Okienko – Kwiecień 2018


I przyszedł maj, zrobiło się gorąco… A w tym roku kwiecień zrobił nam pogodową niespodziankę, dzięki której wydaje się, że to już lato. A zatem w tym roku wyjątkowo wcześnie zaczęłam sezon czytania w plenerze. I takim też zdjęciem, które w minionym miesiącu cieszyło się największą popularnością na moim Instagramie, otwieram wpis podsumowujący to, co działo się u mnie w kwietniu.


Książkowo:
Przeczytałam pięć książek i wszystkie recenzje możecie znaleźć na blogu.
1. Margaret Atwood "Rok potopu"
2. Margaret Atwood "MaddAddam"
3. Nathan Hill "Niksy"
4. Radosław Lewandowski "Najeźdźcy z Północy"
5. Radosław Lewandowski "Topory i sejmitary"

Ostatnio mam to szczęście, że wybieram książki, które nie zawodzą moich oczekiwań. Jeżeli chodzi o lekturę, którą z kwietniowego stosiku najbardziej polecam, stawiam na trylogię „MaddAddam” Margaret Atwood. Połączenie literackiego kunsztu z dystopijną wizją przyszłości, mocno zakotwiczonej w problemach aktualnie trapiących ludzkość.

Serialowo:
1. „Forbrydelsen” („The Killing”)

Kwiecień spędziłam w towarzystwie tylko jednego serialu, ale za to jakiego! Duńska produkcja ma wszystko to, co uwielbiam w skandynawskich kryminałach – ciężki klimat, prawdziwych do bólu bohaterów i rozbudowane tło społeczno-polityczne. Nic więcej nie piszę, bo niebawem będzie recenzja.

A jak kwiecień minął u Was?

Komentarze

  1. Sylwka | unserious.pl1 maja 2018 21:40

    Fajnie, że wszystkie przeczytane przez Ciebie książki nie zawiodły Twoich oczekiwań. Żadnej z przeczytanych przez Ciebie nie miałam okazji poznać, ale intensywnie myślę o "Wikingach". :)

    U mnie kwiecień zaczytany. Przeczytałam 13 książek, z których najlepiej wypadły "Elantris" i "Czwarta małpa".

    Zaczytanego! :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka2 maja 2018 10:14

      Świetny wynik - gratuluję :) Jak wiesz, "Elantris" przypadło mi do gustu, "Czwartej małpy" nie czytałam, ale widziałam tak dużo pozytywnych recenzji, że pewnie się skuszę. Kiedyś :)

      Usuń
  2. ultramaryna3 maja 2018 21:53

    "Niksy" sobie grzecznie czekają. I "MaddAddam" może też kiedyś przeczytam. Między "Oryks i derkacz" a "Rokiem potopu" miałam chyba kilkuletnią przerwę :P Generalnie czytanie w kwietniu nie szło najlepiej, ale no cóż, może w maju się poprawię :D

    OdpowiedzUsuń
  3. Zarzyczka4 maja 2018 10:55

    To mówisz, że Atwood sobie ostrożnie dawkujesz ;) "Oryks i Derkacza" też przeczytałam kilka lat temu, ale dwa ostatnie tomy to już hurtem poszło. Ja ze swojego kwietniowego wyniku jestem zadowolona, ale tylko do momentu, gdy popatrzę na półkę i zorientuję się, ile zalega tam nieprzeczytanych książek.

    OdpowiedzUsuń
  4. Kirima5 maja 2018 14:18

    Za Atwood dopiero będę się brać, ale zacznę od osławionej Opowieści podręcznej. Uwielbiam dystopie/antyutopie i nie przepuszczę tej autorki. Fajnie, że trafiły Ci się same dobre książki. :) Życzę równie udanego maja!

    ...a kwiecień minął mi za szybko. :(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka5 maja 2018 23:07

      W ogóle te miesiące jakoś tak szybko mijają. Nie wiem, co to się dzieje ;)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Karl Edward Wagner „Kane. Bogowie w mroku”

Obraz
  Kane. Bogowie w mroku Karla Edwarda Wagnera to pierwszy z trzech zaplanowanych tomów poświęconych tej postaci, jakie mają ukazać się w serii Eony wydawnictwa Vesper. Znajdują się w nim: powieść Sploty mroku , opowiadania: Zaduma nad żalem w mym sercu , Zimne światło , Miraż oraz wiersz Cień Anioła Śmierci . Ponadto Marcin Pągowski przygotował dodatki pozwalające bliżej poznać ten świat. Kane to modelowy wręcz przykład postaci splecionej nie z dobra i zła, ale z szarości. Zainspirowany postacią biblijnego Kaina, przyniósł światu przemoc, za którą został ukarany długowiecznością. Owszem, można go zabić, ale to niewdzięczne zadanie, ponieważ walczy doskonale i szybko się regeneruje. Tym niemniej, jest to możliwe. Ale Kane to także buntownik sprzeciwiający się szalonemu bóstwu, które stworzyło ludzi wyłącznie dla własnej rozrywki i przyjemności. To koncept, o którym wspominał H. P. Lovecraft w opowiadaniu W górach szaleństwa , zaczerpnięty z mitologii sumeryjskiej, która tak właśni
Czytaj więcej

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

…i do kotła wraca – Sarah J. Maas „Dwór mgieł i furii”

Obraz
Baśnie kończą się ślubem bohaterów, którzy żyją potem długo i szczęśliwie, i nie dotykają ich kłopoty dnia codziennego. Sarah J. Maas zostawiła bohaterów „Dworu cierni i róż” w takiej właśnie sytuacji. Główny czarny charakter, Amarantha, została pokonana, a Feyra znów wpadła w ramiona Tamlina. Wydaje się więc, że wszystko zmierza do szczęśliwego zakończenia. Jednak Feyra nie może zapomnieć o tym, co musiała zrobić pod Górą. Niezbyt dobrze odnajduje się w roli skrępowanej zasadami etykiety księżnej. Nie pomaga nowe, nieśmiertelne ciało, do którego wciąż nie może się przyzwyczaić. No i jest jeszcze Rhysand, książę Dworu Nocy, który nie zamierza zrezygnować z praw, wynikających z jego umowy z Feyrą.
Czytaj więcej

A zaczęło się od kotła – Sarah J. Maas „Dwór cierni i róż”

Obraz
„Dwór cierni i róż” Sarah J. Maas przeczytali już chyba wszyscy, więc i ja potrafiłam nadrobić zaległości. Jest to pierwsza książka tej autorki po jaką sięgnęłam, więc nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać. Dziewiętnastoletnia Feyra mieszka z ojcem i dwójką starszych sióstr w nędznej chacie. Jest łowczynią, poluje, by wyżywić rodzinę. A zima tego roku jest wyjątkowo sroga. Toteż Feyra nie waha się przed zabiciem potężnego, szarego wilka. Niebawem w jej chacie zjawia się Tamlin i żąda, by dziewczyna zapłaciła za swój czyn. Wilk był mieszkańcem Prythianu, magicznej krainy z drugiej strony Muru. Zgodnie z zapisami pradawnego Traktatu Feyra musi odpokutować swoją winę, udając się na resztę życia do Prythianu.
Czytaj więcej