Tajemnica domu dla lalek - Jessie Burton „Miniaturzystka”

Rok 1686. Młodziutka Nella Oortman przybywa do Amsterdamu. Wychowana na wsi, w ubożejącej rodzinie, której zostało tylko dobre nazwisko, ma rozpocząć nowe życie jako żona poważanego kupca Johannesa Brandta. Jednak nic nie jest takie, jak powinno być. W nowym domu zamiast męża wita ją nieprzychylnie nastawiona szwagierka, Marin. Gdy wraca Johannes, nadal nic nie jest takie, jakie powinno być. Mąż nie kwapi się do wypełniania swych obowiązków i jak na kpinę podarowuje Nelii prezent ślubny – miniaturową replikę domu Brandtów w formie kredensu.

         Nella zwraca się o pomoc w urządzeniu domku do miniaturzysty. Jednak przedmioty i figurki, które od niego dostaje, wraz z tajemniczymi maksymami, mają coraz bardziej złowrogą wymowę. Ujawniają tajemnice skrywane w czterech ścianach i wydarzenia, które dopiero mają nastąpić.

         „Miniaturzystka” to na pozór powieść, w której niewiele się dzieje. Za miejsce akcji służy głównie dom Brandtów, a postaci też jest niewiele. Jednak książka wciąga jak mało która. Od pierwszej chwili, gdy wraz z Nellą, stajemy na progu jej nowego życia, czujemy, że coś jest tu bardzo nie w porządku. Wielokrotnie stosowany zabieg – poznawania świata i odkrywania jego sekretów wraz z podobnie jak my nieświadomą bohaterką, po raz kolejny sprawdza się znakomicie.
         Dom Brandtów wydaje się skomplikowaną i mroczną przestrzenią. Dziwaczny pokój Marin, upiorne obrazy, tajemnice czające się na każdym kroku – to wszystko nadaje tej powieści niesamowity, niepokojący klimat. Niby nic przerażającego się nie dzieje – ale zaplątana w sieć intryg i niedomówień czułam się coraz mniej komfortowo. Jeszcze ta paskudna wilgoć, ciągnąca z Amsterdamu przez karty książki…
         Historia Nelli jest zarazem prosta i tragiczna. „Miniaturzystka” to opowieść o ludzkiej naturze, dążeniu do odkrycia prawdy, która nie zawsze wyzwala. Ludzkich słabościach, zazwyczaj przeliczalnych na walutę – w tym konkretnym przypadku na guldeny. Obłudzie i strachu.
Autorka umiejscowiła akcję w siedemnastowiecznym, całkiem pieczołowicie odtworzonym (jest nawet słowniczek) Amsterdamie, ale mogła się ona zdarzyć wszędzie, także współcześnie. I to jest wielka zaleta „Miniaturzystki”.
         I pomyśleć, że do napisania tak mrocznej historii skłonił autorkę domek dla lalek Petronelli Oortman, przechowywany w muzeum w Amsterdamie. Doprawdy dziwnymi ścieżkami chodzą ludzkie myśli. Choć zgadzam się, że w lalkach i miniaturowych ludzkich podobiznach jest coś upiornego. A myśl, że sami jesteśmy marionetkami w rękach kogoś większego nie należy do przyjemności.

Wpis bierze udział w wyzwaniu Hadyny z  Rozkminy Hadyny – Czytam literaturę angielską http://rozkminyhadyny.blogspot.com/p/wyzwania.html

 

Autor: Jessie Burton  
Tytuł: „Miniaturzystka ”
Tłumaczenie: Anna Sak    
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Liczba stron: 464

Data wydania: 2013

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten ...
Czytaj więcej

W Rosharze pulsuje – „Rytm wojny” Brandon Sanderson

Obraz
Minął rok od czasu, gdy Wieczna Burza uderzyła w Roshar. Alethkar upadł, parshmeni porzucili swą potulną formę. Teraz zwą się pieśniarzami, a u ich boku walczą przywołani z przeszłości Stopieni, dysponujący niezwykłymi mocami. Koalicja ludzkich monarchów stworzona przez Dalinara Kholina, przy wsparciu Świetlistych Rycerzy, od roku toczy z nimi wojnę. Długą i wyniszczającą, w której żadna ze stron nie osiągnęła znaczącej przewagi. Jednak to może się zmienić dzięki wynalazkom Navani Kholin. Oczywiście wróg nie chce bezczynnie czekać i szykuje uderzenie w samo serce ludzkiej koalicji. Ma ukrytych sojuszników, a wśród nich realizującego własne plany Taravangiana. Rytm wojny (w Polsce podzielony przez wydawcę na dwie części) to czwarty tom sagi Archiwum Burzowego Światła Brandona Sandersona, po Drodze królów , Słowach światłości i Dawcy Przysięgi . I tak, to jest zdecydowanie książka na którą czekałam i na której się nie zawiodłam. Trochę marudziłam przy poprzednim tomie, ale tutaj nie...
Czytaj więcej

Tylko metal ocali świat – Grady Hendrix „Sprzedaliśmy dusze” („We Sold Our Souls ”)

Obraz
Kris Pulaski ma czterdzieści siedem lat i poczucie, że jej życie już się skończyło. Nędzną pracę udało jej się zdobyć tylko dzięki znajomościom brata. A przecież miało być zupełnie inaczej. Kiedyś Kris grała w metalowym zespole Dürt Würk, który stał u progu wielkiej kariery. I to właśnie w noc podpisywania kontraktu mającego wynieść ich na szczyt, wszystko się posypało. Kris niewiele pamięta z tamtych wydarzeń. Pogodziła się z losem, chodzi na terapię i łyka tabletki. Jednak gdy pewnego dnia zauważa plakaty reklamujące trasę koncertową jedynego członka Dürt Würk, który zrobił oszałamiającą karierę, Terry’ego Hunta, budzi się w niej gniew. Porzuca dotychczasowe życie, by odwiedzić pozostałych członków zespołu i dowiedzieć się, co tak naprawdę wydarzyło się przed laty. Sprzedaliśmy dusze Grady’ego Hendrixa to książka, która łączy w sobie elementy grozy z powieścią społeczno-psychologiczną. Autor stara się sportretować stan amerykańskiego społeczeństwa. Postawiona przez niego diagnoza ...
Czytaj więcej

Okienko – Czerwiec 2019

Obraz
Generalnie czas biegnie mi bardzo szybko i kolejne miesiące mijają jak z bicza strzelił, ale czerwiec pobił w tym względzie wszelkie rekordy. Ani się obejrzałam, a już minął. Do tego było niesamowicie gorąco, a ja do trzydziestu stopni jeszcze jakoś funkcjonuję, ale gdy temperatura jest wyższa, to mam poważne trudności. Nie tylko zresztą ją. Także kwiaty, w tym jedne z moich ulubionych, piwonie, w tym roku nie chciały kwitnąć, tylko marniały w upale. Co widać na załączonej fotografii. Książkowo: Wcale nie było tak źle, jak można by się spodziewać po powyższych narzekaniach. Bo przeczytałam sporo, zwłaszcza biorąc pod uwagę ilość stron ( Oko świata to pokaźne tomiszcze, ma prawie tysiąc stron). Gatunkowo w czerwcu królowała u mnie fantastyka. 1. Agnieszka Fulińska, Aleksandra Klęczar Mysia Wieża Tę książkę planowałam przeczytać, bo jedną z autorek jest blogerka, na której stronę zaglądam od kilku lat i byłam pewna, że spod jej pióra wyjdzie coś ciekawego. I nie zawiod...
Czytaj więcej

Raj zepsuty – Stanisław Lem „Eden”

Obraz
  Na skutek błędu w obliczeniach statek rozbija się na niezbadanej planecie zwanej Edenem. Wszyscy członkowie załogi – Inżynier, Fizyk, Chemik, Cybernetyk, Doktor i Koordynator – przeżyli, ale uszkodzenia są bardzo poważne, a szanse na przetrwanie niewielkie. Jednemu z członków załogi wydaje się, że przed katastrofą dostrzegł na Edenie coś, co przypominało miasto. Być może tam znajdą pomoc. Ruszają więc w głąb nieznanej planety i stopniowo odkrywają elementy cywilizacji stworzonej przez tutejsze istoty, symbioty, przez ludzi nazwane dubeltami. Nic jednak nie ma sensu przynajmniej z punktu widzenia przybyszy, a ponadto Ziemianie natykają się na masowe groby. Co tak naprawdę dzieje się na Edenie? Powieść Eden Stanisława Lema została wydana po raz pierwszy w 1959 roku. Wcześniej była drukowana w odcinkach w czasopiśmie Trybuna Robotnicza i uznaje się ją za dzieło rozpoczynające okres dojrzałej twórczości pisarza. Jest skupiona według tego samego problemu co Solaris – niemożności...
Czytaj więcej