Królowa zrodzona z rycerskich marzeń – Feliks W. Kres „Pani Dobrego Znaku” (recenzja)

 

Puszcza Bukowa to największa knieja Szereru i źródło gigantycznego bogactwa właścicieli wywodzących się ze starożytnego książęcego rodu K.B.I.. Po śmierci bezdzietnego księcia wybucha skandal, ponieważ okazuje się, że dziedziczką fortuny ma być niewolnica Ezena, którą kaprys pana podniósł do godności małżonki. Na domiar złego nie należy ona do gigantycznie drogich Pereł, lecz była wcześniej praczką. No i jest półkrwi Armektanką. Czegoś takiego Dartan z pewnością nie zniesie, a inne gałęzie rodu K.B.I. już szykują pozwy procesowe. Ezena, była niewolnica, nie ma szans na zwycięstwo w sądzie. Jej cel jest jednak zupełnie inny i odmieni oblicze Szereru.

W umyśle – ludzkim, bo już nie kocim – tkwiła jakaś potrzeba cudowności. Gotah wiele razy się zastanawiał, dlaczego człowiek nie jest w stanie przyjąć świata takiego, jakim był: rządzącego się swoimi własnymi prawami, dość przecież cudownego, nawet bez latających kamieni i innych dziwów (Pani Dobrego Znaku. Wieczne Cesarstwo, s. 542-543).

W najnowszym wydaniu Fabryki Słów Panią Dobrego Znaku Feliksa W. Kresa podzielono na dwie części: Wieczny pokój i Wieczne Cesarstwo. Jest to jednak jedna powieść, więc nie widzę najmniejszego powodu, by pisać oddzielnie o każdym tomie. Zgodnie z tradycją Księgi Całości znów mamy do czynienia z zupełnie nową krainą – tym razem akcja toczy się w Złotym Dartanie, najbogatszej prowincji Armektu. Pomimo wpływu wywieranego na cesarstwo przez tutejszą kulturę, jest to jednak tylko prowincja, co rozmiłowanym w chwalebnych tradycjach rycerskich Dartom nie może się zbytnio podobać. Dojrzewa więc starcie Armektu z Dartanem.

A jednak w Pani Dobrego Znaku coś się zmienia pod względem narracyjnym, budowania połączeń pomiędzy kolejnymi tomami Księgi Całości. Są one wciąż dość luźne, ale jednak występują. Po pierwsze, zaczyna być widoczne, że zdarzenia opisane w poprzednich częściach to były kamyczki, które krok po kroku zmieniają architekturę polityczną Szereru. Konflikt wywołany przez Ezenę to kolejny etap tego procesu. Wieczne Cesarstwo zaczyna się psuć, nie jest już tak silne jak kiedyś i zdolne do kontroli innych. A to oznacza nieuchronny koniec narzuconego przez nie wiecznego pokoju. Dużą rolę odgrywają postacie, które pojawiły się w Północnej granicy, a i stary znajomy z Grombelardzkiej legendy też się znajdzie. Autor zaczyna więc składać klocki w całość.

Swoje trzy grosze do powiedzenia mają tu też Pasma Szerni, które może i są bezrozumną siłą, ale w jakiś przedziwny sposób korespondującą z ludzkimi pragnieniami i marzeniami. Frapujący jest sposób w jaki Pasma powołują do życia legendarne Trzy Siostry z mityczną królową Dartanu na czele.

To w dużej mierze fantasy militarne, ale Kres przygląda się wojnie z wielu różnych perspektyw, także tych często pomijanych jak ekonomiczna czy społeczna. Wojna jest chaosem, nad którym trudno zapanować, a Arilora, armektańska Pani Wojny, może uśmiechnąć się do każdego. Rozpisując konflikt, autor zadbał, by nie było w nim dobrych i złych. I Armekt, i Dartan, mają swoje racje i bohaterów, którym możemy kibicować. Ale i jedni i drudzy nie zawahają się przed wyrżnięciem niewinnych czy rzezią zdobytego miasta, jeżeli może im to zapewnić przewagę w wojnie. To czytelnik sam musi zdecydować, do której strony konfliktu mu bliżej. Z jednej strony jest przecież wspaniały Dartan ze swoimi rycerskim legendami dążący do odzyskania niepodległości. Ale to tylko szlachetnie urodzeni. Dartan to także najnędzniejsze wioski w całym imperium. A z drugiej strony Armekt, który nie jest może tak piękny, ale umożliwia każdemu, nawet zwykłemu chłopu, karierę w wojsku i osiągnięcie najwyższych zaszczytów.

Pani Dobrego Znaku wyróżnia się też narracją. Tym razem jest to zwarta pod względem czasowym historia. I choć to nadal kawał świetnej fantastyki, to nie zachwycił mnie tak jak Grombelardzka legenda. Grombelard jest dla mnie najzwyczajniej w świecie ciekawszą krainą niż Dartan, to raz. Dwa, tam było więcej o świecie Szerni i prawach nią rządzących. Trzy, momentami Pani Dobrego Znaku nieco gubi tempo. Ale i tak polecam.

Recenzje poprzednich tomów cyklu:

Grombelardzka legenda

Wpis w ramach wyzwania Sylwki z bloga Unserious.pl – Polska fantastyka fajna jest. Szczegóły znajdziecie w zakładce Wyzwania.

 

Autor: Feliks W. Kres    

Tytuł: Pani Dobrego Znaku. Wieczny pokój

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Liczba stron: 430

Data wydania: 2021

 

Autor: Feliks W. Kres   

Tytuł: Pani Dobrego Znaku. Wieczne cesarstwo  

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Liczba stron: 603

Data wydania: 2022

Komentarze

  1. Agnieszka Kaniuk27 grudnia 2022 20:30

    Poczekam na propozycję spoza tego gatunku czytelniczego.

    OdpowiedzUsuń
  2. Dominika S.28 grudnia 2022 11:48

    Nie planowałam czytać tej książki, ale teraz trochę mnie zaczęła kusić. A tak naprawdę to kusi mnie twórczość Kresa. Polecasz coś konkretnego na początek?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka28 grudnia 2022 19:12

      Początkowe tomy "Księgi Całości" można czytać w dowolnej kolejności, więc proponuję "Grombelardzką legendę", mój ulubiony tom i chyba w sumie dość reprezentacyjny dla twórczości Kresa, więc będziesz już wiedzieć, czy jego styl ci pasuje :)

      Usuń
    2. Dominika S.30 grudnia 2022 12:43

      Dzięki wielkie :) Tytuł już zanotowałam :)

      Usuń
    3. Zarzyczka30 grudnia 2022 16:49

      Udanej lektury :)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

Kosmos już nigdy nie będzie taki sam – „The Expanse”

Ostatnie lata nie były łaskawe dla fanów serialowych produkcji science fiction. Po spektakularnych klapach twórcy niezbyt chętnie patrzyli na produkcję takich dzieł – bo nie dość, że drogie, to jeszcze nie spełniały oczekiwań widzów. Cóż więc pozostawało fanom gatunku? Chyba oglądanie tylko po raz kolejny znakomitego „Battlestar Galactica”. Na szczęście jednak każda zła passa kiedyś się kończy. „The Expanse”, serial wyprodukowany przez stację SyFy, udowadnia, że science fiction wciąż ma wiele do zaoferowania. Produkcję oparto na serii książek „Ekspansja” Jamesa S. A. Coreya. W Polsce wydano tylko pierwszy tom „Przebudzenie lewiatana” i to w dodatku rozbity na dwie części, co jak łatwo można się domyślić, nie przysporzyło książce popularności. Reszta tomów dostępna jest tylko w wersji oryginalnej. Jako ciekawostkę dorzucę fakt, że pod pseudonimem James S. A. Corey ukrywa się dwóch autorów – Daniel Abraham i Ty Franck. Obaj współpracowali z George’m R. R. Martinem. W 2010 r. ukazała
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

Co poszło nie tak w serialu „Przeklęta” („Cursed”)

  Jeżeli czytacie mojego bloga, wiecie, że uwielbiam legendy arturiańskie i wszelkie wariacje na ich temat. Dlatego informację, że Netflix przygotowuje serial, którego główną bohaterką ma być Nimue i zaprezentuje odświeżoną wersję mitu, w której miecz wybiera królową, a nie króla, byłam zaintrygowana. Jednak po fali niepochlebnych recenzji, które pojawiły się tuż po premierze, mój zapał do oglądania znacznie osłabł. Ale że w grudniu nachodzi mnie na klimaty fantasy i baśniowe, a wybór nie jest aż tak duży, jak by się wydawało, postanowiłam dać szansę Przeklętej . Kim jest Nimue? Jak to zwykle w legendach arturiańskich bywa, odpowiedź na to pytanie nie jest ani prosta ani jednoznaczna. Najprościej byłoby odpowiedzieć, że różnie to bywa, ale najczęściej podkreślane są dwie rzeczy – związki z Merlinem i Excaliburem. Nimue bywa też nazywana Panią Jeziora albo Vivianą. Niekiedy przyjmuje się, że ona i Morgana to ta sama osoba. Niektórzy sugerują, że Pani Jeziora to nie imię, ale drui
Czytaj więcej

„Poldark” – recenzja sezonu czwartego (ze spoilerami)

Poldark powrócił z czwartym, liczącym tylko osiem odcinków, sezonem. W przeciwieństwie do poprzednich, które bazowały na dwóch tomach sagi Winstona Grahama, czwarty obejmuje wydarzenia opisane tylko w jednej powieści – Fali gniewu . Nie jest to przypadek, ponieważ między wydarzeniami z tego tomu, a kolejnego – Przybysz z morza – minie dziesięć lat. Główni bohaterowie się zestarzeją, a coraz większą rolę w wydarzeniach zaczną odgrywać ich dzieci. Dla serialu jest to sytuacja znacznie bardziej problematyczna niż dla książki. Co zrobić z głównymi bohaterami? Postarzyć ich czy nie? Jak widzowie przyjmą nowe postaci i aktorów? Tymi kłopotami będziemy sobie zaprzątać głowę później, a na razie skupmy się na czwartym sezonie.
Czytaj więcej