Zgroza w Śmiglu – Konrad Możdżeń „Listy z Miasta Wiatraków”

 

Śmigiel to niewielkie miasteczko w Wielkopolsce, słynące z tego, że ponoć kiedyś stało w nim aż sto wiatraków. Jednak w wyobraźni Konrada Możdżenia to niezbyt urokliwe miasto, gdyż pod uroczą powierzchnią czają się motywy doskonale znane z literatury grozy: tajne stowarzyszenia, nawiedzone przedmioty, szaleni eksperymentatorzy, mroczne siły wypełzające z zaświatów, a wreszcie nie mniej przerażające tragedie ludzi, którym przyszło żyć w wyjątkowo trudnych czasach i podejmować decyzje, w których nie było dobrego wyboru.

Ze Śmigla jednak nie wyjechałem. Mówiłem już – jestem częścią tego miasta, ono zaś jest częścią mnie. Należymy do siebie nawzajem, jesteśmy związani nicią, której nie można dostrzec ani przeciąć. Wrosłem w tę ziemię wraz ze wszystkimi tajemnicami, zagadkami i z całym bólem, który spotkał mnie, kiedy miałem zaledwie piętnaście lat (Błękit, s. 257).

„Listy z Miasta Wiatraków” to zbiór ośmiu opowiadań, które w większości toczą się w niezbyt odległej przeszłości. Raz są to czasy zaborów, gdy Śmigiel jest Schmiegelem, innym razem mroczna rzeczywistość hitlerowskiej okupacji, a jeszcze innym czasy PRL-u. Książka przesiąknięta jest klimatem retro, w co idealnie wpisuje się oprawa graficzna. Wszystkie teksty trzymają poziom, ale największe wrażenie zrobiły na mnie te, w których przerażającą rzeczywistość obserwujemy z punktu widzenia dzieci: Scheda oraz Błękit. Bo Możdżeń nie tylko straszy, choć jest to książka dla czytelników o mocnych żołądkach. W jego prozie oprócz niesamowitych nut pobrzmiewają także te najbardziej pospolite ludzkie tragedie: poczucie winy, niemożność poradzenia sobie ze stratą najbliższych, pragnienie lepszego życia, tragizm ludzi żyjących w koszmarnych czasach. Listy z Miasta Wiatraków są przesiąknięte smutkiem, przerażeniem i beznadzieją. Lubię książki, w których autorzy wracają do miejsc dobrze im znanych, małych ojczyzn, czasów dzieciństwa. Nieprzypadkowo zbiór opowiadań zamyka Misterium. To tekst, w którym bohater przyjeżdża do Śmigla do dziadków i wszystko wydaje mu się tam piękniejsze, lepsze, wyjątkowe. Lecz tylko do czasu. To właśnie w Mieście Wiatraków, chłopiec zetknie się z nieznanym i to naznaczy jego życie na zawsze. Nic nie będzie już takie samo, a największym przekleństwem staną się te życzenia, które się spełniają. To zresztą nie jedyny tekst z tego zbioru w którym zauważam silne nawiązania do mitów lub baśni. Droga na Robaczyn to klimatyczne połączenie mitu o Minotaurze z owianymi złą sławą nazistowskimi eksperymentami i klasycznym dla horrorów motywem zagubienia na odludziu.

Szukacie mocnej, polskiej grozy? Listy z Miasta Wiatraków Konrada Możdżenia was nie zawiodą.

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Vesper.  


Autor: Konrad Możdżeń      

Tytuł: Listy z Miasta Wiatraków

Wydawnictwo: Vesper

Liczba stron: 718

Data wydania: 2023


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kosmos już nigdy nie będzie taki sam – „The Expanse”

Ostatnie lata nie były łaskawe dla fanów serialowych produkcji science fiction. Po spektakularnych klapach twórcy niezbyt chętnie patrzyli na produkcję takich dzieł – bo nie dość, że drogie, to jeszcze nie spełniały oczekiwań widzów. Cóż więc pozostawało fanom gatunku? Chyba oglądanie tylko po raz kolejny znakomitego „Battlestar Galactica”. Na szczęście jednak każda zła passa kiedyś się kończy. „The Expanse”, serial wyprodukowany przez stację SyFy, udowadnia, że science fiction wciąż ma wiele do zaoferowania. Produkcję oparto na serii książek „Ekspansja” Jamesa S. A. Coreya. W Polsce wydano tylko pierwszy tom „Przebudzenie lewiatana” i to w dodatku rozbity na dwie części, co jak łatwo można się domyślić, nie przysporzyło książce popularności. Reszta tomów dostępna jest tylko w wersji oryginalnej. Jako ciekawostkę dorzucę fakt, że pod pseudonimem James S. A. Corey ukrywa się dwóch autorów – Daniel Abraham i Ty Franck. Obaj współpracowali z George’m R. R. Martinem. W 2010 r. ukazała
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

Zagłada domu Sharpe’ów – „Crimson Peak. Wzgórze krwi”

Czekałam na ten film, od kiedy zobaczyłam pierwsze zdjęcia. Przepiękne, oryginalne i niepokojące. Wyjątkowo byłam zadowolona także z całej obsady, bo Mia Wasikowska, Jessica Chastain i Tom Hiddleston to aktorzy, których cenię i lubię. Zapowiadało się bardzo dobrze. I jeszcze jedno. W recenzji będę posługiwała się angielskim tytułem, bo polskie tłumaczenie wydaje mi się wyjątkowo niefortunne, całkiem łopatologiczne. O wiele lepiej brzmiałoby purpurowe lub szkarłatne wzgórze. No więc udajemy, że „Wzgórza krwi” nie ma.
Czytaj więcej

Gang Brekkera - Leigh Bardugo „Szóstka wron” („Six of Crows”)

Obraz
No dobra, przyznaję się. Kupiłam „Szóstkę wron”, bo spodobało mi się wydanie. Pomyślałam, że nawet jeżeli treść mnie rozczaruje, to zawsze mogę postawić książkę w widocznym miejscu na półce, by cieszyła oko, lub opchnąć komuś w prezencie ślubnym ;) Potem przypomniało mi się, że pozytywnie wypowiadała się o niej na swoim blogu „Kochajmy książki” Ultramaryna. Klamka zapadła, biorę. I utonęłam. Ketterdam. Tętniące życiem portowe miasto. W luksusowych dzielnicach kwitną biznesy szanownych kupców, w tych biedniejszych nie mniej lukratywne interesy robią członkowie gangów. A wśród nich Kaz Brekker zwany Brudnorękim. Chłopak jest miejską legendą Ketterdamu. Złodziejem i przestępcą o inteligencji ostrej jak brzytwa. Nic dziwnego, że zgłaszają się do niego ketterdamscy kupcy, gdy chcą wykonania niemożliwego zadania. Nagrodą jest bajeczny majątek. Ale wiadomo, gdy ktoś płaci tak wiele, wiele także wymaga. Kaz ma, bagatela, włamać się do Lodowego Dworu – niezdobytej i świetnie strzeż
Czytaj więcej

Donna Tartt „Tajemna historia”

Obraz
Jak większość młodych ludzi, Richard Papen nie miał starannie zaplanowanej wizji swojego życia. Wiedział za to, że w pozostanie w rodzinnym miasteczku i pójście ścieżką rodziców, z którymi delikatnie rzecz ujmując, nie dogadywał się najlepiej, nie przyniesie mu nic dobrego. Dopiero z perspektywy czasu, dostrzega to, czego wcześniej nie widział. Przeoczył kluczowe momenty swego życia, decyzje, przez które wszystko potoczyło się tak, a nie inaczej. Kiedyś, jak przypuszczam, nosiłem w sobie różne historie, ale teraz nie mam już innych. Nie będę nigdy w stanie opowiedzieć żadnej historii – oprócz tej jednej (s. 12). Richard trafia do college’u w Hampden. Niemal od razu zaczyna się interesować kursem starogreckiego prowadzonym przez ekscentrycznego Juliana Morrowa. Krąży na jego temat mnóstwo plotek. Niezwykle starannie dobiera studentów i przejmuje całkowitą kontrolę nad ich edukacją. Piątka jego uczniów zdecydowania wyróżnia się na tle innych studentów. Wskutek zbiegu okoliczn
Czytaj więcej