Książka to okno na świat

Ludzkość prawie już nie istnieje. Niedobitki egzystują w schronach, ale ocalali wciąż nie ustają w wysiłkach, by zmienić taki stan rzeczy. W ten sposób powstał program podróżników. Ponieważ katastrofę zapoczątkowały wydarzenia, jakie miały miejsce w XXI wieku, jaźnie podróżników są przesyłane do ciał ludzi z XXI wieku, którzy za chwilę mają umrzeć. Podróżnicy, a raczej tajemniczy Dyrektor, który za tym wszystkim stoi, muszą znać dokładny czas i miejsce zgonu, a wtedy tuż przed śmiercią przesyłają świadomość, by przejęła ciało gospodarza. Podróżnicy działają w pięcioosobowych grupach, w których każda osoba ma określoną specjalizację – szef, taktyk, inżynier, historyk i medyk. Oczywiście, nikomu nie wyjawiają swojej prawdziwej tożsamości i mają udawać ludzi pod których się podszywają. Także przed ich najbliższymi, co jest szczególnie trudne. Bo oprócz przyzwyczajenia się do życia w XXI wieku i nierzadko rozpaczliwych prób uniknięcia zdemaskowania przez rodzinę, muszą jeszcze wypełn...

Uwaga! Recenzja zawiera spoilery do poprzednich tomów sagi. Mimo tragedii, jakie dotknęły rodzinę Poldarków, życie musi toczyć się dalej. Ross zrezygnował z kariery politycznej. Clowance stara się prowadzić przedsiębiorstwo odziedziczone po zmarłym mężu. Isabella-Rose zwana Bellą, najmłodsza córka Rossa i Demelzy, wkracza w dorosłe życie. I czyni to z prawdziwym impetem. Mimo upływu lat jej uczucie do Christophera Havergala trwa. Ten jednak uważa, że na małżeństwo przyjdzie jeszcze czas, a póki co Bella powinna skupić się na wykorzystaniu wspaniałego daru, jaki otrzymała – pięknego głosu. W XIX w. kariera śpiewaczki czy aktorki nie jest tak poważana jak obecnie, ale niewątpliwie wymaga wielkiej determinacji i siły. Dlatego Ross i Demelza z dużą dozą ostrożności podchodzą do planów córki. Ale ponieważ nigdy nie podejmują decyzji za swoje dzieci, także i Belli pozwalają podążyć własną ścieżką. U przyjaciół i sąsiadów Poldarków również sporo się dzieje. Najgorszą sławą cieszą ...

Na Ziemi Kolanowców żyje cię cicho i spokojnie, hołdując zasadom znanym z czasów Rodziny. Nie ma małżeństw, a najważniejsze decyzje podejmowane są wspólnie. Mieszkańcy uważają się za Jeffowych, a spory między Davidowymi i Johnowymi, toczone gdzieś w wielkim świecie, niewiele ich obchodzą. Zajmują się rybołówstwem i robieniem łódek. Ale młoda Gwiazdeczka Strumyk ma dość takiego życia. To nasze całe życie, pomyślałam nagle. Tym się zajmujemy, to są nasze przyjemności: kora, co ładnie odeszła, łódka, co dobrze pływa, a raz na jakiś czas wycieczka do innego podobnego miejsca z garstką ludzi, ledwie parę mil po wodzie (s. 14). Gwiazdeczka namawia innych na wyprawę do Domu Lona Downika, by zobaczyć trochę wielkiego świata. Tam spotyka Zielonokamyka, który zabiera ją aż na drugą stronę Stawu Świat, do Nowej Ziemi założonej przed laty przez Johna Czerwoniucha. Gwiazdeczka nie ma zamiaru przyglądać się bezczynnie zastanym tam porządkom, które niespecjalnie jej się podobają i zamierz...

Jak widać na załączonej fotografii, na Instagramie bez zmian i dalej króluje na nim Tolkien. Tyle że tym razem jest to zdjęcie Berena i Lúthien , które, nawiasem mówiąc, pobiło wszelkie rekordy polubień. Algorytmy Instagrama są jednak dla mnie wielką tajemnicą. W tym roku niby zima nie nadchodziła, ale pod koniec lutego troszkę sypnęło śniegiem. Książkowo: W lutym przeczytałam dwie książki, a recenzje obu możecie przeczytać na blogu. 1. Sarah Bailey Mroczne jezioro 2. Chris Beckett Ciemny Eden Pod względem jakości czytanych książek ten rok zaczął się naprawdę świetnie. W lutym tytuł najlepszej książki miesiąca trafia do Ciemnego Edenu Chrisa Becketta . To książka, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Mamy do czynienia z chyba najbardziej klasycznym motywem science fiction – Ziemianami zagubionymi na obcej planecie, ale Beckett rozegrał go po mistrzowsku. Ciemny Eden ma szereg zalet: niezwykle działającą na wyobraźnię wizję planety, dużą kreatywność w dziedzinie ...