Książka to okno na świat

Swoją przygodę z twórczością Brandona Sandersona zaczęłam w zeszłym roku, gdy przeczytałam dwa pierwsze tomy cyklu „Archiwum Burzowego Światła”. Było to spotkanie udane, więc postanowiłam sięgnąć po inne książki tego autora. Na pierwszy ogień poszło „Elantris”, jego debiut literacki, a zarazem najbardziej popularna książka Sandersona.          Elantris było niegdyś wspaniałym miastem. Mieszkający tu ludzie wydawali się równi bogom – świetliści i władający potężną magią, którą wykorzystywali dla dobra innych. W Elantryjczyków przemieniał ich tajemniczy Shaod.

Czas na wielki finał cyklu „Krucze pierścienie” Siri Pettersen – „Evnę”. W sumie stwierdziłam, że podoba mi się zabieg, w którym wszystkie części kończą się tak samo (ot, taki mały spoiler na początek).          W trzecim tomie zgodnie z oczekiwaniami (przynajmniej moimi) Hirka trafia do kolejnego ze światów. Po Ym i Europie czas na pierwszą z krain – Dreysíl – zamieszkaną przez niemal nieśmiertelnych Umpiri. Rasę, z której wywodzi się ojciec Hirki, Graal i jego brat Naiell. Bezogoniasta ma szczególny prezent dla rodziny ojca – serce jego zdradzieckiego brata.          I jeżeli Hirka choć przez chwilę żywiła nadzieję, że odnajdzie rodzinę i swoje miejsce, to srodze się rozczarowała. Podobnie jak w innych światach, także w Dreysíl nie pasuje do zastanej rzeczywistości. W Ym wyróżniał ją brak ogona i umiejętności czerpania z Evny, do świata ludzi nie pasowała mentalnie, a w silnie zhierarchizowanej stru...

O ile przy pierwszym tomie cyklu „Krucze pierścienie” Siri Pettersen nieco narzekałam na przewidywalność rozwiązań fabularnych, to przy drugim „Zgniliźnie” muszę stwierdzić, że powiało świeżością. Autorka wybrała dla swoich bohaterów ścieżki, których się nie spodziewałam.          By ratować Ym przed inwazją ślepych i zgnilizną, Hirka decyduje się odejść przez krucze pierścienie. I w ten sposób trafia do naszej rzeczywistości. Tak przynajmniej się wydaje na pierwszy rzut oka. Im dalej zagłębiamy się bowiem w akcję, tym więcej różnic się pojawia. Wraz z bohaterką stopniowo zagłębiamy się w rzeczywistość, gdzie kryją się łowcy, zapomniani i ślepi. Jest to dla Hirki świat zimny, pozbawiony Evny, a przy tym toczony przez zgniliznę. W tym miejscu więcej nie napiszę, żeby nie spoilerować, do zagadek fabularnych wrócę poniżej.

Serial „Happy Valley” zrywa ze stereotypem Anglii, jaki najczęściej pokazywany jest w serialach. Zwykle mamy do czynienia albo z urokliwą prowincją, albo tętniącą życiem metropolią. Tym razem miejscem akcji jest prowincjonalne miasteczko, ale niewiele znajdziecie w nim piękna i uroku.          Z kronikarskiego obowiązku dodam, że dotychczas powstały dwie sześcioodcinkowe serie, a w związku z ich sukcesem zapowiedziano produkcję trzeciej.

„Dziecko Odyna” to debiut norweskiej pisarki Siri Pettersen i pierwsza część cyklu „Krucze Pierścienie”. Całość składa się z trzech tomów, liczby jak widać ulubionej przez pisarzy fantasy. I co lepsze, wszystkie zostały już napisane i przetłumaczone na język polski, więc nie trzeba obgryzać paznokci w oczekiwaniu aż pisarz uraczy nas kolejnym tomem.          Ym to świat zamieszkany przez aetlingów. Od ludzi odróżniają ich dwie zasadnicze cechy – posiadanie ogona i umiejętność czerpania z Evny, tamtejszego rodzaju magii. Osoby najlepsze w tej sztuce należą do elitarnego kręgu dwunastu, Rady, która rządzi światem. Umiejętność władania Evną sprawdza się u każdego mieszkańca krainy, gdy osiąga wiek piętnastu lat. W teorii każdy może wtedy nawet załapać się do Rady. W praktyce – od lat tworzą ją przedstawiciele dwunastu potężnych, starożytnych rodów. Jak głosi legenda, to właśnie ich przodkowie stanęli u boku Widzącego przed wiekami i uratowal...

Oj, zawirowało w życiu naszych bohaterów, zawirowało. Daniel Podgórski po miesiącach wahań porzucił pracę w komisariacie w Lipowie i przeniósł się do policji kryminalnej w Brodnicy. Tyle że była to decyzja wymuszona problemami osobistymi. Teraz Daniel topi smutki w alkoholu i korzysta z usług prostytutek.          Nowym komendantem policji w Brodnicy został nasz stary znajomy, Wiktor Cybulski (ten od win – jak zawsze go nazywam w myślach). Po pogrążających zeznaniach Daniela Podgórskiego i Emilii Strzałkowskiej Klementyna Kopp trafiła na obserwację do szpitala psychiatrycznego i dalsza praca w policji jest dla niej zamknięta.          Tymczasem w domu bezrobotnego sędziego policjanci odkrywają makabryczną lalkę złożoną z części ciała sędziego i striptizerki z „Gwiazdozbioru” Swietłany Sokołowej. Zdawałoby się, że akcja potoczy się dobrze znanym trybem – nasi dzielni policjanci będą szukali mordercy. S...

Przed Danielem Podgórskim, Emilią Strzałkowską i Klementyną Kopp kolejne trudne zadanie. Komendant Olaf Czajkowski nie zlikwiduje komisariatu w Lipowie pod jednym warunkiem – policjanci rozwiążą zagadkę tragedii do której doszło w 1984 r. w wiosce Utopce. W tajemniczych okolicznościach zginęli wtedy ojciec i brat komendanta. Choć może bardziej odpowiednim słowem byłoby – zaginęli. Nigdy bowiem nie odnaleziono ich ciał. W przydomowej altanie odkryto tylko zakrwawione ubrania, a na progu – dziwaczny ślad zębów. Miejscowa ludność obwinia za ich zniknięcie wampira – przy kopaniu fundamentów pod altanę rozkopano bowiem grób ze śladami pochówku wampirycznego.          Sprawa sprzed lat nie daje komendantowi spokoju i chce, by została rozwiązana w nieoficjalnym śledztwie. W poprzednim popełniono – świadomie lub nie – sporo błędów. Tak jakby komuś zależało na tym, by ją szybko zamknąć. Początkowo nic nie zapowiada przełomu – stare nazwiska, stare pos...

W Lipowie wiosna. Kwitnie także życie prywatne Daniela Podgórskiego. Policjant podejmuje ważną życiową decyzję – zamierza oświadczyć się Weronice. Jego relacje z nastoletnim synem, Łukaszem, o którym nie miał dotąd pojęcia i jego matką, Emilią, także układają się coraz lepiej. Sielanka. Do czasu, oczywiście.          W Żabich Dołach zostaje znalezione ciało kwiaciarki, Małgorzaty Głuszyńskiej. Kobieta była sędziwa, więc jej śmierć początkowo nie wzbudza podejrzeń. Szybko okazuje się jednak, że została zamordowana. I to w nietypowy sposób – przy użyciu fosgenu, gazu bojowego stosowanego w czasie I wojny światowej. Morderca po śmierci zrobił jej dziwny tatuaż i usadził denatkę przy szachownicy.          I nie jest to ostatnia taka śmierć.          Policjanci z Lipowa, przy wsparciu komisarz Klementyny Kopp i nowego prokuratora, Leona Gawrońskiego, próbują rozwik...