Internat (El Internado)

Fot. 20 minutos, na licencji  Creative Commons  CC BY-SA 3.0 ES <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/es/deed.en>, via Wikimedia Commons

Źródło: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a5/Personajes_de_El_Internado.jpg

"Internat" to hiszpański serial składający się z 7 sezonów, o różnej liczbie odcinków – od 6 do 15. Co więcej, pojedyncze odcinki nie są, jak zazwyczaj w amerykańskich produkcjach, około 40 minutowe, lecz trwają powyżej 70 minut. Żeby więc oglądnąć całość, potrzeba sporo czasu.

Akcja serialu dzieje się w tytułowym internacie, Czarna Laguna (Laguna Negra), elitarnej szkole, zagubionej gdzieś na odludziu. W 1945 r. założono tam sierociniec, w którym przebywał m. in. obecny dyrektor szkoły, Hector de la Vega. Uczniowie mają zakaz opuszczania murów internatu i samodzielnych wycieczek do otaczających go lasów. Kryją one w sobie pewną tajemnicę sprzed lat. Tropiący ją od lat nauczyciel trafia do mrocznych podziemi i dokonuje makabrycznego odkrycia. Jednak ktoś nie chce by sprawa wyszła na jaw. Tak bardzo, że nie cofnie się przed niczym, by zatuszować prawdę…

W całą sprawę zostaje zamieszana grupa uczniów. Marcos Novoa Pazos (Martin Rivas), który przybył do internatu wraz z młodszą siostrą, Paulą (Carlota Garcia) po tajemniczej śmierci rodziców, których ciał zresztą nie odnaleziono. Ich opiekunem jest dyrektor Czarnej Laguny, Hector.

Po początkowych bojach Marcos zaprzyjaźnia się z Ivanem Noiretem (Yon Gonzalez), o którym można powiedzieć, że ma wszystkie wady typowe dla dzieci bogaczy.

Jego los okazuje się związany z uciekinierką z zakładu psychiatrycznego, która zatrudnia się w internacie jako sprzątaczka, Marią Almagro (Marta Torne)

Do grupy przyjaciół należy też szkolna piękność, Carolina Leal (Ana Celia de Armas)

I jej najlepsza przyjaciółka, a przy okazji spec od komputerów, Victoria Martinez Gonzalez (Elena Furiase). Ona akurat nie pochodzi z bogatej rodziny, lecz trafiła do szkoły dzięki stypendium.

Do paczki zalicza się też karzeł Roque Sanchez Navas, który nie powiem, trochę mnie zaskoczył swoim zachowaniem pod koniec serialu.

Jest też Cayetano, ale no cóż, zobaczycie sami.

Potem do grupy dołącza także Julia, dziewczyna zbuntowana i obdarzona specyficznymi zdolnościami. Widzi bowiem i może rozmawiać z duchami.

Zresztą każda postać ma swoją tajemnicę i właściwie do samego końca nie jest pewne, kto jest tym dobrym, a kto złym.

Serial to prawdziwa mieszanka stylów. Na początku sporo w nim elementów grozy, horroru. Są tajemnicze wydarzenia, narasta strach. W lesie przemykają dziwne stwory, w podziemiach jest nie lepiej. W nocy z lasu bije słup dziwnego światła, a zapisane w starym pamiętniku słowa brzmią dziwnie złowieszczo:

„Najpierw było światło, potem zaczęły się zbrodnie”.

Jednak w pewnym momencie twórcy serialu zdecydowali się trochę odejść od zjawisk paranormalnych i wszystko (no prawie wszystko) udało się racjonalnie wytłumaczyć. Jak dla mnie, trochę szkoda.

W serialu sporo też perypetii miłosnych bohaterów. Momentami trochę mnie to denerwowało, bo oczekiwałam na rozwiązanie akcji, a tu kolejne romanse, trójkąty, zdrady itp., które mnie wydają się drugorzędne.

Trochę „przeładowano” też serial elementami komediowymi, głównie z udziałem najmłodszych, trójki Paula, Evelyn i Lucas. Ich sposób patrzenia na świat bywa zabawny (zwłaszcza wtedy, gdy Evelyn opowiada o rozwodzie rodziców i nowej kochance ojca), ale jest tego za dużo i w efekcie rozbija główny wątek fabularny.

Czy warto więc oglądać? Pomimo tych wad, podobało mi się. Nie znam serialu podobnego do „Internatu” – a to już jest duży plus. Oglądałam z zaciekawieniem. Podoba mi się też zakończenie, domknięcie wszystkich wątków, wielkie fajerwerki ;), trochę wzruszeń, zwycięstwo dobrych, ale nie bez strat. W „Internacie” ludzie umierają naprawdę i to nie tylko bohaterowie drugorzędni, ale postacie z pierwszego planu.