Powrót do Rosharu – Brandon Sanderson „Odprysk Świtu”

Wyspa Akinah to legendarne miejsce, chronione przed światem zewnętrznym niekończącym się sztormem. Świetliści Rycerze tracą przy niej swoje moce, a po poprzedniej ekspedycji odnalazł się tylko dryfujący pusty statek. Navani Kholin poszukuje więc chętnych do udania się na wyspę drogą morską.

Rysn jest właścicielką statku, która utraciła władzę w nogach. Szczególna więź łączy ją z Chiri-Chiri, istotą żywiącą się Burzowym Światłem. Jednak zaczyna ona marnieć i chorować. Jedyny ratunek to podróż na wyspę Akinah, legendarny dom gatunku z którego wywodzi się Chiri-Chiri. 

Odprysk Świtu Brandona Sandersona to nowelka, którą należy czytać między trzecim (Dawca Przysięgi) a czwartym (Rytm wojny) tomem serii Archiwum Burzowego Światła. Ta krótka książeczka to świetna rozgrzewka przed powrotem na Roshar oraz ponownym zetknięciem ze światem ludzi, pieśniarzy i sprenów. Głównymi bohaterami Odprysku Świtu są postacie, które pojawiały się w poprzednich tomach ABŚ, ale na drugim, albo nawet i trzecim planie. Rysn, Ten Lopen, Huio, Sznur czy Rushu wreszcie dostają więcej miejsca i jak to w przypadku Sandersona bywa, od razu nabierają kolorów. Mimo że nie ma tu aż tak wiele miejsca, to jednak autor zgrabnie kreuje swoich bohaterów, z ich charakterystycznymi cechami i pragnieniami. Na pierwszym planie oczywiście pozostaje Rysn i tutaj wielkie brawa dla Sandersona, ponieważ starannie przygotował się do opisania przeżyć i doświadczeń bohaterki, która musi żyć dalej po tym jak utraciła władzę w nogach. Rysn jest silna, mądra i odważna, ale zmaga się też z poczuciem bezsilności i wstydem, że tak często jest zależna od pomocy innych. Przeszła długą drogę – na początku chciała umrzeć i całymi dniami leżała w łóżku, ale pokonała negatywne emocje. Udało jej się zrozumieć, że nie jest tylko ciężarem i wciąż może bardzo wiele w swoim życiu zrobić.

Fabuła Odprysku Świtu to historia niczym z porządnej opowieści o piratach. Legendarna wyspa na której ukryty jest skarb (choć tym razem nie chodzi o skrzynie pełne złota), wyprawa pełnych złych omenów i tajemnice, które mogą zatrząść nie tylko Rosharem, ale i całym cosmere. Tak, Sandersonowi udało się w tej króciutkiej nowelce zmieścić naprawdę wiele ciekawych rzeczy. Szczególnie intrygujące są informacje związane z tytułowym Odpryskiem Świtu, ale także bardzo zaskakujące wiadomości o relacjach między różnymi światami w cosmere. No cóż, chyba historia może się w przyszłości mocno skomplikować (wypatrujcie fragmentów dotyczących aluminium).

Świat stawał się miejscem pełnym cudów – mężczyźni i kobiety szybowali w powietrzu, a statki budowano z odgromnikami wbudowanymi w maszty. Czasami miała wrażenie, że wszystko rozwija się w szaleńczym tempie (s. 56).

Odprysk Świtu Brandona Sandersona to świetna rozgrzewka przed Rytmem wojny. Już po chwili wpadłam w przebogaty świat Rosharu. Ta historia pozwala lepiej poznać pobocznych bohaterów i sama w sobie jest ciekawa, ale zawiera także ważne informacje o tajemnicach tkwiących nie tylko w Rosharze, ale i całym cosmere.


Autor:  Brandon Sanderson     

Tytuł: Odprysk Świtu

Tytuł oryginalny: Dawnshard

Cykl: Archiwum Burzowego Światła  

Tłumaczenie: Anna Studniarek  

Wydawnictwo: Mag

Liczba stron: 176

Data wydania:  2021


Komentarze

  1. Femina domi25 lipca 2021 22:11

    Nie moje klimaty, ale fajnie, że Tobie przypadła do gustu :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Agnieszka Kaniuk26 lipca 2021 04:25

    To nie mój gatunek czytelniczy.

    OdpowiedzUsuń
  3. iCate2 sierpnia 2021 13:45

    Zaczęłam Drogę królów, ale odpuściłam gdzieś w 8%, bo stwierdziłam, że zacznę uniwersum od początku i przymierzam się do Elantris. jestem ogromnie ciekawa Sandersona i tego, jak się odnajdę w tak ogromnym uniwersum, ale ostatnio zwykła fantastyka to dla mnie trochę za mało :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka2 sierpnia 2021 18:27

      "Elantris" to dobra książka na początek przygody z Sandersonem, choć ja sama zaczynałam od ABŚ :) Początek był trudny, ale potem przepadłam.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

Kosmos już nigdy nie będzie taki sam – „The Expanse”

Ostatnie lata nie były łaskawe dla fanów serialowych produkcji science fiction. Po spektakularnych klapach twórcy niezbyt chętnie patrzyli na produkcję takich dzieł – bo nie dość, że drogie, to jeszcze nie spełniały oczekiwań widzów. Cóż więc pozostawało fanom gatunku? Chyba oglądanie tylko po raz kolejny znakomitego „Battlestar Galactica”. Na szczęście jednak każda zła passa kiedyś się kończy. „The Expanse”, serial wyprodukowany przez stację SyFy, udowadnia, że science fiction wciąż ma wiele do zaoferowania. Produkcję oparto na serii książek „Ekspansja” Jamesa S. A. Coreya. W Polsce wydano tylko pierwszy tom „Przebudzenie lewiatana” i to w dodatku rozbity na dwie części, co jak łatwo można się domyślić, nie przysporzyło książce popularności. Reszta tomów dostępna jest tylko w wersji oryginalnej. Jako ciekawostkę dorzucę fakt, że pod pseudonimem James S. A. Corey ukrywa się dwóch autorów – Daniel Abraham i Ty Franck. Obaj współpracowali z George’m R. R. Martinem. W 2010 r. ukazała
Czytaj więcej

Co poszło nie tak w serialu „Przeklęta” („Cursed”)

  Jeżeli czytacie mojego bloga, wiecie, że uwielbiam legendy arturiańskie i wszelkie wariacje na ich temat. Dlatego informację, że Netflix przygotowuje serial, którego główną bohaterką ma być Nimue i zaprezentuje odświeżoną wersję mitu, w której miecz wybiera królową, a nie króla, byłam zaintrygowana. Jednak po fali niepochlebnych recenzji, które pojawiły się tuż po premierze, mój zapał do oglądania znacznie osłabł. Ale że w grudniu nachodzi mnie na klimaty fantasy i baśniowe, a wybór nie jest aż tak duży, jak by się wydawało, postanowiłam dać szansę Przeklętej . Kim jest Nimue? Jak to zwykle w legendach arturiańskich bywa, odpowiedź na to pytanie nie jest ani prosta ani jednoznaczna. Najprościej byłoby odpowiedzieć, że różnie to bywa, ale najczęściej podkreślane są dwie rzeczy – związki z Merlinem i Excaliburem. Nimue bywa też nazywana Panią Jeziora albo Vivianą. Niekiedy przyjmuje się, że ona i Morgana to ta sama osoba. Niektórzy sugerują, że Pani Jeziora to nie imię, ale drui
Czytaj więcej

Karl Edward Wagner „Kane. Bogowie w mroku”

Obraz
  Kane. Bogowie w mroku Karla Edwarda Wagnera to pierwszy z trzech zaplanowanych tomów poświęconych tej postaci, jakie mają ukazać się w serii Eony wydawnictwa Vesper. Znajdują się w nim: powieść Sploty mroku , opowiadania: Zaduma nad żalem w mym sercu , Zimne światło , Miraż oraz wiersz Cień Anioła Śmierci . Ponadto Marcin Pągowski przygotował dodatki pozwalające bliżej poznać ten świat. Kane to modelowy wręcz przykład postaci splecionej nie z dobra i zła, ale z szarości. Zainspirowany postacią biblijnego Kaina, przyniósł światu przemoc, za którą został ukarany długowiecznością. Owszem, można go zabić, ale to niewdzięczne zadanie, ponieważ walczy doskonale i szybko się regeneruje. Tym niemniej, jest to możliwe. Ale Kane to także buntownik sprzeciwiający się szalonemu bóstwu, które stworzyło ludzi wyłącznie dla własnej rozrywki i przyjemności. To koncept, o którym wspominał H. P. Lovecraft w opowiadaniu W górach szaleństwa , zaczerpnięty z mitologii sumeryjskiej, która tak właśni
Czytaj więcej