam – „The Expanse”

Ostatnie lata nie były łaskawe dla fanów serialowych produkcji science fiction. Po spektakularnych klapach twórcy niezbyt chętnie patrzyli na produkcję takich dzieł – bo nie dość, że drogie, to jeszcze nie spełniały oczekiwań widzów. Cóż więc pozostawało fanom gatunku? Chyba oglądanie tylko po raz kolejny znakomitego „Battlestar Galactica”. Na szczęście jednak każda zła passa kiedyś się kończy. „The Expanse”, serial wyprodukowany przez stację SyFy, udowadnia, że science fiction wciąż ma wiele do zaoferowania. Produkcję oparto na serii książek „Ekspansja” Jamesa S. A. Coreya. W Polsce wydano tylko pierwszy tom „Przebudzenie lewiatana” i to w dodatku rozbity na dwie części, co jak łatwo można się domyślić, nie przysporzyło książce popularności. Reszta tomów dostępna jest tylko w wersji oryginalnej. Jako ciekawostkę dorzucę fakt, że pod pseudonimem James S. A. Corey ukrywa się dwóch autorów – Daniel Abraham i Ty Franck. Obaj współpracowali z George’m R. R. Martinem. W 2010 r. ukazała
Czytaj więcej

Top 5 książek fantastycznych z motywem zimy

Obraz
Piękna, majestatyczna, magiczna, ale także groźna, przytłaczająca i śmiertelnie niebezpieczna. Zima ma bardzo bogatą symbolikę. W mitologiach, zgodnie z odwiecznym cyklem natury, postrzegano ją jako czas pustki, snu i śmierci. Martwa przyroda czekała uśpiona, by wiosną znów powrócić do życia. Krótkie dni, długie noce, zimno – te zagrożenia były jak najbardziej realne, ale ludzka wyobraźnia dodawała do tego dodatkowe strachy. Zimą lęgło się zło. W fantastyce motyw zimy pojawia się bardzo często. I nie chodzi tu tylko o porę roku, ale także o wykorzystanie jej symbolicznego znaczenia. Zapraszam na subiektywny wybór pięciu książek fantastycznych, w których motyw zimy odgrywa ważną rolę. C. S. Lewis Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa Gdy myślę o książkach związanych z zimą, pierwsze skojarzenie to pogrążona w zimowym śnie Narnia i Łucja podążająca za światłem latarni błyskającym w śnieżnym lesie. To także modelowe przedstawienie zimy jako czasu, gdy ziemią rządzi zło
Czytaj więcej