Między magią a nauką – Julie Kagawa „Żelazny król”, „Żelazna córka”

 

Meghan Chase jest nastoletnią outsiderką wiodącą nudne, nieciekawe życie. Jej ojciec zginął bez śladu wiele lat temu, dziewczyna mieszka z mamą, ojczymem i małym braciszkiem. Pewnego dnia jej świat zostaje wywrócony do góry nogami. Brata porwano do magicznej krainy Nigdynigdy, a na jego miejsce podrzucono paskudnego odmieńca. Meghan rusza więc w podróż, by uratować brata.

Żelazny król i Żelazna córka to dwa pierwsze tomy serii fantasy autorstwa Julie Kagawy. To dość typowa młodzieżówka, w której aż roi się od schematów. Mamy główną bohaterkę, która z szarej myszki przeistacza się w postać absolutnie niezwykłą, potrafiącą poradzić sobie ze wszystkim. Nie jest zbyt inteligentna, na co wskazują podejmowane przez nią decyzje. Trafnie podsumowuje to zdecydowanie najciekawsza postać: kot Grimalkin. Jego ironiczne komentarze to prawdziwy ozdobnik powieści.

W fabule ciągle coś się dzieje, akcja pędzi do przodu. Trzeba wyruszyć w drogę i zebrać drużynę. Tym, co zdecydowanie w tych książkach wyszło, jest kreacja świata. Są w nim luźne inspiracje Snem nocy letniej Szekspira, ale przede wszystkim bogatym folklorem Wysp Brytyjskich. Elfy nie mogą więc kłamać i łamać przysiąg, ale absolutnie im to nie przeszkadza zwodzić ludzi na manowce. Pojawiają się takie stwory jak boginy czy czerwone kapturki. No i wreszcie sama idea istnienia magicznego świata – Nigdynigdy i jego mieszkańcy mogą trwać tylko wtedy, gdy ludzie wierzą w opowieści o nich – dobrze uzasadnia główny konflikt. Żelazne stwory są dziećmi czasów współczesnych, pokoleń wierzących nie w snute od wieków opowieści, ale magię zaklętą w nowoczesnych technologiach.

Nigdynigdy umiera, człowieku. Z każdym rokiem staje się mniejsza i mniejsza. Za dużo postępu, za dużo technologii. Śmiertelnicy tracą wiarę we wszystko poza nauką. Nawet ludzkie dzieci są pochłonięte postępem. Śmieją się ze starych opowieści, przyciągają je najnowsze gadżety, komputery, gry wideo. Nie wierzą już w potwory i magię. Wraz z powiększaniem się miast technologia przejmuje świat, wiara i wyobraźnia zanikają, a my razem z nią (Julie Kagawa, Żelazny Król, s. 203).

Żelazny król i Żelazna córka to proste młodzieżówki, wykorzystujące wiele znanych schematów. Czyta się je z dużą lekkością.

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Vesper.  

Autor: Julie Kagawa

Tytuł: Żelazny król

Tytuł oryginalny: The Iron King

Tłumaczenie: Joanna Lipińska   

Wydawnictwo: Vesper

Liczba stron: 387

Data wydania: 2024


Autor: Julie Kagawa

Tytuł: Żelazna córka

Tytuł oryginalny: The Iron Daughter

Tłumaczenie: Joanna Lipińska   

Wydawnictwo: Vesper

Liczba stron: 383

Data wydania: 2024

Komentarze

  1. Agneta5 kwietnia 2024 09:25

    Super wpis i myślę, że będę do Ciebie często wpadać :) Zapraszam też do mnie :) Omówiłam ciekawy temat - borowina - czarne złoto

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Akcja Retrospekcja: John R. R. Tolkien „Władca Pierścieni” – cytaty dobre, mądre i piękne

Obraz
Lubię wracać do tego, co było. Czasem ponowna lektura lub obejrzenie filmu pozwala zobaczyć je w zupełnie nowym świetle, lepszym lub gorszym. Stąd też pomysł, by opisywać swoje wrażenia pod jednym szyldem – Akcja Retrospekcja. Na pierwszy ogień idzie książka, która czytałam wiele razy i nie sądzę, by kiedykolwiek mi się ona znudziła – Władca Pierścieni Johna R. R. Tolkiena. W nieco innej formie niż zwykle, bo zamiast klasycznej recenzji chcę wam przedstawić wybór piętnastu cytatów. Bractwo Pierścienia Wielu żywych zasługuje na śmierć. I wielu ginących zasługuje na dalsze życie. Czy potrafisz im je wrócić? Więc nie szafuj tak wyrokami śmierci, albowiem nawet najmędrsi nie potrafią dojrzeć wszystkich konsekwencji. Często powtarzał, że w istocie jest tylko jedna Droga, podobna do wielkiej rzeki; zaczyna się za każdym progiem, a każda ścieżyna okazuje się jej dopływem. „To niebezpieczna sprawa, Frodo, oddalać się od własnych drzwi”, zwykł mawiać. „Wstępujesz wtedy na Drogę i...
Czytaj więcej

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten ...
Czytaj więcej

Donna Tartt „Tajemna historia”

Obraz
Jak większość młodych ludzi, Richard Papen nie miał starannie zaplanowanej wizji swojego życia. Wiedział za to, że w pozostanie w rodzinnym miasteczku i pójście ścieżką rodziców, z którymi delikatnie rzecz ujmując, nie dogadywał się najlepiej, nie przyniesie mu nic dobrego. Dopiero z perspektywy czasu, dostrzega to, czego wcześniej nie widział. Przeoczył kluczowe momenty swego życia, decyzje, przez które wszystko potoczyło się tak, a nie inaczej. Kiedyś, jak przypuszczam, nosiłem w sobie różne historie, ale teraz nie mam już innych. Nie będę nigdy w stanie opowiedzieć żadnej historii – oprócz tej jednej (s. 12). Richard trafia do college’u w Hampden. Niemal od razu zaczyna się interesować kursem starogreckiego prowadzonym przez ekscentrycznego Juliana Morrowa. Krąży na jego temat mnóstwo plotek. Niezwykle starannie dobiera studentów i przejmuje całkowitą kontrolę nad ich edukacją. Piątka jego uczniów zdecydowania wyróżnia się na tle innych studentów. Wskutek zbiegu okoliczn...
Czytaj więcej

Ragnar i synowie – „Wikingowie” sezon 4

Czwarta odsłona „Wikingów” jest wyjątkowa z kilku powodów. Przede wszystkim jest to pierwszy sezon, który liczy nie dziesięć odcinków, a dwadzieścia. Jak by nie liczyć, to dwa razy tyle wikingów na ekranie ;) W połowie sezonu nastąpił znaczny przeskok czasowy. Malutcy synowie Ragnara dorośli i przejmują stery, a starzy bohaterowie, do których zdążyłam się przywiązać, stopniowo się wykruszają. Jednym słowem mamy do czynienia z „Wikingami” – nową generacją.
Czytaj więcej

Okienko – Listopad 2019

Obraz
Listopad zdecydowanie nie należy do moich ulubionych miesięcy. Krótkie, zazwyczaj pochmurne i zimne dni nie są specjalnie zachęcające do jakiejkolwiek aktywności. Jednak w tym roku listopad pozytywnie mnie zaskoczył – było ciepło i słonecznie. Choć na blog niestety poświęciłam niewiele czasu (mam nadzieję, że w grudniu się poprawię), to jednak przeczytałam dość sporo. Częściej można mnie było spotkać na Instagramie, a w listopadzie największą popularnością cieszyło się zdjęcie z Upadkiem Gondolinu J. R. R. Tolkiena, czyli nowości ze Śródziemia ciąg dalszy. Książkowo: W listopadzie, podobnie jak w październiku, przeczytałam sześć książek i był to miesiąc absolutnie należący do mojego ukochanego gatunku czyli do fantastyki. 1. Robert Jordan Wielkie polowanie Nie tak dawno zachwycałam się pierwszym tomem serii Koło Czasu i absolutnie nie ma mowy o klątwie drugiego tomu. Ba, jest nawet jeszcze lepiej. Pierwszy tom to było trochę takie przedstawienie świata i bohaterów, a ...
Czytaj więcej