Książka to okno na świat

W trzeciej części cyklu o policjantach z niewielkiej wsi Lipowo Katarzyna Puzyńska wraca do sprawy, która przewijała się na kartach poprzednich powieści – podpalenia, w wyniku którego śmierć ponieśli ojcowie Daniela Podgórskiego i Pawła Kamińskiego.          Lipowo elektryzuje wieść, że na wolność przedterminowo wychodzi Tytus Weiss, odpowiedzialny za tragedię sprzed piętnastu lat. Wieś dawno go skazała i wydała wyrok. Jedyną osobą, która cieszy się z powrotu syna, jest jego matka Urszula. Nawet brat, Filip, nie chce mieć z nim nic wspólnego. Zresztą ma on własne problemy – żona z maleńkim dzieckiem wyprowadziła się do rodziców, a pod jego bramką przesiaduje dwoje Szwedów, którzy bynajmniej nie mają pokojowych zamiarów.          W miejscowym gospodarstwie agroturystycznym zamieszkuje naukowiec, Jerzy Grala, który dokumentuje kolejną paskudną sprawę z lipowskiej przeszłości – zbiorowego samobójstwa czł...

          Na początek prosta zabawa w skojarzenia. Sutanna, rower i kryminał. „Ojciec Mateusz”! Bingo.   Choć… nie do końca. Równie dobrze odpowiedź może brzmieć „Grantchester”. I choć wymienione wyżej skojarzenia jak najbardziej pasują i do jednego, i do drugiego serialu, to właśnie na poziomie skojarzeń należy poprzestać, gdyż mimo pozornych fabularnych podobieństw, więcej jest rzeczy, które obie produkcje dzielą, niż je łączą.

„Więcej czerwieni” to drugi, po „Motylku”, tom sagi kryminalnej, której akcja rozgrywa się w na pozór sielskiej wsi Lipowo. Ale! Tylko na pozór, gdyż okolicą raz po raz wstrząsają kolejne zbrodnie.            Spokój upalnego lata w Lipowie przerywa zamordowanie dwóch młodych kobiet. Wiele wskazuje na to, że brutalne zabójstwa są dziełem seryjnego mordercy. Policja robi wszystko, by jak najszybciej rozwiązać sprawę. Do grupy śledczej mającej ująć zbrodniarza, ochrzczonego przez media „Mordercą Dziewic”, zostaje oddelegowany m. in. Daniel Podgórski oraz ekscentryczna komisarz Klementyna Kopp.          W drugim tomie sagi Katarzyna Puzyńska zabiera czytelników nieco dalej poza Lipowo. Spora część akcji toczy się w położonej po sąsiedzku popegeerowskiej kolonii Żabie Doły. Odwiedzimy także ośrodek wypoczynkowy „Słoneczna Dolina”, w którym pracuje większość mieszkańców Lipowa i Żabich Dołów. Poza tym ...

„Wojna i pokój” Lwa Tołstoja to jedna z tych powieści, które niesłychanie nęcą filmowców. W sumie trudno się dziwić, jest w niej bowiem wszystko - wielka miłość ze wszystkimi jej zawirowaniami, ludzkie nadzieje i dramaty wplecione w zawieruchy historii, a wszystko to doprawione przemyśleniami na temat natury świata i człowieka. Nie będę wam wmawiać, że Lew Tołstoj jest moim ukochanym rosyjskim pisarzem, bo szczerym uwielbieniem darzę „Mistrza i Małgorzatę” Michaiła Bułhakowa. Swoją drogą, zastanawia mnie rozbieżność w popularności rosyjskich pisarzy w Polsce i Anglii. Nad Wisłą Bułhakow bije na głowę wszystkich rywali, a cytaty z „Mistrza i Małgorzaty” są obecne nawet w języku potocznym. Tymczasem na liście obowiązkowych lektur BBC jest oczywiście Tołstoj, jest Dostojewski, jest Nabokov, ale próżno szukać Bułhakowa. Jak by mnie ktoś pytał o zdanie, powiem, że to dziwne.

„Upadek” to rozpisana na trzy sezony historia jednego śledztwa. W Belfaście, w Irlandii Północnej, dochodzi do morderstw młodych, atrakcyjnych i robiących kariery kobiet. Przysłana z Londynu nadinspektor Stella Gibson (Gillian Anderson) ma skontrolować prawidłowość prowadzonych przez policję działań. Stella szybko dochodzi do wniosku, że śledztwa w sprawie morderstw należy połączyć, gdyż stoi za nimi seryjny morderca. Okazuje się nim Paul Spector (Jamie Dornan), przykładny mąż i ojciec, pracujący jako terapeuta. Między nim a Stellą szybko zaczyna się psychologiczna gra.          Wydaje się wam, że wcześniejszy akapit zawierał spoiler? Nie w tym przypadku. „Upadek” jest jednym z seriali kryminalnych, które nie mają na celu dochodzenie do tego, kto zabił. Rozwiązanie zagadki twórcy odkrywają na samym początku. I choć nie jest to już szokujące, podobne pomysły wykorzystywano, to „Upadek” idzie jeszcze dalej. W tym serialu spędzamy równie wielu ...

Nie przywiązuję zbytniej wagi do końca roku. Nie robię noworocznych postanowień. Ale gdy zerknęłam na Goddreads i zobaczyłam jakże cudownie statystyczne podsumowanie czytelniczego roku, postanowiłam się nim z Wami podzielić.          2016 to był dla mnie dobry rok, czytelniczo nawet bardzo dobry. Przeczytałam 53 książki, a to wynik najlepszy od kilku lat. Jak usłużnie podsuwa goodreads to w sumie 25, 127 stron. No, ta liczba nawet na mnie zrobiła wrażenie.