Janek Wiśniewski padł - Katarzyna Bonda „Pochłaniacz”


„Pochłaniacz” to pierwsza część cyklu „Cztery żywioły Saszy Załuskiej” Katarzyny Bondy. Na okładce przeczytałam, że to nowa królowa polskiego kryminału. Ciekawe…
         Główna bohaterka jest profilerką. A cóż kryje się pod tym tajemniczym słowem? Otóż Sasza Załuska tworzy profile psychologiczne sprawców zbrodni. To pewna nowość w świecie kryminału, zdominowanym przez zmęczonych życiem detektywów. Choć z takimi  panami Sasza Załuska ma o wiele więcej wspólnego niż się na początku wydaje. Także u niej sukcesy zawodowe nie idą w parze z udanym życiem prywatnym. K. Bondzie udało się stworzyć postać wielowymiarową, wybitną naukowiec, ale i samotną matkę, która zmaga się z demonami przeszłości, a niejako przy okazji rozwiązuje zagadki kryminalne.
         Akcja powieści zaczyna się w 1993. W niejasnych, ale uznanych za przypadkowe, okolicznościach ginie młode rodzeństwo.
         2013. Sasza po kilku latach spędzonych na Uniwersytecie Huddersfield wraca na Wybrzeże. Szybko zgłasza się do niej pierwszy klient – Paweł „Buli” Bławicki, były policjant, powiązany z lokalnym półświatkiem, a oficjalnie współwłaściciel klubu muzycznego. Sądzi, że jego wspólnik, Jan „Igła” Wiśniewski, wykonawca jednego przeboju „Dziewczyna z północy” chce go zabić.
         Nim sprawa ruszy z miejsca, Igła zostaje zamordowany w strzelaninie. Zbrodnia wydaje się łączyć z tragedią sprzed lat, a trop wiodący do rozwiązania tajemnicy ukryty jest w słynnej piosence. Zabójca prawdopodobnie był profesjonalistą i nie zostawił śladów. Na miejscu zbrodni pozostał tylko zapach. Jednak raz, jest to materiał trudny do zbadania, dwa – bardzo nietrwały. A osmologia (nauka o zapachach) wciąż jest w kryminalistyce traktowana bardzo nieufnie.  
         Pod względem przygotowania merytorycznego „Pochłaniacz” robi bardzo dobre wrażenie. Autorka wprowadziła wątki świeże i rzadko wykorzystywane w literaturze kryminalnej – profilowania psychologicznego sprawców i badań osmologicznych. Świetnie wypadły opisy polskiego półświatka, skomplikowanych powiązań i relacji między przestępcami, policją i prokuraturą. Tło społeczno – obyczajowe zostało nakreślone z dużą starannością. Widać, że jest to takie nasze, polskie, co dla mnie jest ogromnym plusem. Jest więc i muzyka disco polo, i marudzenie, i kochana rodzinka (z gatunku tych, które dobrze wychodzą tylko na fotografii) i nawiedzony sąsiad, który za cel postawił sobie zbawienie świata. Nawet, jeżeli zepsuty świat wcale sobie tego nie życzy.
         Świetne przygotowanie merytoryczne uzupełnia kluczową dla kryminału intrygę i pytanie o to, kto zabił? Rozwiązanie jest zaskakujące, ale co ważne, nie z rzędu tych ni z gruszki, ni z pietruszki, tylko logicznie wynikające z przebiegu akcji, która do samego końca potrafiła mnie zaskoczyć. W tej książce równie ważne, co odkrywanie tożsamości mordercy, jest poznawanie pogmatwanej psychiki głównej bohaterki.
         Nie wiem, czy K. Bonda zasługuje na tytuł „królowej polskiego kryminału”. Po jednej, choć bardzo dobrej książce, ciężko mi wyrokować. Ale czekam na ciąg dalszy. Widziałam już na facebooku okładkę kolejnej książki cyklu. Klimatyczna, prawda?

Źródło:https://www.facebook.com/katarzyna.bonda/photos/a.229489056326.178772.229473921326/10153076746151327/?type=1&theater

         A że intryga „Pochłaniacza” osnuta jest wokół „Dziewczyny z północy”, to na koniec piosenka, która mnie od razu skojarzyła się z tą książką – „Ballada o Janku Wiśniewskim” tym razem w wykonaniu Kazika Staszewskiego.

Autor: Katarzyna Bonda       
Tytuł: „Pochłaniacz”
Cykl: Cztery żywioły Saszy Załuskiej   
Wydawnictwo: Muza     
Liczba stron: 672
Data wydania: 2014

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Karl Edward Wagner „Kane. Bogowie w mroku”

Obraz
  Kane. Bogowie w mroku Karla Edwarda Wagnera to pierwszy z trzech zaplanowanych tomów poświęconych tej postaci, jakie mają ukazać się w serii Eony wydawnictwa Vesper. Znajdują się w nim: powieść Sploty mroku , opowiadania: Zaduma nad żalem w mym sercu , Zimne światło , Miraż oraz wiersz Cień Anioła Śmierci . Ponadto Marcin Pągowski przygotował dodatki pozwalające bliżej poznać ten świat. Kane to modelowy wręcz przykład postaci splecionej nie z dobra i zła, ale z szarości. Zainspirowany postacią biblijnego Kaina, przyniósł światu przemoc, za którą został ukarany długowiecznością. Owszem, można go zabić, ale to niewdzięczne zadanie, ponieważ walczy doskonale i szybko się regeneruje. Tym niemniej, jest to możliwe. Ale Kane to także buntownik sprzeciwiający się szalonemu bóstwu, które stworzyło ludzi wyłącznie dla własnej rozrywki i przyjemności. To koncept, o którym wspominał H. P. Lovecraft w opowiadaniu W górach szaleństwa , zaczerpnięty z mitologii sumeryjskiej, która tak właśni
Czytaj więcej

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

…i do kotła wraca – Sarah J. Maas „Dwór mgieł i furii”

Obraz
Baśnie kończą się ślubem bohaterów, którzy żyją potem długo i szczęśliwie, i nie dotykają ich kłopoty dnia codziennego. Sarah J. Maas zostawiła bohaterów „Dworu cierni i róż” w takiej właśnie sytuacji. Główny czarny charakter, Amarantha, została pokonana, a Feyra znów wpadła w ramiona Tamlina. Wydaje się więc, że wszystko zmierza do szczęśliwego zakończenia. Jednak Feyra nie może zapomnieć o tym, co musiała zrobić pod Górą. Niezbyt dobrze odnajduje się w roli skrępowanej zasadami etykiety księżnej. Nie pomaga nowe, nieśmiertelne ciało, do którego wciąż nie może się przyzwyczaić. No i jest jeszcze Rhysand, książę Dworu Nocy, który nie zamierza zrezygnować z praw, wynikających z jego umowy z Feyrą.
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

A zaczęło się od kotła – Sarah J. Maas „Dwór cierni i róż”

Obraz
„Dwór cierni i róż” Sarah J. Maas przeczytali już chyba wszyscy, więc i ja potrafiłam nadrobić zaległości. Jest to pierwsza książka tej autorki po jaką sięgnęłam, więc nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać. Dziewiętnastoletnia Feyra mieszka z ojcem i dwójką starszych sióstr w nędznej chacie. Jest łowczynią, poluje, by wyżywić rodzinę. A zima tego roku jest wyjątkowo sroga. Toteż Feyra nie waha się przed zabiciem potężnego, szarego wilka. Niebawem w jej chacie zjawia się Tamlin i żąda, by dziewczyna zapłaciła za swój czyn. Wilk był mieszkańcem Prythianu, magicznej krainy z drugiej strony Muru. Zgodnie z zapisami pradawnego Traktatu Feyra musi odpokutować swoją winę, udając się na resztę życia do Prythianu.
Czytaj więcej