Kręć się, kręć, wrzeciono – Katarzyna Puzyńska „Śreżoga”


Dwa lata po tragicznej śmierci Emilii Strzałkowskiej, Daniel Podgórski nadal nie może się pozbierać. Jego małżeństwo rozpadło się. Syn Łukasz obwinia go za śmierć matki. Tymczasem w okolicy zostają znalezione zwłoki. Morderca obciął ofierze ręce i stopy, zastępując je ptasimi nóżkami. To nie jedyne morderstwo, a tropy prowadzą do śledztwa, które tuż przed swoją śmiercią prowadziła Emilia Strzałkowska.

Śreżoga to już dwunasty tom serii o policjantach z Lipowa Katarzyny Puzyńskiej, którą właściwie można by już spokojnie przemianować na serię o policjantach z Brodnicy, ale to nieistotny szczegół. Istotne jest to, że autorka wreszcie rozstała się z trójkątem miłosnym, który już nie był ciekawy, a zwyczajnie irytujący. I wątki związane z życiem osobistym bohaterów wypadają dobrze, paradoksalnie właśnie dlatego, że nie dzieje się w nich za wiele. Śreżoga jest w dużej mierze pożegnaniem z postacią Emilii, dlatego że przez sporą część książki czytelnik towarzyszy jej w ostatnim śledztwie. Pokrzyk zostawił mnie z wieloma pytaniami, na które tutaj znalazłam odpowiedź.

W książce powraca wielu bohaterów znanych z poprzednich części (jak choćby Klementyna Kopp czy Maria Podgórska), które mają swoją rolę do odegrania w tej historii, choćby niewielką. Pojawiają się także zupełnie nowe postacie – jak pisarka Malwina Górska, która jest trochę takim alter ego samej Katarzyny Puzyńskiej i pisarka dodała jej nieco elementów z własnej biografii. 

Wątek kryminalny wypada nieźle. Trupów jest wiele, siatka wzajemnych powiązań i krzywd bardzo szeroka, ale Puzyńska pisze przystępnie i zgrabnie prowadzi przez ten labirynt. Trochę dużo tych nieszczęść i morderców na tak małej powierzchni, no ale cóż. Bardzo lubię w kryminałach Puzyńskiej wplatanie wątków nadprzyrodzonych, ale nieprzekraczanie granicy fantastyki. To czytelnik decyduje, czy chce wierzyć, że furkot wrzeciona kikimory faktycznie przyniósł nieszczęście, czy to po prostu zwykły przypadek. Nadaje to jednak historii dodatkowy lokalny koloryt i wprowadza nieco słowiańskiego folkloru.

Śreżoga Katarzyny Puzyńskiej jest zdecydowanym krokiem w dobrą stronę po Pokrzyku, w którym osobiste perypetie bohaterów tak mnie zirytowały, że poważnie zastanawiałam się nad kontynuowaniem serii. Nie jest idealna, bo choć intryga kryminalna została rozpisana dobrze, to jednak trochę za dużo tych grzybków w tym barszczu, za dużo morderców i trupów, trudno było to sensownie rozwiązać.

Autor:  Katarzyna Puzyńska   

Tytuł: Śreżoga    

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Liczba stron: 864

Data wydania:  2020


Komentarze

  1. Radosna6 kwietnia 2021 23:42

    Coraz bardziej wątpię, że przeczytam tę serię. Minął rok, a ja nawet jednej książki z cyklu nie przeczytałam.

    Książki jak narkotyk

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka7 kwietnia 2021 20:33

      A książek z tej serii z roku na rok przybywa ;)

      Usuń
  2. Karolajna7 kwietnia 2021 13:46

    Nie znam jeszcze twórczości autorki, ale mam w planach tę serię. Zabieram się za nią już długo i ciągle odkładam ją na później. ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. iCate15 kwietnia 2021 18:31

    12 tom i taki potężny? Omg. Bałabym się zaczynać tą serie :D

    OdpowiedzUsuń
  4. Sylwka | unserious.pl28 kwietnia 2021 11:31

    Ja właśnie przez te osobiste perypetie z poprzedniego odcinka, ciągle odkładam Śreżogę na później. Choć nie ukrywam, iż informacja o tym, że autorka "poszła we właściwym kierunku" mnie cieszy.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Zagłada domu Sharpe’ów – „Crimson Peak. Wzgórze krwi”

Czekałam na ten film, od kiedy zobaczyłam pierwsze zdjęcia. Przepiękne, oryginalne i niepokojące. Wyjątkowo byłam zadowolona także z całej obsady, bo Mia Wasikowska, Jessica Chastain i Tom Hiddleston to aktorzy, których cenię i lubię. Zapowiadało się bardzo dobrze. I jeszcze jedno. W recenzji będę posługiwała się angielskim tytułem, bo polskie tłumaczenie wydaje mi się wyjątkowo niefortunne, całkiem łopatologiczne. O wiele lepiej brzmiałoby purpurowe lub szkarłatne wzgórze. No więc udajemy, że „Wzgórza krwi” nie ma.
Czytaj więcej

Kosmos już nigdy nie będzie taki sam – „The Expanse”

Ostatnie lata nie były łaskawe dla fanów serialowych produkcji science fiction. Po spektakularnych klapach twórcy niezbyt chętnie patrzyli na produkcję takich dzieł – bo nie dość, że drogie, to jeszcze nie spełniały oczekiwań widzów. Cóż więc pozostawało fanom gatunku? Chyba oglądanie tylko po raz kolejny znakomitego „Battlestar Galactica”. Na szczęście jednak każda zła passa kiedyś się kończy. „The Expanse”, serial wyprodukowany przez stację SyFy, udowadnia, że science fiction wciąż ma wiele do zaoferowania. Produkcję oparto na serii książek „Ekspansja” Jamesa S. A. Coreya. W Polsce wydano tylko pierwszy tom „Przebudzenie lewiatana” i to w dodatku rozbity na dwie części, co jak łatwo można się domyślić, nie przysporzyło książce popularności. Reszta tomów dostępna jest tylko w wersji oryginalnej. Jako ciekawostkę dorzucę fakt, że pod pseudonimem James S. A. Corey ukrywa się dwóch autorów – Daniel Abraham i Ty Franck. Obaj współpracowali z George’m R. R. Martinem. W 2010 r. ukazała
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

Mrok w szarym człowieku – „Upadek” („The Fall”)

„Upadek” to rozpisana na trzy sezony historia jednego śledztwa. W Belfaście, w Irlandii Północnej, dochodzi do morderstw młodych, atrakcyjnych i robiących kariery kobiet. Przysłana z Londynu nadinspektor Stella Gibson (Gillian Anderson) ma skontrolować prawidłowość prowadzonych przez policję działań. Stella szybko dochodzi do wniosku, że śledztwa w sprawie morderstw należy połączyć, gdyż stoi za nimi seryjny morderca. Okazuje się nim Paul Spector (Jamie Dornan), przykładny mąż i ojciec, pracujący jako terapeuta. Między nim a Stellą szybko zaczyna się psychologiczna gra.          Wydaje się wam, że wcześniejszy akapit zawierał spoiler? Nie w tym przypadku. „Upadek” jest jednym z seriali kryminalnych, które nie mają na celu dochodzenie do tego, kto zabił. Rozwiązanie zagadki twórcy odkrywają na samym początku. I choć nie jest to już szokujące, podobne pomysły wykorzystywano, to „Upadek” idzie jeszcze dalej. W tym serialu spędzamy równie wielu czasu z mordercą, co próbującym go złap
Czytaj więcej

5 powodów dla których warto oglądać „Nie z tego świata” („Supernatural”) plus kilka uwag o dziesiątym sezonie

         Dziś wpis jubileuszowy, będzie w nim dużo okrągłych liczb ;) Dziesiąty sezon „Supernatural”, dwusetny odcinek… Wbrew krążącym plotkom ta seria nie okazała się ostatnią, gdyż niebawem bracia Winchester powrócą. A zatem: 5 powodów dla których warto oglądać „Nie z tego świata” („Supernatural”). Kolejność absolutnie przypadkowa.
Czytaj więcej