Okienko – Grudzień 2018


Uwielbiam grudzień, to mój ulubiony miesiąc. Zawsze jakoś lepiej mi się wtedy funkcjonuje. Udało mi się sporo przeczytać, dostałam masę nowych książek (zdjęcie, które widzicie wyżej to mój urodzinowo-imieninowo-mikołajkowy stosik, ale na tym się nie skończyło) i ogólnie jestem z siebie zadowolona.  

Książkowo:
1. Joanna Jodełka 2 miliony za Grunwald
2. Donna Tartt Tajemna historia
3 – 6. Ewa Białołęcka Kroniki Drugiego Kręgu: Naznaczeni błękitem, Drugi Krąg, Kamień na szczycie, Piołun i miód
Zupełnie niespodziewany rerading cyklu Ewy Białołęckiej. Dostałam w prezencie nowe wydanie od Jaguara i tak zaczęłam podczytywać jedno, drugie, trzecie opowiadanie, i skończyło się na tym, że bardzo szybko pochłonęłam całość. Mimo że od poprzedniej lektury minęło kilka lat, ten cykl nadal urzeka mnie klimatem, dobitnie przedstawionymi prawami magii (dar wiąże się z kalectwem, im potężniejszy talent magiczny, tym więcej trzeba za niego zapłacić) oraz smokami. No bo czy istnieje bardziej uroczy smok od futrzastego Pożeracza Chmur, który uwielbia stroić sobie żarty?
Kroniki Drugiego Kręgu to fantastyka młodzieżowa na najwyższym poziomie. Mądra, pełna empatii opowieść o nastoletnich bohaterach wpleciona w niezwykle ciekawą historię świata stworzonego przez Ewę Białołęcką. Poleciłabym Wam z czystym sumieniem, gdyby nie fakt, że wciąż nie ma finałowego tomu czyli Czasu złych baśni. Jaguar szumnie zapowiadał, że książka ukaże się w 2018 roku, teraz data premiery to bliżej nieokreślony 2019. Trzymam kciuki, by w końcu się udało, bo chciałabym wreszcie poznać zakończenie całej historii.

Książka miesiąca
I tu mam prawdziwą zagwozdkę. Bo seria Kroniki Drugiego Kręgu jest jedną z moich ulubionych, tylko czy mogę ją polecić, skoro od lat czkam na zakończenie? A w sumie czemu mielibyście nie czekać razem ze mną? Czytajcie Białołęcką!

Serialowo:

1. The 100
Oto serial, który całkowicie mnie pochłonął w grudniu. Opisy niespecjalnie mnie przekonywały, ale gdy zasiadłam do oglądania, okazało się, że niepotrzebnie zwlekałam tak długo. Chociaż – przynajmniej miałam 5 sezonów do nadrobienia. Tyle że zbliżam się do końca i przeczuwam wielkiego serialowego kaca. Ale pełną recenzję The 100 napiszę, jak skończę oglądać.

A Wam jak minął grudzień?

Komentarze

  1. Sylwka | unserious.pl31 grudnia 2018 08:51

    Widzę bardzo zacny stosik. :D Jestem ciekawa jak Ci się spodoba Trylogia Martwej Ziemi.
    A Białołęckiej jeszcze nie miałam okazji czytać!

    Zaczytanego 2019! :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka31 grudnia 2018 16:12

      Dzięki :) Z opisów Trylogii Martwej Ziemi wnioskuję, że to coś idealnego dla mnie. Jak wyjdzie - zobaczymy :)

      Zaczytanego!

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

Co poszło nie tak w serialu „Przeklęta” („Cursed”)

  Jeżeli czytacie mojego bloga, wiecie, że uwielbiam legendy arturiańskie i wszelkie wariacje na ich temat. Dlatego informację, że Netflix przygotowuje serial, którego główną bohaterką ma być Nimue i zaprezentuje odświeżoną wersję mitu, w której miecz wybiera królową, a nie króla, byłam zaintrygowana. Jednak po fali niepochlebnych recenzji, które pojawiły się tuż po premierze, mój zapał do oglądania znacznie osłabł. Ale że w grudniu nachodzi mnie na klimaty fantasy i baśniowe, a wybór nie jest aż tak duży, jak by się wydawało, postanowiłam dać szansę Przeklętej . Kim jest Nimue? Jak to zwykle w legendach arturiańskich bywa, odpowiedź na to pytanie nie jest ani prosta ani jednoznaczna. Najprościej byłoby odpowiedzieć, że różnie to bywa, ale najczęściej podkreślane są dwie rzeczy – związki z Merlinem i Excaliburem. Nimue bywa też nazywana Panią Jeziora albo Vivianą. Niekiedy przyjmuje się, że ona i Morgana to ta sama osoba. Niektórzy sugerują, że Pani Jeziora to nie imię, ale drui
Czytaj więcej

Strzeż się węża – H. P. Lovecraft, Zealia Bishop „Kopiec”

Obraz
Od jakiegoś czasu na polskim rynku pojawiają się coraz to nowe wydania dzieł H. P. Lovecrafta. I dobrze, bo to jeden z tych autorów, których bardzo lubię, więc mogę uzupełniać biblioteczkę. Kopiec wydany przez wydawnictwo C&T zawiera trzy opowiadania: tytułowy Kopiec (we wcześniejszych polskich tłumaczeniach – Wzgórze ), Klątwę Yiga oraz Sploty Meduzy . Wszystkie były efektem współpracy H. P. Lovecrafta z Zealią Bishop, która miała miejsce w latach 1927-1930. Cień z Providence miał poprawiać nadesłane przez autorkę teksty, skończyło się jednak na tym, że zmienił je tak gruntownie i obudował nawiązaniami do stworzonego przez siebie świata, iż sama Bishop uznała to za swoją pisarską porażkę. Bo w istocie trudno uznać, by cokolwiek w tych tekstach było jej pomysłem, są one tak bardzo lovecraftowskie . Wszystkie trzy teksty łączy jednak także coś innego – w każdym pojawia się motyw węża. Najmniej widoczny jest w Kopcu , ale absolutnie kluczowy dla pozostałych dwóch opowiadań.   Kl
Czytaj więcej

Donna Tartt „Tajemna historia”

Obraz
Jak większość młodych ludzi, Richard Papen nie miał starannie zaplanowanej wizji swojego życia. Wiedział za to, że w pozostanie w rodzinnym miasteczku i pójście ścieżką rodziców, z którymi delikatnie rzecz ujmując, nie dogadywał się najlepiej, nie przyniesie mu nic dobrego. Dopiero z perspektywy czasu, dostrzega to, czego wcześniej nie widział. Przeoczył kluczowe momenty swego życia, decyzje, przez które wszystko potoczyło się tak, a nie inaczej. Kiedyś, jak przypuszczam, nosiłem w sobie różne historie, ale teraz nie mam już innych. Nie będę nigdy w stanie opowiedzieć żadnej historii – oprócz tej jednej (s. 12). Richard trafia do college’u w Hampden. Niemal od razu zaczyna się interesować kursem starogreckiego prowadzonym przez ekscentrycznego Juliana Morrowa. Krąży na jego temat mnóstwo plotek. Niezwykle starannie dobiera studentów i przejmuje całkowitą kontrolę nad ich edukacją. Piątka jego uczniów zdecydowania wyróżnia się na tle innych studentów. Wskutek zbiegu okoliczn
Czytaj więcej

Top 5 książek fantastycznych z motywem zimy

Obraz
Piękna, majestatyczna, magiczna, ale także groźna, przytłaczająca i śmiertelnie niebezpieczna. Zima ma bardzo bogatą symbolikę. W mitologiach, zgodnie z odwiecznym cyklem natury, postrzegano ją jako czas pustki, snu i śmierci. Martwa przyroda czekała uśpiona, by wiosną znów powrócić do życia. Krótkie dni, długie noce, zimno – te zagrożenia były jak najbardziej realne, ale ludzka wyobraźnia dodawała do tego dodatkowe strachy. Zimą lęgło się zło. W fantastyce motyw zimy pojawia się bardzo często. I nie chodzi tu tylko o porę roku, ale także o wykorzystanie jej symbolicznego znaczenia. Zapraszam na subiektywny wybór pięciu książek fantastycznych, w których motyw zimy odgrywa ważną rolę. C. S. Lewis Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa Gdy myślę o książkach związanych z zimą, pierwsze skojarzenie to pogrążona w zimowym śnie Narnia i Łucja podążająca za światłem latarni błyskającym w śnieżnym lesie. To także modelowe przedstawienie zimy jako czasu, gdy ziemią rządzi zło
Czytaj więcej