Książka to okno na świat

  Hobbit , baśniowa opowieść o niezwykłej wyprawie w którą niespodziewanie nawet dla samego siebie wybrał się stateczny hobbit Bilbo Baggins, jest znana chyba wszystkim. Jednak wydanie z objaśnieniami za które odpowiada Douglas A. Anderson, to podróż podwójna, ponieważ obok tekstu napisanego przez J. R. R. Tolkiena dostaniemy solidną porcję ciekawostek. We wstępie Anderson przybliża życiorys autora, skupiając się na wydarzeniach związanych z przygotowaniem i promocją Hobbita . Tekst książki został opatrzony masą przypisów. Dzięki nim możemy śledzić ewolucję tekstu, która miała różne przyczyny. Część wynikała z błędów i nieścisłości, niektóre poprawki wprowadzono, by dopasować świat do Śródziemia przedstawionego we Władcy Pierścieni , były też jednak takie, za które odpowiedzialność ponosili… ilustratorzy zagranicznych wydań książki. Niezadowolony z ich pracy Tolkien podkreślał więc pewne elementy, które były dla niego istotne. Objaśnienia wskazują także na szeroki wachlarz inspiracji

  Riolata Ridareta zmarła pięć lat temu, ale obiecała, że powróci. Szerer jednak nie czeka na nikogo, zwłaszcza że wiele spraw dojrzało do ostatecznych rozstrzygnięć. Garra od dawna niemal jawnie przygotowuje powstanie przeciwko Armektowi. Zwleka z jego rozpoczęciem, oglądając się na Dartan, formalnie pozostający lennikiem cesarstwa. Starcie Armektu i Dartanu jest nieuniknione. W tym tyglu przenikających się interesów coraz więcej spojrzeń kieruje się ku Agarom, pirackiemu księstwu Raladana dysponującemu znaczną i nowoczesną flotą. Wśród sojuszników są też podwójni agenci, którzy mają swoje własne cele. Najstarsza z Potęg Feliksa W. Kresa to pierwszy tom Księgi Całości , który jest zupełnie premierowy. Jednak jego publikacja zbiegła się z tragiczną wiadomością o śmierci autora. Kres planował jeszcze finał rozbity na trzy tomy, ale czy cokolwiek z tego wyjdzie, nie wiadomo. Na blogu jednego z dwóch wydawców znalazłam informację, że gotowa była połowa drugiej części tekstu ( Żródło )

  Szerń podjęła walkę z Alerem, co ma ogromne znaczenie dla Szereru. Prawa Całości przestają działać, zmienia się natura Porzuconych Przedmiotów. Przyjęci mają świadomość, że zagrożeniem dla Tarczy Szerni jest Ridareta Riolata, nosząca w sobie moc Rubinu. Zniszczenie Tarczy będzie miało katastrofalny wpływ na świat. Śmierć jednej osoby nie wydaje się zatem zbyt wysoką ceną. Czy jednak aby na pewno? Tarcza Szerni , dziewiąty tom Księgi Całości , Feliksa W. Kresa to powrót do kluczowych dla tego uniwersum wydarzeń i bohaterów znanych z poprzednich części. Wątki się zazębiają, czuć epickość historii i powolne zmierzanie do wielkiego finału. Dużo do powiedzenia mają piraci na czele z Raladanem i jego córką, ale także królowa Ezena i jej Perły. Przede wszystkim będąca teraz Przyjętą Kesa, ale także Hayna, którą czekają wyjątkowo ciężkie próby. Do tego dochodzi grupa mędrców Szerni – znani już Gotah i Kesa oraz dwóch matematyków, pracowity staruszek Yolmen i ambitny choć niezbyt sumienny

  Pieśń o jeźdźcach Sar Soa to potężny zwój noszony przez wędrownych bakałarzy pomagający dzieciom z Armektu poznawać świat. A jego nieodłącznym elementem w kulturze Armektu są Jeźdźcy Równin. Wolni jak wiatr, sypiający pod gołym niebem, biorący od ludzi z wiosek to, czego potrzebują, a w zamian oddający drobne przysługi. Oczywiście, jeżeli im się chciało. Także pod niebem Szerni, lecz w innym miejscu Szereru, od dawien dawna grasują piraci, bezwzględni i okrutni, choć i oni przestrzegają pewnych zasad. Żeglarze i jeźdźcy , ósmy tom Księgi Całości Feliksa W. Kresa, to dla odmiany zbiór opowiadań, skupiony na zwykłych ludziach i ich problemach, a tym samym oddech od spraw Szerni i wielkiej polityki. Oprócz trzech tekstów publikowanych wcześniej ( Miód dla Emiry, Jeźdźcy Równin, Gówno ), znalazły się w nim też dwa premierowe – Armektańska nienawiść i Siedmiu najemników . Pierwsze trzy opowiadania: Miód dla Emiry, Jeźdźcy Równin, Armektańska nienawiść to kolejne epizody z życia A

  Kolejny niełatwy rok za nami. Gdy pandemia zaczęła się kończyć, świat pokazał oblicze, jakiego nigdy nie chciałam oglądać. Przekonanie, że żyjemy w czasie końca historii   i ery brutalnych konfliktów zbrojnych, okazało się złudzeniem. A kultura, ponownie, źródłem ucieczki od niewesołej rzeczywistości. A pod tym względem działo się bardzo dużo. Rok 2022 zapamiętam jako pojedynek dwóch serialowych superprodukcji fantasy – Rodu smoka i Pierścieni władzy oraz premierowe na polskim rynku wydania dzieł Tolkiena – pierwszego tomu Historii Śródziemia oraz Natury Śródziemia . Moje coroczne wyzwanie na Goodreads – 52 książki na rok – zostało zrealizowane z naddatkiem. Przeczytałam 67 książek, o 7 więcej niż w poprzednim roku, co w sumie dało 31,105 stron. Jednak czytane przeze mnie książki były nieco krótsze – średnio 464 strony. Najcieńsza to licząca 179 stron Cisza Marcina Majchrzaka, a najdłuższa – Blask ostatecznego kresu Jamesa Islingtona, która liczy 991 stron. Natomiast jeżeli ch

  Rok 2022 już za nami, ale zanim podsumowanie całego roku, najpierw przegląd tego, co działo się w grudniu. A działo się całkiem sporo. Udało mi się przeczytać dziewięć książek, w tym cztery tomy Księgi Całości Kresa. Naprawdę się wciągnęłam i teraz zamierzam przeczytać już jednym ciągiem wszystkie dostępne części, bo jednak Szerer to świat rządzący się skomplikowanymi regułami i najlepiej czytać na świeżo. Z przeczytanych w grudniu tomów moim ulubionym jest Porzucone królestwo . Nie wspominam tutaj o pierwszej części Historii Śródziemia , bo to świetna rzecz, ale na pewno nie dla wszystkich. Rozczarowań książkowych raczej nie było, choć może w przypadku Małeckiego liczyłam na więcej. W serialach panuje równowaga. Obejrzałam dwa – Peaky Blinders oraz Wiedźmin. Rodowód krwi . Jeden jest bardzo dobry, a drugi bardzo zły.                                                                                         Książkowo: 1.   Grzegorz Gajek Bolko 2-3. Feliks W. Kres   Pani Dobreg