Podsumowanie 2017 roku

Ani się obejrzałam, a rok 2017 już za mną. Chciałabym się więc podzielić garścią danych statystycznych dotyczących moich czytelniczych wyczynów w minionym roku. Oczywiście pomocą służy jak zwykle niezawodne w cyferkach i obliczeniach Goodreads.

         W tym roku pobiłam swój zeszłoroczny wynik o całą jedną książkę i przeczytałam ich 54, z czego jestem bardzo zadowolona. W sumie to 23,772 stron, a średnia grubość przeczytanej w 2017 r. książki wynosi 440. Najkrótsza przeczytana przeze mnie książka to „Legenda wikingów. Opowieści o Ragnarze Lodbroku, jego żonach i synach” Artura Szrejtera – 160, a najdłuższa: „Łaskun” Katarzyny Puzyńskiej – 832 strony.

         Na goodreads z przeczytanych przeze mnie książek największą popularnością cieszy się „Cinder” Marissy Meyer (recenzja się pisze, spodziewajcie się jej niebawem), a najmniejszą „Dobry ubek” Grzegorza Majewskiego.

Najlepsze książki 2017 roku

 To nie był rok wielkich czytelniczych odkryć i zachwytów. W sumie nie doznałam też jakichś okropnych rozczarowań.

Moja wielka trójka w 2017 r. to:

1. Susanna Clarke „Jonathan Strange i pan Norrell”

Mogę tylko pluć sobie w brodę, że ta książka tyle czasu przeleżała na mojej półce i przeczytałam ją dopiero w tym roku. Oczarowała mnie rozmachem w kreowaniu świata przedstawionego, pieczołowitością w odtwarzaniu realiów epoki z dodaniem szczypty magii i bogactwem odniesień do mitologii i folkloru. Uwielbiam wyłapywanie takich smaczków, a „Jonathan Strange i pan Norrell” to prawdziwa pisarska uczta.

2. Brandon Sanderson „Elantris”

Autor kupił mnie w zeszłym roku cyklem „Archiwum Burzowego Światła”, a „Elantris” umocniło jeszcze to świetne wrażenie. Może jego debiutancka powieść ma swoje grzeszki, może Sarene jest zbyt idealna, ale koncepcja upadłego miasta i niesamowici bohaterowie wynagradzają wszystko. W przyszłym roku muszę poczytać więcej dzieł Sandersona. Zdecydowanie.

3. Leigh Bardugo „Królestwo kanciarzy”

W tym roku przeczytałam trochę fantastycznych młodzieżówek, ale nie zmieniam zdania, że wśród nich „Szóstka wron” była najlepsza. To dobre wrażenie podtrzymuje druga część cyklu o przygodach Kaza Brekkera i spółki. Wartka akcja, dobrze skreśleni bohaterowie i porządne zakończenie – bez irytujących mnie w tym gatunku końcówek połączonych ze zmartwychwstaniem bohatera. Nie wiem, to po prostu jakaś plaga jest.

Najlepszy serial roku – „The Expanse”

Obejrzałam w tym roku sporo ciekawych rzeczy, ale gdybym miała wybrać jeden serial to byłby to „The Expanse” (o włos wygrywając z „Broadchurch”), gdyż dobrych kryminalnych seriali kręci się całkiem sporo, a dla fanów science fiction ostatnie lata nie były łaskawe. Okazało się jednak, że jak się chce, to można. Ciekawi bohaterowie, zetknięcie z nieznanym, a wreszcie zupełnie poważne refleksje na temat patriotyzmu, praw człowieka i ludzkiej natury. Kto nie widział, niech nadrabia, gdyż trzeci sezon przed nami.

Najlepszy film roku – „Ostatni Jedi”

Nie byłam zachwycona „Przebudzeniem mocy”, ale „Ostatni Jedi” okazał się filmem o niebo lepszym. Wreszcie twórcy postanowili pójść własną drogą, zamiast kopiować starą trylogię. Nowi i starzy bohaterowie dali radę, a więcej przeczytacie w recenzji filmu, która niebawem pojawi się na blogu.

Wyzwania

W tym roku uczestniczyłam w jednym, jakże zgodnym z moimi czytelniczymi preferencjami – „Czytam fantastykę V” z bloga „Magiczny świat książki”. Dołączyłam w marcu i w jego ramach napisałam recenzje 16 książek.

A na blogu i w okolicach

W 2017 roku opublikowałam 65 wpisów, co jest najlepszym wynikiem w historii bloga. Najpopularniejsze posty w tym roku to:

– książkowy – „Dwór mgieł i furii” Sarah J. Maas,

– serialowy – „Jonathan Strange i pan Norrell”.

Założyłam też konto na Instagramie i choć sama się sobie trochę dziwię, to złapałam bakcyla i robię zdjęcia książkom, a co ważniejsze, przeglądam przecudne profile innych użytkowników.

A co w Nowym Roku?

Cieszę się, ze wciąż piszę i blogowanie sprawia mi przyjemność, a Wy zaglądacie, by poczytać moje opinie. Planuję wziąć udział w nowych wyzwaniach i wprowadzić miesięczne podsumowania, by trochę usystematyzować to, co czytam i oglądam. Wiecie, jak to jest. Nieraz nie ma się weny albo po prostu pomysłu na pełną recenzję, ale kilka słów zawsze się napisze. Mam nadzieję, że będziecie mi dalej towarzyszyć w mojej podróży.