Marek Krajewski „Erynie”

Marek Krajewski to już doskonale znana marka w polskich kryminałach. Tym razem jednak nie będzie spotkania  z Breslau i Eberhardem Mockiem. Akcja powieści osadzona została we Lwowie tuż przed wybuchem II wojny światowej, a główny bohater to komisarz Edward Popielski. Jednak mimo tych zmian klimat pozostał bardzo podobny.
         Lwów, kolorowy i charakterystyczny, z własną gwarą, stylem życia, wydaje mi się nawet ciekawszym miastem niż Wrocław. Widać, że autor odrobił prace domową. Byłoby bowiem dziwne, gdyby lwowiacy nagle jak jeden mąż zaczęli przemawiać piękną polszczyzną. Również szczegóły topograficzne pomagają wczuć się w akcję.
         Popielski to kolejny bohater, który do ideałów nie należy. Nawet nie bardzo wiadomo, czy można go polubić. Jedno jest pewne: to chodząca indywidualność i z pewnością można się go przestraszyć. Sam bohater opisuje swoje życie w następujący sposób:
Moje życie jest uporządkowaną funkcją okresową, której minima – obżarstwo, pijaństwo i rozpusta oraz maksima – głodówki, abstynencja i celibat – następują po sobie z matematyczną regularnością.
         Lwowem, w którym czuć już duszący niepokój nadciągającej wojny, wstrząsa wyjątkowo odrażająca zbrodnia – brutalne zabójstwo dziecka. Komisarz Popielski, na którego wszyscy liczą, nie pali się do rozwiązania sprawy. O mord opinia publiczna oskarża Żydów, wzmagają się nastroje antysemickie. Śledztwo, którego podjął się w końcu bohater, zaważy na całym jego dalszym życiu, w którym niebagatelną rolę odegrają Erynie – greckie boginie, personifikacje zemsty. Były ich trzy – Alekto (Niestrudzona), Tyzyfone (mścicielka, która szczególnie zajadle ścigała zabójców) oraz Megajra (Wroga). 
         Nie jestem fanką kryminałów i czytam właściwie tylko te, które wychodzą spod pióra Marka Krajewskiego. „Erynie” oferują mroczną, zawiłą intrygę, świetną klamrę czasową spinającą w całość historię oraz zaskakujące zakończenie. Tu nie ma cukierkowych, radosnych zakończeń, w których bohater odnajduje mordercę, przy okazji poznaje piękną kobietę i żyją razem długo i szczęśliwie… Jest inaczej, nie „po amerykańsku”, niepokojąco i mrocznie. Nie pozostaje nic innego tylko czytać.

Autor: Marek Krajewski  
Tytuł: „Erynie”
Wydawnictwo: Znak
Liczba stron: 272
Data wydania: 2010

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

Karl Edward Wagner „Kane. Bogowie w mroku”

Obraz
  Kane. Bogowie w mroku Karla Edwarda Wagnera to pierwszy z trzech zaplanowanych tomów poświęconych tej postaci, jakie mają ukazać się w serii Eony wydawnictwa Vesper. Znajdują się w nim: powieść Sploty mroku , opowiadania: Zaduma nad żalem w mym sercu , Zimne światło , Miraż oraz wiersz Cień Anioła Śmierci . Ponadto Marcin Pągowski przygotował dodatki pozwalające bliżej poznać ten świat. Kane to modelowy wręcz przykład postaci splecionej nie z dobra i zła, ale z szarości. Zainspirowany postacią biblijnego Kaina, przyniósł światu przemoc, za którą został ukarany długowiecznością. Owszem, można go zabić, ale to niewdzięczne zadanie, ponieważ walczy doskonale i szybko się regeneruje. Tym niemniej, jest to możliwe. Ale Kane to także buntownik sprzeciwiający się szalonemu bóstwu, które stworzyło ludzi wyłącznie dla własnej rozrywki i przyjemności. To koncept, o którym wspominał H. P. Lovecraft w opowiadaniu W górach szaleństwa , zaczerpnięty z mitologii sumeryjskiej, która tak właśni
Czytaj więcej

A zaczęło się od kotła – Sarah J. Maas „Dwór cierni i róż”

Obraz
„Dwór cierni i róż” Sarah J. Maas przeczytali już chyba wszyscy, więc i ja potrafiłam nadrobić zaległości. Jest to pierwsza książka tej autorki po jaką sięgnęłam, więc nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać. Dziewiętnastoletnia Feyra mieszka z ojcem i dwójką starszych sióstr w nędznej chacie. Jest łowczynią, poluje, by wyżywić rodzinę. A zima tego roku jest wyjątkowo sroga. Toteż Feyra nie waha się przed zabiciem potężnego, szarego wilka. Niebawem w jej chacie zjawia się Tamlin i żąda, by dziewczyna zapłaciła za swój czyn. Wilk był mieszkańcem Prythianu, magicznej krainy z drugiej strony Muru. Zgodnie z zapisami pradawnego Traktatu Feyra musi odpokutować swoją winę, udając się na resztę życia do Prythianu.
Czytaj więcej

Raz na zawsze król – Bernard Cornwell „Zimowy monarcha”

Obraz
Zdarzyło się to w krainie zwanej Brytanią – tak brzmi pierwsze zdanie Zimowego monarchy Bernarda Cornwella, pierwszego tomu Trylogii arturiańskiej . Autor przedstawia w niej własną wersję opowieści o królu Arturze. Jest to postać, która niezwykle mocno wrosła w naszą kulturę, choć nawet nie wiadomo, czy istniał on naprawdę. Jest jednak dość prawdopodobnym, że na przełomie V i VI wieku żył jakiś dzielny wódz/król o imieniu Artur, który zahamował saksońską nawałę na ziemię Brytów. Narratorem u Cornwella jest Derfel, kiedyś rycerz, a obecnie mnich w chrześcijańskim klasztorze, który na życzenie królowej Igraine spisuje swoje wspomnienia o panowaniu Artura. Czyni to w tajemnicy przed biskupem Sansumem, który uważa, że wszelka pamięć o nim powinna zaginąć. Derfel to postać z wczesnych wersji legend arturiańskich. Wiadomo o nim niewiele – kiedyś był rycerzem, a potem został mnichem. W Zimowym monarsze to Sakson, który po napadzie na rodzinną wioskę został złożony w ofierze Belowi
Czytaj więcej

Gdzie się podziała Klementyna Kopp? - Katarzyna Puzyńska „Dom czwarty”

Obraz
„Dom czwarty” to już siódmy tom kryminalnej sagi Katarzyny Puzyńskiej, opowiadającej o policjantach z niewielkiego Lipowa. No w sumie to już nie do końca prawda, gdyż z dawnych znajomych z lipowskiego komisariatu pozostał tylko Daniel Podgórski. Epizodycznie pojawia się jego matka, Maria. Nie zaglądniemy też nawet do opłotek Lipowa.          Zakończenie „Łaskuna” wskazywało na dramat w życiu bohaterów. I rzeczywiście tak się stało. Emilia przedwcześnie urodziła córkę, która po kilku dniach zmarła. To wszystko odbiło się na Danielu i Emilii. Każde na swój sposób próbuje poradzić sobie ze stratą dziecka.
Czytaj więcej