Jeden szczebel wyżej – Anna Kańtoch „Przedksiężycowi” t. II


Po pierwszym tomie „Przedksiężycowych” Anny Kańtoch, który wprowadził czytelnika w reguły rządzące Lunapolis i pokazał, jak wiele tajemnic jest do odkrycia, czas na dalszą część opowieści.
Istotna różnica między pierwszym a drugim tomem to rozszerzenie perspektywy. W pierwszym przyglądaliśmy się przede wszystkim Finnenowi i Kairze oraz przybyszowi z gwiazd, Danielowi. W drugiej części bohaterów, którzy oprowadzają nas po mieście, jest o wiele więcej. Na pierwszy plan wysuwa się ojciec Kairy, Brin Issa. Powoli poznajemy jego rodzeństwo, przeszłość i część planów. Tylko część, gdyż jak podejrzewam, odkrycie wszystkich kart nastąpi w ostatniej odsłonie cyklu. Z tych fragmentów wyłania się fascynująca, chwilami zupełnie nieludzka i pozbawiona emocji postać, której plany są o wiele bardziej skomplikowane niż się początkowo zdawało.
Więcej miejsca poświęcono także inteligentnej pani detektyw Tellis i jej wspólnikowi, Mahameniemu. Dzięki tej parze autorka pokazała nie tylko dwutorowo prowadzone śledztwo, ale także specyfikę życia w świecie, który w czasie Skoku został z tyłu. Emocje targające jednostką, która wie, że nie ma szans na przetrwanie i tylko przedłuża swoją agonię.
Pojawia się także nowy bohater, Ibris Marely, szaleniec skokowy, który właśnie nabył nową osobowość. Stara się rozwikłać zagadkę z przeszłości, a jednocześnie staje się prekursorem nowego ruchu w Lunapolis – głosi on, że Przebudzenie można uzyskać nie tylko dzięki wymyślnym genozmianom. Liczy się przede wszystkim moralność i duchowa odnowa mieszkańców.
Autorka bardzo dobrze oddała klimat końca czasów. Mieszkańcy Lunapolis wiedzą, że zbliża się Przebudzenie. Dlatego zrobią wszystko, by nie zostać z tyłu na ostatnim etapie. Oczywiście, dla różnych ludzi „wszystko” w tym przypadku ma bardzo różne znaczenia. A nad mieszkańcami (z wyjątkiem Brina Issy i jego rodzeństwa) górują nieodgadnieni Przedksiężycowi.
Jednocześnie powoli dojrzewa mała rewolucja Kairy i Finnena. Miasto artystów zalewa propaganda skierowana przeciw jego tajemniczym władcom.  
Drugi tom „Przedksiężycowych” nie sprawił mi zawodu. Nie dowiedziałam się, kim są władcy Lunapolis, ale też nie spodziewałam się tego, skoro nie jest to jeszcze zakończenie całej historii. Jednak autorka troszkę uchyla rąbka tajemnicy, poznałam też więcej odcieni Lunapolis. Do tego wątek kryminalny, tajny plan, a w tle pytania o moralność i duszę człowieka.
Czekam już tylko na Przebudzenie.

Autor:  Anna Kańtoch    
Tytuł:  „Przedksiężycowi” t. II
Cykl: Przedksiężycowi
Wydawnictwo: Powergraph
Liczba stron: 490

Data wydania: 2013

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

Kosmos już nigdy nie będzie taki sam – „The Expanse”

Ostatnie lata nie były łaskawe dla fanów serialowych produkcji science fiction. Po spektakularnych klapach twórcy niezbyt chętnie patrzyli na produkcję takich dzieł – bo nie dość, że drogie, to jeszcze nie spełniały oczekiwań widzów. Cóż więc pozostawało fanom gatunku? Chyba oglądanie tylko po raz kolejny znakomitego „Battlestar Galactica”. Na szczęście jednak każda zła passa kiedyś się kończy. „The Expanse”, serial wyprodukowany przez stację SyFy, udowadnia, że science fiction wciąż ma wiele do zaoferowania. Produkcję oparto na serii książek „Ekspansja” Jamesa S. A. Coreya. W Polsce wydano tylko pierwszy tom „Przebudzenie lewiatana” i to w dodatku rozbity na dwie części, co jak łatwo można się domyślić, nie przysporzyło książce popularności. Reszta tomów dostępna jest tylko w wersji oryginalnej. Jako ciekawostkę dorzucę fakt, że pod pseudonimem James S. A. Corey ukrywa się dwóch autorów – Daniel Abraham i Ty Franck. Obaj współpracowali z George’m R. R. Martinem. W 2010 r. ukazała
Czytaj więcej

Mrok w szarym człowieku – „Upadek” („The Fall”)

„Upadek” to rozpisana na trzy sezony historia jednego śledztwa. W Belfaście, w Irlandii Północnej, dochodzi do morderstw młodych, atrakcyjnych i robiących kariery kobiet. Przysłana z Londynu nadinspektor Stella Gibson (Gillian Anderson) ma skontrolować prawidłowość prowadzonych przez policję działań. Stella szybko dochodzi do wniosku, że śledztwa w sprawie morderstw należy połączyć, gdyż stoi za nimi seryjny morderca. Okazuje się nim Paul Spector (Jamie Dornan), przykładny mąż i ojciec, pracujący jako terapeuta. Między nim a Stellą szybko zaczyna się psychologiczna gra.          Wydaje się wam, że wcześniejszy akapit zawierał spoiler? Nie w tym przypadku. „Upadek” jest jednym z seriali kryminalnych, które nie mają na celu dochodzenie do tego, kto zabił. Rozwiązanie zagadki twórcy odkrywają na samym początku. I choć nie jest to już szokujące, podobne pomysły wykorzystywano, to „Upadek” idzie jeszcze dalej. W tym serialu spędzamy równie wielu czasu z mordercą, co próbującym go złap
Czytaj więcej

Co poszło nie tak w serialu „Przeklęta” („Cursed”)

  Jeżeli czytacie mojego bloga, wiecie, że uwielbiam legendy arturiańskie i wszelkie wariacje na ich temat. Dlatego informację, że Netflix przygotowuje serial, którego główną bohaterką ma być Nimue i zaprezentuje odświeżoną wersję mitu, w której miecz wybiera królową, a nie króla, byłam zaintrygowana. Jednak po fali niepochlebnych recenzji, które pojawiły się tuż po premierze, mój zapał do oglądania znacznie osłabł. Ale że w grudniu nachodzi mnie na klimaty fantasy i baśniowe, a wybór nie jest aż tak duży, jak by się wydawało, postanowiłam dać szansę Przeklętej . Kim jest Nimue? Jak to zwykle w legendach arturiańskich bywa, odpowiedź na to pytanie nie jest ani prosta ani jednoznaczna. Najprościej byłoby odpowiedzieć, że różnie to bywa, ale najczęściej podkreślane są dwie rzeczy – związki z Merlinem i Excaliburem. Nimue bywa też nazywana Panią Jeziora albo Vivianą. Niekiedy przyjmuje się, że ona i Morgana to ta sama osoba. Niektórzy sugerują, że Pani Jeziora to nie imię, ale drui
Czytaj więcej

Kwiaty są piękne, lecz kolce mają – Katarzyna Bonda „Florystka”

Obraz
„Florystka” to trzecia i ostatnia część serii kryminalnej Katarzyny Bondy, której głównym bohaterem jest Hubert Meyer, psycholog śledczy, a dokładniej rzecz ujmując, profiler. Pierwszy w Polsce, niekwestionowany guru i autorytet w tej dziedzinie. Łaska pańska jednak na pstrym koniu jeździ. Hubert odszedł z policji, stracił w krótkim czasie oboje rodziców, zamieszkał w odludnej chatce i utonął w długach.          Natura ciągnie wilka do lasu i Hubert wraca jako konsultant w sprawie zaginięcia dziewięcioletniej Zosi. Podejrzaną jest matka. Jednak im dalej w śledztwo, tym więcej pojawia się tropów. Policjanci wiążą sprawę Zosi z popełnionym kilka lat wcześniej morderstwem Amadeusza. I robi się coraz ciekawiej.          Miałam lekkie obawy, gdy zorientowałam się, że we „Florystce” pojawia się wątek duchów. W „Sprawie Niny Frank” Bonda nie poradziła sobie zupełnie ze zjawiskami nadprzyrodzonymi, tu było jednak znacznie lepiej. Może dlatego, że duchy to tylko zasłona dymna ;)   
Czytaj więcej