Krzyk z przeszłości – Katarzyna Puzyńska „Pokrzyk”


Rodzanice, dziesiąty tom sagi o policjantach z Lipowa, zakończył się mocnym finałem, w którym Klementyna Kopp przyznała się do zabójstwa dziennikarki. Pokrzyk bazuje przede wszystkim na tej historii. Stróże prawa są przekonani o winie emerytowanej policjantki, zwłaszcza, że dochodzi do kolejnych morderstw, a na miejscu zbrodni świadkowie widzieli Kopp. Tylko Daniel Podgórski nie wierzy w winę koleżanki i zaczyna prowadzić niezależne śledztwo, by oczyścić ją z zarzutów.
Weronika Podgórska, szukając domu dla matki, trafia do dworku we wsi Wnyki, który zdaniem miejscowych jest obłożony klątwą. Ktoś zmarł w nim paskudną śmiercią, a każdego, kto przekroczy próg, czeka ten sam los.

Pokrzyk. Nie była nawet pewna, czy takie słowo istnieje. Pewnie nie. Nie szkodzi. Idealnie wyrażało to, co czuła. Pokrzyk. Miejsce, które nie należy ani do Boga, ani do szatana. Jej osobiste piekło. Piekło. Czyściec. Raj. Dante może to pięknie opisał, ale teraz wiedziała, że nie miało to znaczenia. Dla niej był tylko pokrzyk. Tylko to (s. 557-558).

Pod względem intrygi kryminalnej nie mam Pokrzykowi nic do zarzucenia. Puzyńska wykorzystuje te same elementy, które pojawiły się w poprzednich powieściach – powiązanie obecnie prowadzonej sprawy z przeszłością, akcenty paranormalne, podrzucanie mylących tropów, a nawet sam sposób pisania krótkich rozdziałów z perspektywy mordercy na kształt strumienia świadomości – to było, ale wciąż świetnie się sprawdza. Pogmatwane rodzinne sekrety, prawda o ludziach kryjąca się za czterema ścianami, a wreszcie dworek obłożony klątwą, stary bunkier czy przewijający się tu i ówdzie motyw klauna – naprawdę fajny klimacik.  

Natomiast jeżeli chodzi o warstwę obyczajową, zawsze będącą ważnym elementem lipowskiej sagi, nie jest dobrze. Wciąż powtarzający się trójkąt między Danielem, Weroniką i Emilią stał nie tylko nudny, ale i nie wywołuje żadnych emocji. Mnie te wszystkie dramy między nimi niewiele już obchodzą. A wałkowanie tego samego tematu niekorzystnie wpływa także na kreacje bohaterów. Najbardziej widać to w przypadku Weroniki. Jej zachowanie jest zwyczajnie głupie i trudno się w nim doszukiwać jakiejkolwiek logiki. Wiem, że zakochanym zdarza się robić różne dziwne rzeczy, ale igranie z nałogiem partnera to samobójstwo. Poza tym, po tylu perypetiach i traumach powinna się już nauczyć, że ciekawość bywa pierwszym stopniem do piekła. Ale nie.   

Pokrzyk Katarzyny Puzyńskiej to słabszy tom serii, ale mocne zakończenie daje nadzieję, że może dalej będzie lepiej. Bo ja naprawdę lubię ten cykl, klimat i chciałabym jeszcze do niego wrócić.

Recenzję książki możecie przeczytać także na blogu:
Unserious.pl

Autor:  Katarzyna Puzyńska            
Tytuł: Pokrzyk    
Cykl: Lipowo
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Liczba stron: 604
Data wydania: 2019

Komentarze

  1. Agnieszka Kaniuk3 kwietnia 2020 16:52

    Szkoda, że ten tom serii okazał się słabszy. Ja jeszcze nie znam twórczości autorki, więc wszystko przede mną. 😊

    OdpowiedzUsuń
  2. Sylwka | unserious.pl4 kwietnia 2020 10:35

    Widzę, że nie tylko ja jestem zmęczona obyczajową częścią tej sagi i chyba sama wolę przemilczeć zachowanie Weroniki.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka4 kwietnia 2020 21:37

      Tak, też jestem zdziwiona, że poszło to w tę stronę. Szkoda.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

Kosmos już nigdy nie będzie taki sam – „The Expanse”

Ostatnie lata nie były łaskawe dla fanów serialowych produkcji science fiction. Po spektakularnych klapach twórcy niezbyt chętnie patrzyli na produkcję takich dzieł – bo nie dość, że drogie, to jeszcze nie spełniały oczekiwań widzów. Cóż więc pozostawało fanom gatunku? Chyba oglądanie tylko po raz kolejny znakomitego „Battlestar Galactica”. Na szczęście jednak każda zła passa kiedyś się kończy. „The Expanse”, serial wyprodukowany przez stację SyFy, udowadnia, że science fiction wciąż ma wiele do zaoferowania. Produkcję oparto na serii książek „Ekspansja” Jamesa S. A. Coreya. W Polsce wydano tylko pierwszy tom „Przebudzenie lewiatana” i to w dodatku rozbity na dwie części, co jak łatwo można się domyślić, nie przysporzyło książce popularności. Reszta tomów dostępna jest tylko w wersji oryginalnej. Jako ciekawostkę dorzucę fakt, że pod pseudonimem James S. A. Corey ukrywa się dwóch autorów – Daniel Abraham i Ty Franck. Obaj współpracowali z George’m R. R. Martinem. W 2010 r. ukazała
Czytaj więcej

Co poszło nie tak w serialu „Przeklęta” („Cursed”)

  Jeżeli czytacie mojego bloga, wiecie, że uwielbiam legendy arturiańskie i wszelkie wariacje na ich temat. Dlatego informację, że Netflix przygotowuje serial, którego główną bohaterką ma być Nimue i zaprezentuje odświeżoną wersję mitu, w której miecz wybiera królową, a nie króla, byłam zaintrygowana. Jednak po fali niepochlebnych recenzji, które pojawiły się tuż po premierze, mój zapał do oglądania znacznie osłabł. Ale że w grudniu nachodzi mnie na klimaty fantasy i baśniowe, a wybór nie jest aż tak duży, jak by się wydawało, postanowiłam dać szansę Przeklętej . Kim jest Nimue? Jak to zwykle w legendach arturiańskich bywa, odpowiedź na to pytanie nie jest ani prosta ani jednoznaczna. Najprościej byłoby odpowiedzieć, że różnie to bywa, ale najczęściej podkreślane są dwie rzeczy – związki z Merlinem i Excaliburem. Nimue bywa też nazywana Panią Jeziora albo Vivianą. Niekiedy przyjmuje się, że ona i Morgana to ta sama osoba. Niektórzy sugerują, że Pani Jeziora to nie imię, ale drui
Czytaj więcej

Mroczny świat elfów – Holly Black „Okrutny książę”

Obraz
Elysium to niezwykły świat elfów. Tak piękny, że ludzkiej istocie łatwo się w nim zatracić i zapomnieć, że z każdej strony czyhają na nią niebezpieczeństwa. Dla śmiertelnika w Elysium zagrożeniem jest wszystko – nawet jedzenie czy woda. Elfy co prawda nie potrafią kłamać, ale mają cały arsenał innych sztuczek. Mogą zakląć człowieka, by wykonywał wszystkie ich polecenia, porwać do niekończącego się tańca, czy zawrzeć na pozór korzystną umowę, w której zawsze znajdzie się paskudny haczyk. Jednak bliźniaczki Jude i Taryn czują się tu znacznie lepiej niż w świecie ludzi. Od dziesięciu lat żyją wśród elfów, w domu generała Najwyższego Króla, Madoka, który zamordował ich rodziców i wiedziony swoistym honorowym kodeksem, wziął dziewczynki pod swoją opiekę. Dlatego są wychowywane jak elfy wysokiego rodu i uczestniczą w lekcjach wraz z śmietanką tego świata. W tym z najmłodszym synem króla Eldreda, księciem Cardanem. Bliźniaczki są całkowicie inne. Taryn usiłuje nie rzucać się w ocz
Czytaj więcej