Twój wybór powie, kim jesteś – Jessie Burton „Wyznanie”

 

Rok 1980, zima, Londyn, park Hampstead Heath. Młodziutka Elise Morceau dała się namówić na randkę w ciemno. Jednak umówiony z nią mężczyzna nie przychodzi. Zamiast niego pojawia się pisarka Constance Holden. Jej książki są niezwykle popularne, a w Hollywood ma powstać ekranizacja jej powieści w gwiazdorskiej obsadzie. Przypadkowe spotkanie stanie się początkiem burzliwego romansu.

Rok 2017. Życie Rose Simmons przebiegało w cieniu zniknięcia matki, która porzuciła ją we wczesnym dzieciństwie. Rose ma już trzydzieści lat, stałego partnera i pracę – ale nadal nie wie, co chce zrobić ze swoim życiem. Gdy ojciec po latach milczenia wyjawia, że osobą, która może mieć informacje o matce Rose, jest Constance Holden, kobieta postanawia zrobić wszystko, by poznać prawdę. Samotna pisarka po latach milczenia chce napisać jeszcze jedną powieść. Czy Rose uda się poznać prawdę o własnej matce?

Zrobiłam sobie krótką przerwę od fantastyki i sięgnęłam po powieść obyczajową. Jessie Burton znałam z Miniaturzystki, która bardzo mi się podobała. Jednak Wyznanie nie jest tak dobrą książką.

Konstrukcja Wyznania przypomina trochę kryminał albo thriller. Jest zagadka z przeszłości, dwie linie czasowe, bohaterka na tropie tajemnicy. Jednak akcja toczy się dość spokojnie, choć książkę czyta się przyjemnie i szybko. Burton ma też bardzo dobry styl. Pierwsze skrzypce gra trójka bohaterek – Rose, Connie i Elise. Czytelnik najlepiej poznaje Rose, na co wpływ ma także narracja. O ile rozdziały dotyczące przeszłości zostały napisane w narracji trzecioosobowej, tak te współczesne są przedstawione z perspektywy Rose, w narracji pierwszoosobowej. To pozwala głębiej poznać psychikę bohaterki, podczas gdy dwie postacie z przeszłości pozostają bardziej enigmatyczne ze swoimi motywacjami i decyzjami.

Rose jest dzieckiem swoich czasów. Przekroczyła trzydziestkę i żyje pod wielką presją oczekiwań społecznych. W tym wieku powinna już coś osiągnąć, ustabilizować się, założyć rodzinę, wiedzieć, czego chce w życiu. A ona wciąż jest zagubiona, wciąż próbuje poznać samą siebie.

Opowiedziałam im o zaginionej matce, o tym, jak w dzieciństwie snułam fantazje na jej temat. O przekonaniu, że brak mi w życiu jasno wytyczonej drogi, o chwytaniu się co chwilę nowych zajęć, o ciągłym porównywaniu się do innych i o niekorzystnych rezultatach tych porównań. O tym, że zawsze grałam drugie skrzypce w cudzych projektach, nawet w związku ze swoim chłopakiem (s. 420).

Rose jest niezdecydowana, zagubiona, ale i tak wydaje się najsympatyczniejszą postacią z trójki głównych bohaterek. Elise robi wrażenie rozkapryszonej i egoistycznej, a Connie jest przekonana, że wszystko wie najlepiej. Wyznanie to powieść zdecydowanie o kobietach, ich życiowych decyzjach, dojrzewaniu i wybieraniu własnego losu. Ale także o gorzkich doświadczeniach – straty, zawodu, depresji. Burton stara się przekazać, czasem zbyt nachalnie, przekonanie, że tylko my same odpowiadamy za własne szczęście. Że czasem warto porzucić wszystko i wyjechać na drugi koniec świata. Że macierzyństwo powinno być świadomym wyborem. Mężczyźni są w tej powieści tylko tłem dla kobiet, a jeśli już się pojawiają, to raczej w niezbyt pozytywnym kontekście.

Jednak Wyznanie niespecjalnie przypadło mi do gustu. Nie przekonała mnie taka ścieżka rozwoju Rose i uważam, że raczej nie była to do końca jej decyzja, ale podjęta pod wpływem Connie. Dla mnie Rose tak naprawdę powtarza los swojej matki. Myślę, że ten kto uwierzy Burton i podzieli wybory bohaterek będzie miał lepsze zdanie o tej powieści. Ja usatysfakcjonowana i przekonana nie jestem.

Autor:  Jessie Burton     

Tytuł: Wyznanie

Tytuł oryginalny: The Confession

Tłumaczenie: Łukasz Małecki

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

Liczba stron: 515

Data wydania:  2020