Okienko – Luty 2021

Najkrótszy miesiąc tego roku już za nami, co może być przynajmniej częściowym wytłumaczeniem tego, że zleciał tak szybko. Uraczył nas piękną zimą, jakiej od kilku lat nie widziałam. Teraz w powietrzu czuć już nie mniej piękną wiosnę, choć przynajmniej u mnie zalegają jeszcze gdzieniegdzie hałdy śniegu. Zdjęcie, a jakże zimowe, choć znowu dokonałam lekkiej podmiany na drugie najchętniej serduszkowane na Instagramie w minionym miesiącu.

Książkowo:

W lutym przeczytałam cztery książki. Dokończyłam Powiernika światła Brenta Weeksa. Ostatni tom nie uratował całości. Mówi się trudno i żyje się dalej. Zbiór opowiadań Lovecrafta Kopiec przeczytałam w ramach wyzwania Przyzywam kosmitów z Unserious pl. Na rozgrzewkę coś krótkiego, w planach mam znacznie obszerniejsze cegły. Skończyłam też Sagę Księżycową Marissy Meyer (jak na razie całkiem dobrze idzie mi kończenie zaczętych serii), a na deser czwarty tom Koła Czasu Roberta Jordana.

1. Brent Weeks Gorejąca biel

2. H. P. Lovecraft, Zealia Bishop Kopiec

3. Marissa Meyer Winter

Na wydanie finału Sagi Księżycowej w Polsce czekaliśmy dość długo, ale nie narzekam, bo warto było czekać. Każdy tom to retelling znanej baśni – w tym przypadku Królewny Śnieżki. Główną bohaterką jest Winter, księżniczka Księżyca. Jest oczywiście przystojny pałacowy strażnik, w którym dziewczyna się zakochuje i zła macocha. Ale poza tym cała gromada bohaterów znanych z poprzednich tomów – na czele z Cinder, bo to właśnie kopciuszek-cyborg wyrasta na główną bohaterkę cyklu.
Sagę Księżycową Meyer czyta się cudownie i bardzo szybko. Sprawdza się i jako zamknięcie całej serii, i jako retelling baśni. Lubię stworzonych przez Meyer bohaterów i cieszę się, że wątki miłosne nie przesłaniają fabuły. I nie ma trójkątów miłosnych. Można? Można.
Ogólnie, jeżeli szukacie dobrej fantastyki młodzieżowej w klimacie baśniowym, to Sagę Księżycową jak najbardziej polecam.

4. Robert Jordan Wschodzący cień

Czwarty tom Koła Czasu jest zdecydowanie tym, czego szukam w fantasy. No cóż, każdy ma jakąś czytelniczą słabość, a ja kocham opasłe tomiska, angażujących bohaterów i światy z tak fantastyczną głębią, że można w nie uwierzyć. I Wschodzący cień zapewnił mi wszystkie te atrakcje, więc sama nie wiem kiedy przeczytałam prawie 1300 stron. Nie jest to może tom z tak dynamiczną akcją jak poprzednie, ale i tak dzieje się sporo. Autor rozbudowuje elementy wprowadzone w poprzednich tomach i widać, że nie brakuje mu ciekawych pomysłów.

Najlepsza książka przeczytana przeze mnie w lutym to Wschodzący cień Roberta Jordana. Oczywiście, nie zaczynajcie od niej przygody z cyklem Koło Czasu. Trzeba zacząć od początku.

Serialowo:

1. Westworld  

W zeszłym miesiącu bardzo pochlebnie pisałam o tym serialu, teraz jestem na finiszu trzeciego sezonu i mój zapał znacznie osłabł. To jedna z tych produkcji, w której o każdym sezonie powinno się pisać osobno. Pierwszy rewelacyjny, drugi zawodzący oczekiwania, trzeci już lepszy niż poprzednik, ale skręcający nieco w inne rejony niż się spodziewałam.

 

A jak Wam minął luty?


Komentarze

  1. Agnieszka Kaniuk4 marca 2021 02:44

    Ja niestety nie odnajduję się w fantastyce.

    OdpowiedzUsuń
  2. Dominika S.4 marca 2021 17:11

    Gratuluję wyników! U mnie luty prezentuje się skromniej, bo przeczytałam tylko dwie książki. Pamiętam popularność książek Meyer, mnie jakoś wówczas ominęła, ale teraz mam ochotę nadrobić :) Szkoda, że "Westworld" nie zachwyca w kolejnych sezonach. Widziałam tylko pierwszy i bardzo mi się podobał, ale jakoś nie złożyło się, żebym obejrzała kolejne sezony.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka4 marca 2021 21:41

      Dziękuję :) Meyer w końcu jest dostępna w całości w Polsce, więc tym bardziej warto sięgnąć. Niestety, miałam większe oczekiwania wobec "Westworld", pierwszy sezon rozbudził apetyt, ale następne nie są już tak dobre.

      Usuń
  3. Radosna4 marca 2021 22:05

    Ciekawe książki przeczytałaś. Ja za serię Meyer niebawem się wezmę. Westworld oglądałam pierwszy sezon. Nie mogę się zebrać, by obejrzeć kolejne.
    Książki jak narkotyk

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka5 marca 2021 21:37

      Ciekawa jestem, jak się spodoba Meyer :) Co do Westworld - najlepsze już widziałaś.

      Usuń
  4. iCate5 marca 2021 20:13

    Saga Księżycowa ostatnimi czasy ponownie wróciła w krąg moich zainteresowań, bo w tym roku bardzo mi pasuję retellingi i coraz bardziej je lubię, więc podejrzewam, że w końcu tam wyląduję :D. Na seriale ostanio trochę narzekam, bo wyszło tylko nowych sezonów tych, które pozaczynałam, że łapię się za głowę i próbuję to poutykać gdzie się da, żeby chociaż udawać, że jestem na bierząco :D. Podziwiam za Koła Czasu! Mnie takie opasłe tomiska niestety zniechęcają

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka5 marca 2021 21:48

      Jeśli interesują cię retellingi, Meyer polecam bardzo :) Ja już dawno przestałam nawet udawać, że nadążam za serialami, to niemożliwe.
      Dzięki, kocham opasłe tomiszcza ;)

      Usuń
  5. Sylwka | unserious.pl21 marca 2021 08:04

    Kończenie serii - chyba udam się do Ciebie na korepetycje. ;) :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka21 marca 2021 20:19

      Na razie idzie mi nieźle, ale do końca roku daleko :)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Królowa zrodzona z rycerskich marzeń – Feliks W. Kres „Pani Dobrego Znaku” (recenzja)

Obraz
  Puszcza Bukowa to największa knieja Szereru i źródło gigantycznego bogactwa właścicieli wywodzących się ze starożytnego książęcego rodu K.B.I.. Po śmierci bezdzietnego księcia wybucha skandal, ponieważ okazuje się, że dziedziczką fortuny ma być niewolnica Ezena, którą kaprys pana podniósł do godności małżonki. Na domiar złego nie należy ona do gigantycznie drogich Pereł, lecz była wcześniej praczką. No i jest półkrwi Armektanką. Czegoś takiego Dartan z pewnością nie zniesie, a inne gałęzie rodu K.B.I. już szykują pozwy procesowe. Ezena, była niewolnica, nie ma szans na zwycięstwo w sądzie. Jej cel jest jednak zupełnie inny i odmieni oblicze Szereru. W umyśle – ludzkim, bo już nie kocim – tkwiła jakaś potrzeba cudowności. Gotah wiele razy się zastanawiał, dlaczego człowiek nie jest w stanie przyjąć świata takiego, jakim był: rządzącego się swoimi własnymi prawami, dość przecież cudownego, nawet bez latających kamieni i innych dziwów ( Pani Dobrego Znaku. Wieczne Cesarstwo , s. 5...
Czytaj więcej

Tylko marzyciele mogą uratować światy – Laini Taylor „Muza Koszmarów”

Obraz
  Życie Lazlo i Sarai nigdy już nie będzie takie samo. Oboje muszą odkryć siebie na nowo, poznać swoje dary i możliwości oraz dokonać trudnych wyborów. Lazlo znalazł się w sytuacji bez wyjścia. Będzie musiał zdecydować, co jest dla niego ważniejsze – życie ukochanej czy mieszkańców Szlochu? Oprócz wątków związanych ze Szlochem autorka wprowadza nową historię, opowiadającą o losach dwóch sióstr Kory i Novy, dorastających na peryferiach świata. Ich trudne życie wypełnione jest marzeniem o tym, że kiedyś, podobnie jak ich matka, zostaną wybrane do służby bojowej imperium. Marzenie o niezwykłej mocy, dzięki której można zasłużyć na ten zaszczyt, spełnia się, lecz nie w ten sposób, jakiego siostry oczekiwały. Muza Koszmarów Laini Taylor to drugi, po Marzycielu , tom dylogii Strange The Dreamer . I właściwie modelowy przykład, jak powinno się kontynuować fabułę. Pierwszy tom był wprowadzeniem do świata, pozwalał poznać bohaterów, drugi daje szerszą perspektywę i wypełnia luki w całe...
Czytaj więcej

Z bezmiaru eonów wypełzają – „Koszmary” H. P. Lovecraft, Hazel Heald

Obraz
Koszmary to zbiór pięciu opowiadań H. P. Lovecrafta napisanych we współpracy z Hazel Heald. Cień z Providence zajmował się nie tylko pisaniem własnych tekstów, ale i poprawianiem dzieł innych. Jedną z jego klientek w 1932 roku została Hazel Heald, a opowiadania zawarte w tym tomie są efektem ich współpracy. Tyle że H. P. Lovecraft tak przerobił teksty (a kto wie, może i napisał niemal w całości), iż nie wygląda na to, aby Heald miała na nie większy wpływ. O ile w opisywanym na blogu Kopcu (recenzję znajdziecie TUTAJ ) przynajmniej w jednym przypadku zastanawiałam się nad wpływem Zealii Bishop, tutaj gdybym nie wiedziała, że opowiadania powstały we współpracy z inną osobą, nie przyszłoby mi to do głowy. Zbiór zawiera pięć tekstów – Człowiek z kamienia , Koszmar w muzeum , Skrzydlata śmierć , Z bezmiaru eonów i Koszmar na cmentarzu . Są to opowiadania korzystające z typowych dla Lovecrafta środków wyrazu i chwytów fabularnych. Czyta się świetnie, mają ten typowy dla niego nastrój n...
Czytaj więcej

Tylko metal ocali świat – Grady Hendrix „Sprzedaliśmy dusze” („We Sold Our Souls ”)

Obraz
Kris Pulaski ma czterdzieści siedem lat i poczucie, że jej życie już się skończyło. Nędzną pracę udało jej się zdobyć tylko dzięki znajomościom brata. A przecież miało być zupełnie inaczej. Kiedyś Kris grała w metalowym zespole Dürt Würk, który stał u progu wielkiej kariery. I to właśnie w noc podpisywania kontraktu mającego wynieść ich na szczyt, wszystko się posypało. Kris niewiele pamięta z tamtych wydarzeń. Pogodziła się z losem, chodzi na terapię i łyka tabletki. Jednak gdy pewnego dnia zauważa plakaty reklamujące trasę koncertową jedynego członka Dürt Würk, który zrobił oszałamiającą karierę, Terry’ego Hunta, budzi się w niej gniew. Porzuca dotychczasowe życie, by odwiedzić pozostałych członków zespołu i dowiedzieć się, co tak naprawdę wydarzyło się przed laty. Sprzedaliśmy dusze Grady’ego Hendrixa to książka, która łączy w sobie elementy grozy z powieścią społeczno-psychologiczną. Autor stara się sportretować stan amerykańskiego społeczeństwa. Postawiona przez niego diagnoza ...
Czytaj więcej

Los jest nieubłagany – Bernard Cornwell „Excalibur”

Obraz
Nadeszło lato krwi i zemsty. Zdrada Lancelota i Ginewry boleśnie dotknęła Artura, który bezwzględnie stłumił rebelię fałszywego przyjaciela i uwięził niewierną żonę. Nie ma jednak czasu na rozpamiętywanie przeszłości, gdyż saksońscy wodzowie postanowili zakopać topór wojenny i wspólnie zaatakować Brytów. Dawni sojusznicy Artura, obecnie wyznający chrześcijaństwo, nie chcą udzielić pomocy poganom. Tymczasem Merlin i Nimue realizują własny plan. Zgromadzili wszystkie Skarby Brytanii i zamierzają przeprowadzić rytuał przywołania bogów, nie oglądając się na koszty. Stopniowo zaczyna się uwidaczniać rozdźwięk między nimi. Nimue coraz bardziej pogrąża się w szaleństwie i żadna cena nie wydaje się jej zbyt wysoka do zapłacenia. Excalibur to trzecia i ostatnia część Trylogii arturiańskiej Bernarda Cornwella, utrzymana w stylu, jaki znamy z poprzednich tomów. Narratorem jest zbliżający się do kresu życia mnich Derfel, który kiedyś był rycerzem walczącym u boku Artura . Pozwoliło to...
Czytaj więcej