Książka to okno na świat

Orson Scott Card to nazwisko znane przede wszystkim ze słynnego cyklu o Enderze. „Planeta Spisek” także należy do gatunku s – f. Na Spisek przed wiekami zostali zesłani najwybitniejsi naukowcy, którzy zbuntowali się przeciw demokracji i chcieli wprowadzić rządy elit umysłowych. Wyznaczono im dość szczególną karę. Mieli pozostać na planecie dopóki sami nie zbudują statku kosmicznego i nie opuszczą swego więzienia. Jest jednak pewien problem. Spisek to planeta pozbawiona żelaza. Uwięzieni mogą je otrzymać dzięki urządzeniom zwanym Ambasadorami, jeżeli włożą tam coś, co ludziom poza Spiskiem wyda się cenne. Dlatego poszczególne rodziny toczą ze sobą bezwzględną walkę i próbują zrobić wszystko byle tylko dostać żelazo, a tym samym osiągnąć przewagę nad innymi. Głównym bohaterem powieści jest Lanik Mueller, następca tronu. Muellerowie to mistrzowie inżynierii genetycznej. Doszli do momentu, w którym są w stanie uleczyć każdą ranę, zregenerować utracone organy i części ciała. Jednak t...

Upiorny mleczarz, wożący pod derką rodzanice – to zdanie na pewno pozostanie mi w pamięci po lekturze „Upiornego mleczarza” Nathaniela M. Bronxa. Nazwisko to rzecz jasna pseudonim, pod którym schował się jakiś polski autor, nie wiadomo kto. W każdym razie mnie nie udało się ustalić prawdziwego nazwiska. Zacytowane zdanie przyczepiło się do mnie, nie wiem dlaczego, ale mi się podoba i na pewno zawsze będzie kojarzyło z tą książką. Bo czy to jest powieść, czy opowiadanie, to ciężko rozstrzygnąć. Z pewnością grubością nie grzeszy. Fabuła „Upiornego mleczarza” w dużej mierze czerpie z mitologii słowiańskiej. Wspomniane już rodzanice (rodzenice) to słowiańskie demony przeznaczenia, które zjawiały się u kołyski noworodka, by przydzielić mu los na resztę życia. W intrydze utworu również odgrywają ważną rolę. Głównym bohaterem powieści jest prywatny detektyw Victor Swarożyc (tak, tak nazwisko was nie myli), który ma wyjaśnić sprawę zaginięcia pewnej dziewczyny. Tymczasem mieszkańcy małe...

Umarli wracali – tak brzmi pierwsze zdanie powieści „Ruda Sfora”. Ich powrót z pewnością nie wróży niczego dobrego. Jednak Kitej Serken, stary i potężny szaman, nie przejmuje się tym zbytnio. Jego obowiązki ma bowiem wkrótce przejąć wnuk Ergis. W wyniku oszustwa Dyraja Bogoja i Rosjanina Wasyla Ergis zostaje pozbawiony swego dziedzictwa i wyrusza w niezwykłą podróż po Dolnych i Górnych Światach. Nie będzie w niej sam. Dołączy doń gadający rumak - Bębenek, tupilak (istota zrobiona z ludzkich kości i powołana do życia za pomocą szamańskiego zaklęcia) Iwaszka, ołonchosut (pieśniarz) Ellej Syn Wilka, kikituk – dziwaczny stwór, który potrafi właścicielowi przynieść rzeczy, których naprawdę w danym momencie potrzebuje (królestwo za takiego kikituka na prywatny użytek ;) ) oraz Tujaryma, córka boga ognia.          M. Kossakowska oparła fabułę „Rudej Sfory” na mitologii jakuckiej, niemal zupełnie nieznanej. Przejawia się to we wszystkich warstwach po...

Nastał czas najgorszy ze wszystkich – tak wprowadza czytelnika w wykreowany przez siebie świat Marcin Mortka. Początek to rzeczywiście krótkie streszczenie, co i jak się zdarzyło, w formie mocno pachnącej nawiązaniami do „Wieszczby Wolwy” z „Eddy poetyckiej”.          Mówiąc krótko, nie jest dobrze. Świat przetrwał już inwazję Smoczycy i Armii Tuaisceartan (cóż za pogańska nazwa, na której język można złamać ;) ), Przekleństwa rzucone przez Smoczycę na poszczególne nacje; przybycie Jaszczura i zamęt wzniecony przez Smoczęta, a w końcu wielkie powstanie zwane Burzą, które omal nie doprowadziło do upadku imperium. Ale to wszystko to dopiero przygrywka do tego, co ma się zdarzyć.          M. Mortka oparł formułę powieści na klasycznym dla fantasy temacie – wędrówce drużyny bohaterów. Postanowił jednak nieco ich odbrązowić i każdemu dołożyć jakąś tajemnicę.        ...