Gdy ludzie przestali latać - Sue Monk Kidd „Czarne skrzydła”

Początek XIX w. W Charleston w Karolinie Południowej dorasta Sara Grimké. Pochodzi z rodziny bogatych plantatorów, a jej ojciec jest sędzią sądu najwyższego. Na życie dziewczynki wpłynęły dwa wydarzenia. Chłosta na niewolnicy, której świadkiem była w wieku czterech lat sprawiła, że zaczęła mieć problemy z płynnym mówieniem. A gdy w dniu jedenastych urodzin dostała jako prezent czarnoskórą Hetty zwaną Szelmą, po raz pierwszy zbuntowała się przeciw niewolnictwu.
         Sue Monk Kidd rozpisała historię na dwa głosy i dwa punkty widzenia – Sary i Hetty. Choć pochodzą z zupełnie odmiennych klas społecznych, tak naprawdę obie są bardzo podobne i pozbawione praw, których ich świat nie przyznaje niewolnikom i kobietom. Bohaterki „Czarnych skrzydeł” to postaci jak najbardziej prawdziwe. Sara Grimké i jej siostra Angelina walczyły o zniesienie niewolnictwa i prawa kobiet, czyli (określając zgodnie z duchem epoki) były abolicjonistkami i sufrażystkami. To czyni powieść jeszcze bardziej przejmującą, mimo że autorka raczej oszczędza czytelnikowi drastycznych szczegółów. Hetty jest postacią wymyśloną przez autorkę, ale świetnie pokazuje drugą stronę medalu. Tylko czy naprawdę drugą?
         Wielką zaletą książki jest ukazanie paralelizmu między niewolnictwem a pozycją społeczną kobiet w XIX w. Mimo że Hetty i Sarę dzieli niemal wszystko, w ostatecznym rozrachunku okazuje się, że obie mają tyle samo do powiedzenia w sprawie swego życia – nic. Hetty za swoje winy jest bita, ale czy mniejsze kary spotykają Sarę, która chciała być prawnikiem jak jej bracia? Odmówiono jej tego, zakazano dostępu do książek i robiono wszystko, by została tym, kim panienka z jej klasy być powinna – grzeczną i ułożoną małżonką.
         Ponadto nawet rzekomi zwolennicy zniesienia niewolnictwa nie uważają za właściwe, by na ten temat wypowiadały się kobiety. Niewolnictwo uznaje się za kwestię ważną, a walkę o prawa kobiet odkłada na jakąś bliżej nieokreśloną przyszłość.
         Niezmiernie urokliwym elementem książki jest szycie przez Hetty i jej maumę kap, w których zaklęta jest historia ich rodu. Może to dość odległe porównanie, ale skojarzyło mi się z mojrami czy nornami, które tkają nici przeznaczenia. Takie po trochu magiczne po trochu symboliczne (jak choćby guzik Sary, w którym zaklęła swoje marzenia) elementy nadają książce specyficznego smaku i klimatu. „Czarne skrzydła” to interesująca, dobra proza i co ważne traktująca o sprawach istotnych i przypominająca zapomniane bohaterki, które miały odwagę zawalczyć o to, co naprawdę ważne.

Autor:  Sue Monk Kidd
Tytuł:  „Czarne skrzydła”
Tłumaczenie: Marta Kisiel – Małecka  
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie   
Liczba stron: 488
Data wydania: 2014


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Karl Edward Wagner „Kane. Bogowie w mroku”

Obraz
  Kane. Bogowie w mroku Karla Edwarda Wagnera to pierwszy z trzech zaplanowanych tomów poświęconych tej postaci, jakie mają ukazać się w serii Eony wydawnictwa Vesper. Znajdują się w nim: powieść Sploty mroku , opowiadania: Zaduma nad żalem w mym sercu , Zimne światło , Miraż oraz wiersz Cień Anioła Śmierci . Ponadto Marcin Pągowski przygotował dodatki pozwalające bliżej poznać ten świat. Kane to modelowy wręcz przykład postaci splecionej nie z dobra i zła, ale z szarości. Zainspirowany postacią biblijnego Kaina, przyniósł światu przemoc, za którą został ukarany długowiecznością. Owszem, można go zabić, ale to niewdzięczne zadanie, ponieważ walczy doskonale i szybko się regeneruje. Tym niemniej, jest to możliwe. Ale Kane to także buntownik sprzeciwiający się szalonemu bóstwu, które stworzyło ludzi wyłącznie dla własnej rozrywki i przyjemności. To koncept, o którym wspominał H. P. Lovecraft w opowiadaniu W górach szaleństwa , zaczerpnięty z mitologii sumeryjskiej, która tak właśni
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

…i do kotła wraca – Sarah J. Maas „Dwór mgieł i furii”

Obraz
Baśnie kończą się ślubem bohaterów, którzy żyją potem długo i szczęśliwie, i nie dotykają ich kłopoty dnia codziennego. Sarah J. Maas zostawiła bohaterów „Dworu cierni i róż” w takiej właśnie sytuacji. Główny czarny charakter, Amarantha, została pokonana, a Feyra znów wpadła w ramiona Tamlina. Wydaje się więc, że wszystko zmierza do szczęśliwego zakończenia. Jednak Feyra nie może zapomnieć o tym, co musiała zrobić pod Górą. Niezbyt dobrze odnajduje się w roli skrępowanej zasadami etykiety księżnej. Nie pomaga nowe, nieśmiertelne ciało, do którego wciąż nie może się przyzwyczaić. No i jest jeszcze Rhysand, książę Dworu Nocy, który nie zamierza zrezygnować z praw, wynikających z jego umowy z Feyrą.
Czytaj więcej

A zaczęło się od kotła – Sarah J. Maas „Dwór cierni i róż”

Obraz
„Dwór cierni i róż” Sarah J. Maas przeczytali już chyba wszyscy, więc i ja potrafiłam nadrobić zaległości. Jest to pierwsza książka tej autorki po jaką sięgnęłam, więc nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać. Dziewiętnastoletnia Feyra mieszka z ojcem i dwójką starszych sióstr w nędznej chacie. Jest łowczynią, poluje, by wyżywić rodzinę. A zima tego roku jest wyjątkowo sroga. Toteż Feyra nie waha się przed zabiciem potężnego, szarego wilka. Niebawem w jej chacie zjawia się Tamlin i żąda, by dziewczyna zapłaciła za swój czyn. Wilk był mieszkańcem Prythianu, magicznej krainy z drugiej strony Muru. Zgodnie z zapisami pradawnego Traktatu Feyra musi odpokutować swoją winę, udając się na resztę życia do Prythianu.
Czytaj więcej