Jarosław Moździoch „Maska Luny”


         Na tę książkę natrafiłam zupełnym przypadkiem w publicznej bibliotece. Nie powiem, zachęcił mnie opis wydawcy.
Rzadko się zdarza, że podczas sezonu wykopaliskowego natrafia się na odkrycie na miarę Troi, Pałacu w Knossos lub Grobowca Tutanhamona. Zazwyczaj są to monotonne, zrutynizowane prace - wygrzebywanie z ziemi skorup, którymi potrafią ekscytować się jedynie nieliczni. Ale tym razem tak nie było…
Grupa archeologów trafiła w tajemnicze miejsce kultu - dziewiątej bramy Sowiego, strażnika Otchłani - wiekiem grubo przekraczającym czasy powstania znanych budowli megalitycznych. Odsłonięcie pierwszej warstwy ziemi i pojawianie się tajemniczej rogatej postaci zapoczątkowało wypadki-ostrzeżenia, którym ulegają członkowie ekipy. Skutkiem naruszenia spokoju Bramy jest zburzenie wątłej równowagi między "normalnością" a szaleństwem. Aby wszystko wróciło do normy, jednemu z bohaterów przyjdzie drogo zapłacić i poświęcić ukochaną osobę.
Tyle wydawca. Zapowiadało się na całkiem niezły i, co ważne, polski, horror. Ekipa archeologów po wodzą Cezarego Kostrzewskiego prowadzi prace na polanie w Choszczówce, miejscu, gdzie diabeł mówi dobranoc. Niestety, nie mają zbytnich powodów do radości. Nie dość, że terminy napięte (bo przez teren wykopalisk ma przebiegać autostrada, hurra), to jeszcze nie udało się znaleźć nic interesującego.
         Ale oczywiście taki stan rzeczy nie może trwać zbyt długo. Zapowiada się wiekopomne odkrycie, ale nastrój powoli gęstnieje. Dziwaczne wypadki spotykają kolejne osoby pracujące przy wykopaliskach. Polana robi się coraz mniej przyjazna, miejscowi przebąkują, że jest to miejsce przeklęte, przy pierwszych prowadzonych w Choszczówce pracach przepadli bez śladu archeolodzy… Finał jest tak zaskakujący i rozbudowany, że powiem szczerze, nie spodziewałam się niczego podobnego. I mi się to podoba, lubię, jak autor zaskakuje czytelnika. Tym bardziej, że wszystko ładnie się wkomponowuje w całość, w której główną rolę grają bliźniaki, ale nie zdradzę nic więcej.
         J. Moździoch postawił na wyraziste postacie. Nieco fajtłapowatego Cezarego, dbającego tylko o siebie i swoje nazwisko (oby uwiecznione w kronikach) szefa Liska czy postać epizodyczną, ale zapadającą w pamięć - uroczą i wszystkowiedzącą sąsiadkę. Pisanie o relacjach międzyludzkich wyszło mu nadspodziewanie dobrze. Jest zabawnie. Choć autor nie oparł się pokusie dodania jednej sceny w stylu pana Mastertona.
         Podsumowując, „Maska Luny” to pokaźne tomiszcze, ponad czterysta stron, ale czyta się szybko i bez większych zgrzytów. Choć klimat zagrożenia, który powinien potężnieć w miarę zbliżania się do finału, miejscami ulatuje. Jednak ogólne wrażenia są raczej pozytywne. Mimo że autor posługuje się znanymi motywami, to sporo jednak dodaje od siebie. I miło poczytać, że i u nas są jakieś zagadki i demony, no bo co w końcu, przecież Polacy nie gęsi i swoje demony też mają ;)

Autor: Jarosław Moździoch
Tytuł: „Maska Luny”
Wydawnictwo: Zysk i S – ka
Liczba stron: 408
Data wydania: 2005

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

Co poszło nie tak w serialu „Przeklęta” („Cursed”)

  Jeżeli czytacie mojego bloga, wiecie, że uwielbiam legendy arturiańskie i wszelkie wariacje na ich temat. Dlatego informację, że Netflix przygotowuje serial, którego główną bohaterką ma być Nimue i zaprezentuje odświeżoną wersję mitu, w której miecz wybiera królową, a nie króla, byłam zaintrygowana. Jednak po fali niepochlebnych recenzji, które pojawiły się tuż po premierze, mój zapał do oglądania znacznie osłabł. Ale że w grudniu nachodzi mnie na klimaty fantasy i baśniowe, a wybór nie jest aż tak duży, jak by się wydawało, postanowiłam dać szansę Przeklętej . Kim jest Nimue? Jak to zwykle w legendach arturiańskich bywa, odpowiedź na to pytanie nie jest ani prosta ani jednoznaczna. Najprościej byłoby odpowiedzieć, że różnie to bywa, ale najczęściej podkreślane są dwie rzeczy – związki z Merlinem i Excaliburem. Nimue bywa też nazywana Panią Jeziora albo Vivianą. Niekiedy przyjmuje się, że ona i Morgana to ta sama osoba. Niektórzy sugerują, że Pani Jeziora to nie imię, ale drui
Czytaj więcej

Kosmos już nigdy nie będzie taki sam – „The Expanse”

Ostatnie lata nie były łaskawe dla fanów serialowych produkcji science fiction. Po spektakularnych klapach twórcy niezbyt chętnie patrzyli na produkcję takich dzieł – bo nie dość, że drogie, to jeszcze nie spełniały oczekiwań widzów. Cóż więc pozostawało fanom gatunku? Chyba oglądanie tylko po raz kolejny znakomitego „Battlestar Galactica”. Na szczęście jednak każda zła passa kiedyś się kończy. „The Expanse”, serial wyprodukowany przez stację SyFy, udowadnia, że science fiction wciąż ma wiele do zaoferowania. Produkcję oparto na serii książek „Ekspansja” Jamesa S. A. Coreya. W Polsce wydano tylko pierwszy tom „Przebudzenie lewiatana” i to w dodatku rozbity na dwie części, co jak łatwo można się domyślić, nie przysporzyło książce popularności. Reszta tomów dostępna jest tylko w wersji oryginalnej. Jako ciekawostkę dorzucę fakt, że pod pseudonimem James S. A. Corey ukrywa się dwóch autorów – Daniel Abraham i Ty Franck. Obaj współpracowali z George’m R. R. Martinem. W 2010 r. ukazała
Czytaj więcej

Mroczny świat elfów – Holly Black „Okrutny książę”

Obraz
Elysium to niezwykły świat elfów. Tak piękny, że ludzkiej istocie łatwo się w nim zatracić i zapomnieć, że z każdej strony czyhają na nią niebezpieczeństwa. Dla śmiertelnika w Elysium zagrożeniem jest wszystko – nawet jedzenie czy woda. Elfy co prawda nie potrafią kłamać, ale mają cały arsenał innych sztuczek. Mogą zakląć człowieka, by wykonywał wszystkie ich polecenia, porwać do niekończącego się tańca, czy zawrzeć na pozór korzystną umowę, w której zawsze znajdzie się paskudny haczyk. Jednak bliźniaczki Jude i Taryn czują się tu znacznie lepiej niż w świecie ludzi. Od dziesięciu lat żyją wśród elfów, w domu generała Najwyższego Króla, Madoka, który zamordował ich rodziców i wiedziony swoistym honorowym kodeksem, wziął dziewczynki pod swoją opiekę. Dlatego są wychowywane jak elfy wysokiego rodu i uczestniczą w lekcjach wraz z śmietanką tego świata. W tym z najmłodszym synem króla Eldreda, księciem Cardanem. Bliźniaczki są całkowicie inne. Taryn usiłuje nie rzucać się w ocz
Czytaj więcej