Okienko – Wrzesień 2018


Wrzesień przemknął jak wicher, a sądząc po najpopularniejszym zdjęciu w minionym miesiącu na Instagramie, Was też zaczęła dopadać lekka jesienna nostalgia. Dziś będzie krótko, bo i wrzesień nie był obfitym czytelniczo miesiącem. Stało się tak z dwóch powodów. Po pierwsze, był to dla mnie najbardziej pracowity miesiąc w tym roku. Po drugie, trwały mistrzostwa świata w siatkówce, która zakończyły się najlepszym możliwym wynikiem – Polacy obronili mistrzowski tytuł! Toteż żadna minuta spędzona na oglądaniu mistrzostw nie była stracona, ale coś za coś – odbiło się to na ilości przeczytanych książek.

Książkowo:
We wrześniu przeczytałam dwie książki, co jest najsłabszym wynikiem w tym roku. Recenzje obu możecie przeczytać na blogu.
1. Alexandra Bracken Pasażerka
2. Jane Austen Duma i uprzedzenie
Pasażerka okazała się średnią lekturą, ale Dumę i uprzedzenie Jane Austen gorąco Wam polecam. Ciekawe perypetie, niebanalne charaktery, duża dawka humoru i wiarygodność psychologiczna – oto klasyka, która nigdy się nie zestarzeje.

Serialowo:
1. Przygody Merlina (The Adventures of Merlin)
2. Camelot
Recenzję obu seriali, w nieco innej niż dotąd formie – pojedynku, możecie znaleźć   TUTAJ
Camelot jest serialem złym, z fatalnie dobranym głównym bohaterem i pozostawia po sobie wrażenie zmarnowanego potencjału. Przygody Merlina są dobrze zagrane (znajdziecie w nich prawdziwe aktorskie perełki), ciekawie ogrywają wątki z legend arturiańskich i zdecydowanie warto je obejrzeć.
Niebawem na blogu przeczytacie opinię o serialu Medyceusze: Władcy Florencji (Medici: Masters of Florence), który właśnie kończę oglądać.

A jak wrzesień wypadł u Was? Podejrzewam, że wszyscy pobijecie mój czytelniczy wynik.

Komentarze

  1. Sylwka | unserious.pl4 października 2018 08:12

    Tak, MŚ w Siatkówce, tyle radości i piękne zakończenie. I milionie mikro zawałów wolę nie wspominać. 😜

    Co do miesiąca. Dumę i uprzedzenie również czytałam, gdzieś w liceum (czyli jakoś w mezozoiku 😜). Również polecam.

    Sama książkowo zaś mimo odkibicowania każdego meczu przekroczyłam wszystkie normy. ;) Ale złożyły się na to inne czynniki.

    Zaczytanego!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka4 października 2018 12:29

      Emocji w meczach naszej reprezentacji nie brakowało, choć zakończenie było wspaniałe :)

      Twoje książkowe osiągnięcia budzą we mnie zazdrość ;) Ale dzięki temu mam co czytać i stale powiększam swoją listę książek do przeczytania :)

      Usuń
  2. Rosemary Littletoe4 października 2018 09:53

    Uwielbiam "Dumę i Uprzedzenie"! To moja pierwsza książka Jane Austen w czytelniczej karierze i tak mi się spodobała, że pozostałe dzieła autorki sobie dawkuję, jedno na kilka miesięcy, żeby za szybko z nią nie skończyć :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka4 października 2018 12:30

      Jane Austen nie napisała wiele, ale za to jej dzieła są znakomite. Choć najbardziej lubię "Dumę i uprzedzenie".

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Top 5 książek fantastycznych z motywem zimy

Obraz
Piękna, majestatyczna, magiczna, ale także groźna, przytłaczająca i śmiertelnie niebezpieczna. Zima ma bardzo bogatą symbolikę. W mitologiach, zgodnie z odwiecznym cyklem natury, postrzegano ją jako czas pustki, snu i śmierci. Martwa przyroda czekała uśpiona, by wiosną znów powrócić do życia. Krótkie dni, długie noce, zimno – te zagrożenia były jak najbardziej realne, ale ludzka wyobraźnia dodawała do tego dodatkowe strachy. Zimą lęgło się zło. W fantastyce motyw zimy pojawia się bardzo często. I nie chodzi tu tylko o porę roku, ale także o wykorzystanie jej symbolicznego znaczenia. Zapraszam na subiektywny wybór pięciu książek fantastycznych, w których motyw zimy odgrywa ważną rolę. C. S. Lewis Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa Gdy myślę o książkach związanych z zimą, pierwsze skojarzenie to pogrążona w zimowym śnie Narnia i Łucja podążająca za światłem latarni błyskającym w śnieżnym lesie. To także modelowe przedstawienie zimy jako czasu, gdy ziemią rządzi zło
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

Kosmos już nigdy nie będzie taki sam – „The Expanse”

Ostatnie lata nie były łaskawe dla fanów serialowych produkcji science fiction. Po spektakularnych klapach twórcy niezbyt chętnie patrzyli na produkcję takich dzieł – bo nie dość, że drogie, to jeszcze nie spełniały oczekiwań widzów. Cóż więc pozostawało fanom gatunku? Chyba oglądanie tylko po raz kolejny znakomitego „Battlestar Galactica”. Na szczęście jednak każda zła passa kiedyś się kończy. „The Expanse”, serial wyprodukowany przez stację SyFy, udowadnia, że science fiction wciąż ma wiele do zaoferowania. Produkcję oparto na serii książek „Ekspansja” Jamesa S. A. Coreya. W Polsce wydano tylko pierwszy tom „Przebudzenie lewiatana” i to w dodatku rozbity na dwie części, co jak łatwo można się domyślić, nie przysporzyło książce popularności. Reszta tomów dostępna jest tylko w wersji oryginalnej. Jako ciekawostkę dorzucę fakt, że pod pseudonimem James S. A. Corey ukrywa się dwóch autorów – Daniel Abraham i Ty Franck. Obaj współpracowali z George’m R. R. Martinem. W 2010 r. ukazała
Czytaj więcej

Strzeż się węża – H. P. Lovecraft, Zealia Bishop „Kopiec”

Obraz
Od jakiegoś czasu na polskim rynku pojawiają się coraz to nowe wydania dzieł H. P. Lovecrafta. I dobrze, bo to jeden z tych autorów, których bardzo lubię, więc mogę uzupełniać biblioteczkę. Kopiec wydany przez wydawnictwo C&T zawiera trzy opowiadania: tytułowy Kopiec (we wcześniejszych polskich tłumaczeniach – Wzgórze ), Klątwę Yiga oraz Sploty Meduzy . Wszystkie były efektem współpracy H. P. Lovecrafta z Zealią Bishop, która miała miejsce w latach 1927-1930. Cień z Providence miał poprawiać nadesłane przez autorkę teksty, skończyło się jednak na tym, że zmienił je tak gruntownie i obudował nawiązaniami do stworzonego przez siebie świata, iż sama Bishop uznała to za swoją pisarską porażkę. Bo w istocie trudno uznać, by cokolwiek w tych tekstach było jej pomysłem, są one tak bardzo lovecraftowskie . Wszystkie trzy teksty łączy jednak także coś innego – w każdym pojawia się motyw węża. Najmniej widoczny jest w Kopcu , ale absolutnie kluczowy dla pozostałych dwóch opowiadań.   Kl
Czytaj więcej

Co poszło nie tak w serialu „Przeklęta” („Cursed”)

  Jeżeli czytacie mojego bloga, wiecie, że uwielbiam legendy arturiańskie i wszelkie wariacje na ich temat. Dlatego informację, że Netflix przygotowuje serial, którego główną bohaterką ma być Nimue i zaprezentuje odświeżoną wersję mitu, w której miecz wybiera królową, a nie króla, byłam zaintrygowana. Jednak po fali niepochlebnych recenzji, które pojawiły się tuż po premierze, mój zapał do oglądania znacznie osłabł. Ale że w grudniu nachodzi mnie na klimaty fantasy i baśniowe, a wybór nie jest aż tak duży, jak by się wydawało, postanowiłam dać szansę Przeklętej . Kim jest Nimue? Jak to zwykle w legendach arturiańskich bywa, odpowiedź na to pytanie nie jest ani prosta ani jednoznaczna. Najprościej byłoby odpowiedzieć, że różnie to bywa, ale najczęściej podkreślane są dwie rzeczy – związki z Merlinem i Excaliburem. Nimue bywa też nazywana Panią Jeziora albo Vivianą. Niekiedy przyjmuje się, że ona i Morgana to ta sama osoba. Niektórzy sugerują, że Pani Jeziora to nie imię, ale drui
Czytaj więcej