Okienko – Marzec 2019

Na moim Instagramie w marcu królowała zima. Zrobiłam sporo zdjęć, gdy jeszcze leżał śnieg, więc grzechem byłoby ich nie wykorzystać ;) Najbardziej podobało się Wam zdjęcie z Zimowym monarchą Cornwella. Cudowne wydanie znakomitej książki, ale o tym będę jeszcze pisać niżej.

Marzec dość niespodziewanie okazał się trudnym i męczącym miesiącem. Trochę zawirowań zawodowych i zdrowotnych sprawiło, że nie miałam ani czasu, ani ochoty na czytanie, co odbiło się na ilości lektur.

Książkowo:

W marcu przeczytałam dwie książki. Niewiele, ale za to obie były wspaniałe.

1. Bernard Cornwell Zimowy monarcha

Wreszcie wzięłam się za czytanie prozy Cornwella, co jak wiecie (albo i nie) było jednym z moich noworocznych postanowień. I szczerze się dziwię, że tak długo zwlekałam, bo to autor, który początkiem Trylogii arturiańskiej idealnie trafił w moje czytelnicze gusta i jest już mocnym faworytem do książki roku. Jeżeli uda mi się zrealizować moje plany, na pewno nie będzie to ostatnia książka Cornwella, jaką przeczytam w tym roku, bo chciałabym doczytać trylogię o Arturze i zacząć Wojny wikingów. Jak wyjdzie, zobaczymy.

2. Dan Simmons Letnia noc

Na szczęście są autorzy, którzy nie rozczarowują i potrafią utrzymać wysoki poziom swoich książek, niezależnie od tego, o czym piszą. Dla mnie jednym z takich twórców jest Dan Simmons.

Lato 1960 roku. Elm Haven to podupadające miasteczko w stanie Illinois, w którym znajduje się mroczny budynek Old Central School, o którym krążą dziwne opowieści. Grupa młodych bohaterów niespodziewanie musi zmierzyć się z odwiecznymi siłami zła. Książka urzekła mnie klimatem, i to zarówno opisem małej, zamkniętej społeczności, który autor serwuje na początku, jak i dodawanymi powolutku elementami grozy, gdzie znalazło się miejsce na nawiązania mitologiczne, historyczne oraz do twórczości Poe’go. Kolejny kandydat do książki roku melduje się na pokładzie.

Serialowo:

Postawiłam na rzeczy lekkie, łatwe i rozrywkowe (przynajmniej w teorii), w moich ulubionych fantastycznych klimatach.

1. Księga czarownic

Ten serial absolutnie spełnił moje oczekiwania, bo to urocze guilty pleasure.

2. Nightflyers

Serial bazuje na opowiadaniu George’a R. R. Martina. Stop. Niby tak, ale właściwie z oryginału zostały tylko nazwiska co poniektórych bohaterów i nazwa statku. Zresztą z króciutkiego i w gruncie rzeczy prostego opowiadania nie dałoby się wycisnąć nie tylko jednego sezonu, a co dopiero kilku, które zaplanowano. Twórcy sporo więc dopisali, posiłkując się schematami z innych znanych dzieł science fiction, rozbudowali charakterystykę postaci, dodali retrospekcje – niby wszystko w porządku, ale efekt końcowy jest bardzo słaby. Serial zaczyna się nieźle, ale potem szybko stacza się po równi pochyłej. Tempo spada, groza, która w założeniu powinna unosić się nad całością, wyparowuje, logiki nie ma w tym za grosz. Jest nudno i męcząco. Ledwie dobrnęłam do końca, wciąż mając nadzieję, ze może finał mi to wynagrodzi i nawiąże do niezłego początku. Ale gdzie tam. Drugiego sezonu nie będzie, ale dla mnie to i tak bez znaczenia, bo nie miałam zamiaru męczyć się po raz drugi.

A jak Wam minął marzec?