Okienko – Październik 2022

 

Taki październik to ja rozumiem – złota polska jesień, kolorowe liście, ciepło i dużo słońca. Ikonką wpisu jest najpopularniejsze zdjęcie z mojego bookstagrama z minionego miesiąca, a na nim niezmiennie Tolkien.

W październiku przeczytałam pięć książek. Jak to zwykle u mnie bywa, dominowała fantastyka. Najlepszą książką miesiąca okazało się Czterdzieści i cztery Krzysztofa Piskorskiego, niezwykle oryginalny miks steampunku, mitologii słowiańskiej i polskiego romantyzmu.

Serialowo październik to ostatni akord dwóch wielkich superprodukcji fantasy – Rodu smoka i Pierścieni Władzy, o których pisałam wam już na blogu. Mogłoby się wydawać, że to złoty czas dla fanów fantasy, niestety, tylko Ród smoka spełnił pokładane w nim nadzieje, a o Pierścieniach Władzy chcę jak najszybciej zapomnieć.

Książkowo:

1.  Artur Urbanowicz Deman

2. Krzysztof Piskorski Czterdzieści i cztery

3. Shelby Mahurin Gołąb i wąż  

Spodziewałam się lekkiego, rozrywkowego YA, ale niestety nie wyszło. Książka ma jedną podstawową zaletę – czyta się ją szybko, ale potem zaczynają się schody. Świat przedstawiony, zadawniona nienawiść czarownic, które dążą do zemsty, to ma potencjał, ale zupełnie niewykorzystany. Świat jest zarysowany bardzo grubymi pociągnięciami pędzla, a autorka skupia się tylko i wyłącznie na romansie. Jest on jednak bardzo schematycznie poprowadzony, wszystkie tropy łącznie z balem i tą trzecią zostają odhaczone. Poza tym Mahurin wykorzystuje motywy, których nie lubię. Niemal wszyscy bohaterowie to zaginione dzieci/rodzice, a w finale system magiczny tego świata zostaje złamany, nie bardzo wiadomo dlaczego, ale wiadomo po co. No bo główna bohaterka nie może umrzeć.


4. Robert Jordan Dech zimy

To już dziewiąty tom Koła Czasu, i kolejny z bardzo skromną objętością jak na ten cykl, bo tylko ok. 750 stron. Poprzedni zanotował znaczne spowolnienie akcji nawet jak na Jordana, który raczej nigdzie się nie spieszy, ale w tym tomie jest już lepiej. Najbardziej cieszy, że powrócił Mat i coraz więcej kart odsłaniają Seanchanie. Jordan to jednak ma świetne pomysły i potrafi kreować niezwykle ciekawe miejsca i cywilizacje. Oczywiście zamierzam czytać dalej.


5. Marieke Lucas Rijeneveld Mój mały zwierzaku

Jaka to jest trudna, wyczerpująca emocjonalnie i obrzydliwa powieść! Niemal pięćdziesięcioletni mężczyzna z żoną i dziećmi snuje opowieść o swojej obsesji do czternastoletniej dziewczynki. Czytelnik siedzi w jego głowie i nic nie zostaje mu oszczędzone. Jak każdy inny człowiek, bohater powieści próbuje się wybielić i przedstawić swoje czyny w jak najbardziej pozytywny sposób, nazywając je wielką miłością. Rijeneveld pisze w bardzo charakterystyczny sposób, a jego powieść wzbudza niepokój. Trudna choć niewątpliwie ciekawa proza.


A jak Wam minął październik?  

Komentarze

  1. JolaK4 listopada 2022 08:04

    Czytałam ,,Demana" i ,,Mojego małego zwierzaka", a jesień piękna:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka4 listopada 2022 20:58

      Oby jak najdłużej towarzyszyła nam taka piękna jesień :)
      Obie książki warto przeczyatć, choć są kompletnie różne.

      Usuń
  2. Dominika S.5 listopada 2022 14:43

    U mnie październik był bardzo serialowy, bo skończyłam między innymi "Grę o tron" i "Pierścienie władzy". Szkoda, że "Gołąb i wąż" Cię rozczarowały. Docierały do mnie głównie pozytywne recenzje, więc miałam w planach tę książkę, a teraz zastanowię się dwa razy. Nie słyszałam o "Mój mały zwierzaku", ale nie wiem czy dałabym radę przeczytać.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka5 listopada 2022 20:54

      No właśnie, ja też widziałam w większości pozytywne głosy i nastawiłam się na lekkie YA, ale niestety, duże rozczarowanie. "Mój mały zwierzaku" to książka, którą trudno polecać, bo bardzo wyczerpuje emocjonalnie.

      Usuń
    2. Dominika S.9 listopada 2022 13:58

      Na razie wstrzymam się z tym "Gołębiem i wężem", chyba że książka jakoś sama wpadnie mi w ręce.

      Usuń
    3. Zarzyczka9 listopada 2022 23:27

      Nie tracisz wiele ;)

      Usuń
  3. Głodna Wyobraźnia6 listopada 2022 14:22

    Udany miesiąc, u mnie najlepsza książka października to fantasy "Tygiel Dusz" Mitchella Hogana :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Sylwka | unserious.pl13 listopada 2022 10:35

    U mnie niestety październik pogodowo nie dopisał, ale lektury za to miałam zacne. ;)
    Co do seriali - planuję tylko Ród smoka, na Pierścienie Władzy szkoda mi czasu. ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka13 listopada 2022 21:10

      Jak lektury były dobre, to już jest dobrze :)
      Do "Pierścieni Władzy" absolutnie nie namawiam.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Tylko marzyciele mogą uratować światy – Laini Taylor „Muza Koszmarów”

Obraz
  Życie Lazlo i Sarai nigdy już nie będzie takie samo. Oboje muszą odkryć siebie na nowo, poznać swoje dary i możliwości oraz dokonać trudnych wyborów. Lazlo znalazł się w sytuacji bez wyjścia. Będzie musiał zdecydować, co jest dla niego ważniejsze – życie ukochanej czy mieszkańców Szlochu? Oprócz wątków związanych ze Szlochem autorka wprowadza nową historię, opowiadającą o losach dwóch sióstr Kory i Novy, dorastających na peryferiach świata. Ich trudne życie wypełnione jest marzeniem o tym, że kiedyś, podobnie jak ich matka, zostaną wybrane do służby bojowej imperium. Marzenie o niezwykłej mocy, dzięki której można zasłużyć na ten zaszczyt, spełnia się, lecz nie w ten sposób, jakiego siostry oczekiwały. Muza Koszmarów Laini Taylor to drugi, po Marzycielu , tom dylogii Strange The Dreamer . I właściwie modelowy przykład, jak powinno się kontynuować fabułę. Pierwszy tom był wprowadzeniem do świata, pozwalał poznać bohaterów, drugi daje szerszą perspektywę i wypełnia luki w całe...
Czytaj więcej

Królowa zrodzona z rycerskich marzeń – Feliks W. Kres „Pani Dobrego Znaku” (recenzja)

Obraz
  Puszcza Bukowa to największa knieja Szereru i źródło gigantycznego bogactwa właścicieli wywodzących się ze starożytnego książęcego rodu K.B.I.. Po śmierci bezdzietnego księcia wybucha skandal, ponieważ okazuje się, że dziedziczką fortuny ma być niewolnica Ezena, którą kaprys pana podniósł do godności małżonki. Na domiar złego nie należy ona do gigantycznie drogich Pereł, lecz była wcześniej praczką. No i jest półkrwi Armektanką. Czegoś takiego Dartan z pewnością nie zniesie, a inne gałęzie rodu K.B.I. już szykują pozwy procesowe. Ezena, była niewolnica, nie ma szans na zwycięstwo w sądzie. Jej cel jest jednak zupełnie inny i odmieni oblicze Szereru. W umyśle – ludzkim, bo już nie kocim – tkwiła jakaś potrzeba cudowności. Gotah wiele razy się zastanawiał, dlaczego człowiek nie jest w stanie przyjąć świata takiego, jakim był: rządzącego się swoimi własnymi prawami, dość przecież cudownego, nawet bez latających kamieni i innych dziwów ( Pani Dobrego Znaku. Wieczne Cesarstwo , s. 5...
Czytaj więcej

Z bezmiaru eonów wypełzają – „Koszmary” H. P. Lovecraft, Hazel Heald

Obraz
Koszmary to zbiór pięciu opowiadań H. P. Lovecrafta napisanych we współpracy z Hazel Heald. Cień z Providence zajmował się nie tylko pisaniem własnych tekstów, ale i poprawianiem dzieł innych. Jedną z jego klientek w 1932 roku została Hazel Heald, a opowiadania zawarte w tym tomie są efektem ich współpracy. Tyle że H. P. Lovecraft tak przerobił teksty (a kto wie, może i napisał niemal w całości), iż nie wygląda na to, aby Heald miała na nie większy wpływ. O ile w opisywanym na blogu Kopcu (recenzję znajdziecie TUTAJ ) przynajmniej w jednym przypadku zastanawiałam się nad wpływem Zealii Bishop, tutaj gdybym nie wiedziała, że opowiadania powstały we współpracy z inną osobą, nie przyszłoby mi to do głowy. Zbiór zawiera pięć tekstów – Człowiek z kamienia , Koszmar w muzeum , Skrzydlata śmierć , Z bezmiaru eonów i Koszmar na cmentarzu . Są to opowiadania korzystające z typowych dla Lovecrafta środków wyrazu i chwytów fabularnych. Czyta się świetnie, mają ten typowy dla niego nastrój n...
Czytaj więcej

Tylko metal ocali świat – Grady Hendrix „Sprzedaliśmy dusze” („We Sold Our Souls ”)

Obraz
Kris Pulaski ma czterdzieści siedem lat i poczucie, że jej życie już się skończyło. Nędzną pracę udało jej się zdobyć tylko dzięki znajomościom brata. A przecież miało być zupełnie inaczej. Kiedyś Kris grała w metalowym zespole Dürt Würk, który stał u progu wielkiej kariery. I to właśnie w noc podpisywania kontraktu mającego wynieść ich na szczyt, wszystko się posypało. Kris niewiele pamięta z tamtych wydarzeń. Pogodziła się z losem, chodzi na terapię i łyka tabletki. Jednak gdy pewnego dnia zauważa plakaty reklamujące trasę koncertową jedynego członka Dürt Würk, który zrobił oszałamiającą karierę, Terry’ego Hunta, budzi się w niej gniew. Porzuca dotychczasowe życie, by odwiedzić pozostałych członków zespołu i dowiedzieć się, co tak naprawdę wydarzyło się przed laty. Sprzedaliśmy dusze Grady’ego Hendrixa to książka, która łączy w sobie elementy grozy z powieścią społeczno-psychologiczną. Autor stara się sportretować stan amerykańskiego społeczeństwa. Postawiona przez niego diagnoza ...
Czytaj więcej

Los jest nieubłagany – Bernard Cornwell „Excalibur”

Obraz
Nadeszło lato krwi i zemsty. Zdrada Lancelota i Ginewry boleśnie dotknęła Artura, który bezwzględnie stłumił rebelię fałszywego przyjaciela i uwięził niewierną żonę. Nie ma jednak czasu na rozpamiętywanie przeszłości, gdyż saksońscy wodzowie postanowili zakopać topór wojenny i wspólnie zaatakować Brytów. Dawni sojusznicy Artura, obecnie wyznający chrześcijaństwo, nie chcą udzielić pomocy poganom. Tymczasem Merlin i Nimue realizują własny plan. Zgromadzili wszystkie Skarby Brytanii i zamierzają przeprowadzić rytuał przywołania bogów, nie oglądając się na koszty. Stopniowo zaczyna się uwidaczniać rozdźwięk między nimi. Nimue coraz bardziej pogrąża się w szaleństwie i żadna cena nie wydaje się jej zbyt wysoka do zapłacenia. Excalibur to trzecia i ostatnia część Trylogii arturiańskiej Bernarda Cornwella, utrzymana w stylu, jaki znamy z poprzednich tomów. Narratorem jest zbliżający się do kresu życia mnich Derfel, który kiedyś był rycerzem walczącym u boku Artura . Pozwoliło to...
Czytaj więcej