Okienko – Marzec 2021

 

Wiosna nadchodzi (co tam wiosna, przez dwa dni nawet latem zapachniało), dzień dłuższy, ale pandemia nie odpuszcza. Zerknęłam na post z marca zeszłego roku – jaki człowiek był naiwny, myśląc, że może to wszystko szybko się skończy. Ech, przejdźmy do rzeczy przyjemniejszych. Ikonką wpisu jest najpopularniejsze zdjęcie z mojego Instagrama w minionym miesiącu, a na nim Bezgwiezdne Morze Erin Morgenstern.

Książkowo:

W marcu przeczytałam cztery książki. Gatunkowo dominowała fantastyka. Tym razem wszystkie recenzje znajdziecie na blogu.

 

1. Herbert George Wells Wyspa doktora Moreau

2. Erin Morgenstern Bezgwiezdne Morze

3. Grady Hendrix Sprzedaliśmy dusze

4. Carlos Ruiz Zafón Więzień nieba

Z najlepszą książką marca mam trochę problem, bo żadna nie była idealna, ale najbardziej polecam klasykę – czyli Wyspę doktora Moreau i pięknie napisane Bezgwiezdne Morze.

Serialowo:

1. Mroczne materie (His Dark Materials), sezon 1 i 2

Serial fantasy nakręcony wspólnymi siłami HBO i BBC, oparty na serii książek Phillipa Pullmana. Nie znam literackiego pierwowzoru i po obejrzeniu ekranizacji zupełnie mnie nie korci, by zmienić ten stan rzeczy. A to już dużo mówi o tym, jak podobał mi się serial.

Na moje oko Mroczne materie są bardzo przeciętną produkcją, w którą wpompowano niemałe pieniądze, więc strona wizualna jest godna podziwu. A fabuła? To historia dzielnej dziewczynki o imieniu Lyra, która żyje w świecie bardzo podobnym do naszego, ale jednak innym. W tym uniwersum ludzie mają dajmony – to jakby dusza w formie zwierzęcia, nierozerwalnie związana z właścicielem i symbolizująca jego cechy (dość często w sposób aż nader oczywisty). Istnieją też niedźwiedzie polarne, czarownice, a wreszcie złowrogie Magisterium i Pył. Dziewczynka jest wyjątkowa (jakżeby inaczej) i ma do odegrania ważną rolę.

Świat przedstawiony w serialu niespecjalnie mnie przekonuje. Jest tu dużo różnych pomysłów, ale całość nie jest spójna. Pojawia się też problem z wytłumaczeniem widzowi, o co w tym wszystkim chodzi. Co i rusz ktoś napomyka, jaka to Lyra jest ważna, ale właściwie do finału drugiego sezonu nie dowiadujemy się dlaczego, jest to wiedza absolutnie tajemna. Występują też poważne braki w budowie uniwersum. Na przykład, gdy w początkowych scenach Lord Asriel prezentuje swoje odkrycia, wszyscy krzyczą: bluźnierstwo, ale nie dowiemy się, dlaczego. I dalej jest tak samo. Magisterium to zło, ale jak doszło do takiej pozycji, jaką zajmuje, a nade wszystko, jakie są jego nauki – tego z serialu się nie dowiemy. Nie dowiemy się także, jak przebiegła kluczowa przecież dla fabuły podróż Asriela, to wszystko toczy się gdzieś poza kadrem. Głupotek logicznych jest zresztą znacznie więcej, a że bohaterowie i historia średnio porywają, łatwo się na nich skupić.

Pierwszy sezon Mrocznych materii ma moim zdaniem lepsze tempo niż drugi, aktorstwo jest niezłe, ale muszę tutaj wspomnieć o niezwykle przerysowanej roli Ruth Wilson. Aktorkę bardzo lubię, dlatego oglądanie, jak nienaturalnie wypada jej postać, z tymi dziwacznymi grymasami i sykami, jest dziwne. Podsumowując – Mroczne materie to serial, którego oglądanie nie boli, ale i nie porywa.

A jak minął wasz marzec?

Komentarze

  1. Radosna2 kwietnia 2021 21:57

    Strasznie mi się dłużył. Zaskakująco dużo przeczytałam. Myślałam, że będzie tego mnie. Będę musiała nadrobić drugi sezon Mrocznych materii. Planuję przeczytać Wellsa. O Zafonie już pisałam.

    Książki jak narkotyk

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka4 kwietnia 2021 21:07

      Oj, ja chciałabym, żeby te miesiące się dłużyły, bo jakoś ostatnio przeciekają mi przez palce. Super, że dużo udało ci się przeczytać :)

      Usuń
  2. Agnieszka Kaniuk3 kwietnia 2021 14:43

    Marzec był dla mnie w miarę łaskawy.

    OdpowiedzUsuń
  3. Sylwka | unserious.pl4 kwietnia 2021 13:13

    U mnie zabieganie z poplątaniem, ale ogólnie miesiąc będę wspominać całkiem miło.

    Cudownego i zaczytanego kwietnia! :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka4 kwietnia 2021 21:08

      Jak wspomnienia są miłe, jest dobrze :)

      Zaczytanego kwietnia.

      Usuń
  4. iCate5 kwietnia 2021 08:00

    Dla mnie marzec to chwilowo miesiąc, w którym skończyłam czytać, no nie chce i się i koniec, a utknęłam między innymi na Bezgwiezdnym Morzu! Co do serialu - to bardzo ciekawe spostrzeżenie. Ja nie czytałam całej trylogii - ba, wiem, że na pewno czytałam drugą część i jako tako znam fabulę, więc z czym to się je, więc nie zauważyłam dziur fabularnych, dlatego fajnie poznać opinię kogoś, kto nie zna książek ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka5 kwietnia 2021 21:23

      Czasem tak bywa, nie ma sensu się zmuszać.
      Ja "Mrocznych materii" nie czytałam, moja wiedza była praktycznie zerowa, a serial chyba był zrobiony głównie dla tych, co znają książki ;)

      Usuń
  5. Naćpana Książkami5 kwietnia 2021 14:28

    4 książki to i tak dużo, bo ja raptem mam za sobą jedną pozycję.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka5 kwietnia 2021 21:23

      I też pięknie, przecież nie czytamy na wyścigi :)

      Usuń
  6. Urocznica6 kwietnia 2021 06:51

    Zafóna kiedyś uwielbiałam, reszty nie czytałam, ale ciekawy stosik. U mnie było różnorodnie, jak zwykle. Różne gatunki i tematy. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka6 kwietnia 2021 18:43

      Ja zazwyczaj trzymam się w okolicy fantastyki, ale czasem warto poczytać coś z innej bajki.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Zagłada domu Sharpe’ów – „Crimson Peak. Wzgórze krwi”

Czekałam na ten film, od kiedy zobaczyłam pierwsze zdjęcia. Przepiękne, oryginalne i niepokojące. Wyjątkowo byłam zadowolona także z całej obsady, bo Mia Wasikowska, Jessica Chastain i Tom Hiddleston to aktorzy, których cenię i lubię. Zapowiadało się bardzo dobrze. I jeszcze jedno. W recenzji będę posługiwała się angielskim tytułem, bo polskie tłumaczenie wydaje mi się wyjątkowo niefortunne, całkiem łopatologiczne. O wiele lepiej brzmiałoby purpurowe lub szkarłatne wzgórze. No więc udajemy, że „Wzgórza krwi” nie ma.
Czytaj więcej

Kosmos już nigdy nie będzie taki sam – „The Expanse”

Ostatnie lata nie były łaskawe dla fanów serialowych produkcji science fiction. Po spektakularnych klapach twórcy niezbyt chętnie patrzyli na produkcję takich dzieł – bo nie dość, że drogie, to jeszcze nie spełniały oczekiwań widzów. Cóż więc pozostawało fanom gatunku? Chyba oglądanie tylko po raz kolejny znakomitego „Battlestar Galactica”. Na szczęście jednak każda zła passa kiedyś się kończy. „The Expanse”, serial wyprodukowany przez stację SyFy, udowadnia, że science fiction wciąż ma wiele do zaoferowania. Produkcję oparto na serii książek „Ekspansja” Jamesa S. A. Coreya. W Polsce wydano tylko pierwszy tom „Przebudzenie lewiatana” i to w dodatku rozbity na dwie części, co jak łatwo można się domyślić, nie przysporzyło książce popularności. Reszta tomów dostępna jest tylko w wersji oryginalnej. Jako ciekawostkę dorzucę fakt, że pod pseudonimem James S. A. Corey ukrywa się dwóch autorów – Daniel Abraham i Ty Franck. Obaj współpracowali z George’m R. R. Martinem. W 2010 r. ukazała
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

Mrok w szarym człowieku – „Upadek” („The Fall”)

„Upadek” to rozpisana na trzy sezony historia jednego śledztwa. W Belfaście, w Irlandii Północnej, dochodzi do morderstw młodych, atrakcyjnych i robiących kariery kobiet. Przysłana z Londynu nadinspektor Stella Gibson (Gillian Anderson) ma skontrolować prawidłowość prowadzonych przez policję działań. Stella szybko dochodzi do wniosku, że śledztwa w sprawie morderstw należy połączyć, gdyż stoi za nimi seryjny morderca. Okazuje się nim Paul Spector (Jamie Dornan), przykładny mąż i ojciec, pracujący jako terapeuta. Między nim a Stellą szybko zaczyna się psychologiczna gra.          Wydaje się wam, że wcześniejszy akapit zawierał spoiler? Nie w tym przypadku. „Upadek” jest jednym z seriali kryminalnych, które nie mają na celu dochodzenie do tego, kto zabił. Rozwiązanie zagadki twórcy odkrywają na samym początku. I choć nie jest to już szokujące, podobne pomysły wykorzystywano, to „Upadek” idzie jeszcze dalej. W tym serialu spędzamy równie wielu czasu z mordercą, co próbującym go złap
Czytaj więcej

5 powodów dla których warto oglądać „Nie z tego świata” („Supernatural”) plus kilka uwag o dziesiątym sezonie

         Dziś wpis jubileuszowy, będzie w nim dużo okrągłych liczb ;) Dziesiąty sezon „Supernatural”, dwusetny odcinek… Wbrew krążącym plotkom ta seria nie okazała się ostatnią, gdyż niebawem bracia Winchester powrócą. A zatem: 5 powodów dla których warto oglądać „Nie z tego świata” („Supernatural”). Kolejność absolutnie przypadkowa.
Czytaj więcej