Juraj Červenák „Czarnoksiężnik. Miecz Radogosta”

W drugiej części cyklu „Czarnoksiężnik” Juraja Červenáka historia Rogana Czarnego rozwija się zgodnie z założeniami. Po przebudzeniu mocy bohater musi po pierwsze, nauczyć się kontrolować swoje umiejętności, a po drugie, zdobyć magiczny przedmiot, który potwierdzi jego przynależność do niezwykłego rodu. Tak, dobrze się domyślacie – chodzi o tytułowy miecz Radogosta. Zresztą historia z ostrzem, którego zdobycie udowadnia odpowiednie pochodzenie jest nieźle zadomowiona w naszej kulturze – patrz Excalibur króla Artura.
         Z rzucających się w oczy inspiracji autora – na pewno mniejsze zło i niechęć do szlachetnych uczynków rodem z sagi wiedźmińskiej A. Sapkowskiego. A jeździec wysłany przez Kruga i jego sztylet zatruwający złowrogą mocą jak nic przypomina Upiory Pierścienia i ich broń opisane przez J. R. R. Tolkiena.
         Czym więc broni się Červenák? Po raz kolejny – osadzeniem akcji w czasach na poły historycznych, na poły legendarnych. Rogan i jego wesoła kompania trafiają w sam środek zawieruchy wojennej toczonej pomiędzy Łuczanami dowodzonymi przez demonicznego Włościsława a Przemyślidami. I nie jest to bynajmniej konflikt wymyślony przez autora, lecz zaczerpnięty ze starych kronik. Podobnie jak finał typowy dla wielu książek fantasy, ale który nieodmiennie lubię – czyli spektakularna bitwa.
         Z bogów tradycyjnie spotkamy Czarnoboga, który zjawi się z porcją (oszczędnych, ale jednak) dobrych rad. Swoją rolę, niewielką ale istotną dla rozwoju akcji, odegra także Chors, patronka czarownic paradująca zazwyczaj pod postacią sowy.
         Z demonów słowiańskich najbardziej widoczny jest laskowiec (dla niewtajemniczonych – szerzej znany pod nazwą leszego). U Červenáka przedstawiany jako krasnolud żyjący na odludziu, w lesie (jakżeby inaczej) i nieźle radzący sobie z magią.
         I jeszcze słowo o magicznym mieczu – Krutomorze. Jest to przedmiot z inkluzem w środku – duszą Krutuana, pana złych demonów. Żeby go ujarzmić, potrzeba nie lada siły, no i pochodzenie z rodu Czarnoboga bardzo się przydaje.
         „Miecz Radogosta” jest książką bardzo podobną do pierwszej części. Dynamiczną, miejscami brutalną, bez podziału na dobro i zło. Ten bowiem, kto wyrusza na wojnę z demonami, nie może walczyć uczciwie i szlachetnie, gdyż to przyniosłoby mu zgubę. Podobne należy zwalczać podobnym. Do tego dochodzą inspiracje mitologią i historią Słowian. Jednak trochę przeszkadza mi korzystanie z wyświechtanych klisz i brak budowania klimatu. Za dużo akcji, za mało nastroju.
        
Autor:  Juraj Červenák
Tytuł:  „Miecz Radogosta”
Tłumaczenie: Agata Mickiewicz - Janiszewska
Cykl: Czarnoksiężnik
Wydawnictwo: Instytut Wydawniczy Erica 
Liczba stron: 376
Data wydania: 2014 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

Kosmos już nigdy nie będzie taki sam – „The Expanse”

Ostatnie lata nie były łaskawe dla fanów serialowych produkcji science fiction. Po spektakularnych klapach twórcy niezbyt chętnie patrzyli na produkcję takich dzieł – bo nie dość, że drogie, to jeszcze nie spełniały oczekiwań widzów. Cóż więc pozostawało fanom gatunku? Chyba oglądanie tylko po raz kolejny znakomitego „Battlestar Galactica”. Na szczęście jednak każda zła passa kiedyś się kończy. „The Expanse”, serial wyprodukowany przez stację SyFy, udowadnia, że science fiction wciąż ma wiele do zaoferowania. Produkcję oparto na serii książek „Ekspansja” Jamesa S. A. Coreya. W Polsce wydano tylko pierwszy tom „Przebudzenie lewiatana” i to w dodatku rozbity na dwie części, co jak łatwo można się domyślić, nie przysporzyło książce popularności. Reszta tomów dostępna jest tylko w wersji oryginalnej. Jako ciekawostkę dorzucę fakt, że pod pseudonimem James S. A. Corey ukrywa się dwóch autorów – Daniel Abraham i Ty Franck. Obaj współpracowali z George’m R. R. Martinem. W 2010 r. ukazała
Czytaj więcej

„Poldark” – recenzja sezonu czwartego (ze spoilerami)

Poldark powrócił z czwartym, liczącym tylko osiem odcinków, sezonem. W przeciwieństwie do poprzednich, które bazowały na dwóch tomach sagi Winstona Grahama, czwarty obejmuje wydarzenia opisane tylko w jednej powieści – Fali gniewu . Nie jest to przypadek, ponieważ między wydarzeniami z tego tomu, a kolejnego – Przybysz z morza – minie dziesięć lat. Główni bohaterowie się zestarzeją, a coraz większą rolę w wydarzeniach zaczną odgrywać ich dzieci. Dla serialu jest to sytuacja znacznie bardziej problematyczna niż dla książki. Co zrobić z głównymi bohaterami? Postarzyć ich czy nie? Jak widzowie przyjmą nowe postaci i aktorów? Tymi kłopotami będziemy sobie zaprzątać głowę później, a na razie skupmy się na czwartym sezonie.
Czytaj więcej

Mroczny świat elfów – Holly Black „Okrutny książę”

Obraz
Elysium to niezwykły świat elfów. Tak piękny, że ludzkiej istocie łatwo się w nim zatracić i zapomnieć, że z każdej strony czyhają na nią niebezpieczeństwa. Dla śmiertelnika w Elysium zagrożeniem jest wszystko – nawet jedzenie czy woda. Elfy co prawda nie potrafią kłamać, ale mają cały arsenał innych sztuczek. Mogą zakląć człowieka, by wykonywał wszystkie ich polecenia, porwać do niekończącego się tańca, czy zawrzeć na pozór korzystną umowę, w której zawsze znajdzie się paskudny haczyk. Jednak bliźniaczki Jude i Taryn czują się tu znacznie lepiej niż w świecie ludzi. Od dziesięciu lat żyją wśród elfów, w domu generała Najwyższego Króla, Madoka, który zamordował ich rodziców i wiedziony swoistym honorowym kodeksem, wziął dziewczynki pod swoją opiekę. Dlatego są wychowywane jak elfy wysokiego rodu i uczestniczą w lekcjach wraz z śmietanką tego świata. W tym z najmłodszym synem króla Eldreda, księciem Cardanem. Bliźniaczki są całkowicie inne. Taryn usiłuje nie rzucać się w ocz
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej