Nic nie jest tutti frutti – Tomasz Sablik „Przypadłość” (recenzja)

Namówiona przez swoją jedyną przyjaciółkę Oliwię Hanna Hoppe postanawia szukać pomocy u terapeuty. Gdy zaśnie, widzi przerażające rzeczy, i to takie, które dopiero mają nadejść. Hanna na pozór prowadzi zupełnie zwyczajne życie. Pracuje w kinie, a filmy to jej ogromna pasja. Ma dorosłego syna z którym łączy ją mocna więź. Jednak ten obraz szybko zaczyna się rozpadać, a na rzeczywistości pojawiają się coraz głębsze rysy, które biorą swój początek w traumatycznych doświadczeniach Hanny.

Przypadłość Tomasza Sablika jest książką, która zaczyna się spokojnie, by z każdą kolejną stroną budować coraz mocniejszy nastrój niepokoju i zagrożenia. Wszystko będzie tutti frutti – tak brzmi ulubione powiedzonko Hanny, którym próbuje zaklinać rzeczywistość, ale na jej życiu znacznie mocniejsze piętno wycisnęły słowa innych: brzydka i tłusta oraz nie trwoń czasu, to materia życia. Pierwsze stało się źródłem głębokiej nienawiści do własnego ciała, drugie miało przynieść ratunek, tylko czy taki, jakiego chciała Hanna? Spotkany na ulicy sprzedawca zegarów, którego bohaterka nazwie Panem Tik Takiem jak z programu dla dzieci, jest postacią niezwykle enigmatyczną. Symbolika zegarów, czasu, życia, odgrywa w Przypadłości niemałą rolę. Tykanie zegarów w tle staje się coraz bardziej dokuczliwe, drażniące, a czas ucieka. Sprzedawca zegarów mocno kojarzy mi się z Sklepikiem z marzeniami Kinga. Oto kolejny niby zwykły człowiek, który jednak skrywa mroczne tajemnice, a znajomość z nim i dary będą drogo kosztować.

Próbowałem zasnąć, odsunąć jakoś od siebie te myśli, ale one, sam nie wiem, uporczywie wracają. Są jak te wrzody, kiedy zjesz coś tłustego. Palą ci przełyk, podchodzą do gardła i się cofają. Ale potem wracają i póki nie zażyjesz jakiegoś lekarstwa, będą cię męczyć. Twoje kłamstwa są jak te wrzody, co potęgują zgagę, mamo (s. 213).

Przypadłość to horror psychologiczny, w którym zaciera się granica między tym, co dzieje się naprawdę, a tym, co jest tylko wytworem wyobraźni głównej bohaterki. Nie brakuje mocnych scen, które mocno oddziałują na czytelnika. Ale najważniejsza pozostaje Hanna, jej lęki i traumy. A także więzi, które łączą ją z synem Adasiem i Oliwią. Gdy na początku bohaterka wspomina o nietypowej relacji z dorosłym, a wciąż mieszkającym u niej synem, pojawia się w głowie pewien schemat. Jednak rzeczywistość okazuje się znacznie gorsza. Sablik przedstawia to czytelnikowi krok po kroku, zagęszczając klimat, dopisując kolejne brutalne akty, by na końcu zaserwować finał, jakiego się nie spodziewałam. Matczyna miłość jest siłą, która wiele potrafi przezwyciężyć. I w przewrotny sposób Przypadłość jest powieścią o relacji matki z dzieckiem, o próbie budowania więzi i poszukiwania wybawienia, które ma objąć tylko dwójkę bohaterów. A jeżeli ceną jest reszta świata, no cóż, może on spłonąć.

Oliwia należy do typu hałaśliwych przyjaciółek, która zdominowała Hannę, ale to ona udziela jej pomocy i wsparcia, próbuje przebić pancerz głównej bohaterki. Jednak w świecie Przypadłości nie ma miejsca na szczęśliwe zakończenia. Pragnienie czytelnika, by otrząsnąć się z koszmaru, dokonać właściwego wyboru wraz z główną bohaterką, rozpada się w pył. Nie ma katharsis.

Przypadłość Tomasza Sablika to powieść mocna, nieoczywista, pełna niedopowiedzeń, zawieszona między rzeczywistością a rojeniami umysłu bohaterki. Niepokój zawarty na jej stronach pozostaje nawet po zakończeniu lektury.

Post powstał we współpracy z wydawnictwem Vesper.

Autor: Tomasz Sablik

Tytuł: Przypadłość     

Wydawnictwo: Vesper

Liczba stron: 323

Data wydania: 2022

Komentarze

  1. Agnieszka Kaniuk22 lipca 2022 22:28

    Nabrałam ogromnej ochoty na lekturę tej książki

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka22 lipca 2022 22:40

      Super, że trafiłam w twój gust. Warto przeczytać.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Tylko marzyciele mogą uratować światy – Laini Taylor „Muza Koszmarów”

Obraz
  Życie Lazlo i Sarai nigdy już nie będzie takie samo. Oboje muszą odkryć siebie na nowo, poznać swoje dary i możliwości oraz dokonać trudnych wyborów. Lazlo znalazł się w sytuacji bez wyjścia. Będzie musiał zdecydować, co jest dla niego ważniejsze – życie ukochanej czy mieszkańców Szlochu? Oprócz wątków związanych ze Szlochem autorka wprowadza nową historię, opowiadającą o losach dwóch sióstr Kory i Novy, dorastających na peryferiach świata. Ich trudne życie wypełnione jest marzeniem o tym, że kiedyś, podobnie jak ich matka, zostaną wybrane do służby bojowej imperium. Marzenie o niezwykłej mocy, dzięki której można zasłużyć na ten zaszczyt, spełnia się, lecz nie w ten sposób, jakiego siostry oczekiwały. Muza Koszmarów Laini Taylor to drugi, po Marzycielu , tom dylogii Strange The Dreamer . I właściwie modelowy przykład, jak powinno się kontynuować fabułę. Pierwszy tom był wprowadzeniem do świata, pozwalał poznać bohaterów, drugi daje szerszą perspektywę i wypełnia luki w całe...
Czytaj więcej

Z bezmiaru eonów wypełzają – „Koszmary” H. P. Lovecraft, Hazel Heald

Obraz
Koszmary to zbiór pięciu opowiadań H. P. Lovecrafta napisanych we współpracy z Hazel Heald. Cień z Providence zajmował się nie tylko pisaniem własnych tekstów, ale i poprawianiem dzieł innych. Jedną z jego klientek w 1932 roku została Hazel Heald, a opowiadania zawarte w tym tomie są efektem ich współpracy. Tyle że H. P. Lovecraft tak przerobił teksty (a kto wie, może i napisał niemal w całości), iż nie wygląda na to, aby Heald miała na nie większy wpływ. O ile w opisywanym na blogu Kopcu (recenzję znajdziecie TUTAJ ) przynajmniej w jednym przypadku zastanawiałam się nad wpływem Zealii Bishop, tutaj gdybym nie wiedziała, że opowiadania powstały we współpracy z inną osobą, nie przyszłoby mi to do głowy. Zbiór zawiera pięć tekstów – Człowiek z kamienia , Koszmar w muzeum , Skrzydlata śmierć , Z bezmiaru eonów i Koszmar na cmentarzu . Są to opowiadania korzystające z typowych dla Lovecrafta środków wyrazu i chwytów fabularnych. Czyta się świetnie, mają ten typowy dla niego nastrój n...
Czytaj więcej

Królowa zrodzona z rycerskich marzeń – Feliks W. Kres „Pani Dobrego Znaku” (recenzja)

Obraz
  Puszcza Bukowa to największa knieja Szereru i źródło gigantycznego bogactwa właścicieli wywodzących się ze starożytnego książęcego rodu K.B.I.. Po śmierci bezdzietnego księcia wybucha skandal, ponieważ okazuje się, że dziedziczką fortuny ma być niewolnica Ezena, którą kaprys pana podniósł do godności małżonki. Na domiar złego nie należy ona do gigantycznie drogich Pereł, lecz była wcześniej praczką. No i jest półkrwi Armektanką. Czegoś takiego Dartan z pewnością nie zniesie, a inne gałęzie rodu K.B.I. już szykują pozwy procesowe. Ezena, była niewolnica, nie ma szans na zwycięstwo w sądzie. Jej cel jest jednak zupełnie inny i odmieni oblicze Szereru. W umyśle – ludzkim, bo już nie kocim – tkwiła jakaś potrzeba cudowności. Gotah wiele razy się zastanawiał, dlaczego człowiek nie jest w stanie przyjąć świata takiego, jakim był: rządzącego się swoimi własnymi prawami, dość przecież cudownego, nawet bez latających kamieni i innych dziwów ( Pani Dobrego Znaku. Wieczne Cesarstwo , s. 5...
Czytaj więcej

Tylko metal ocali świat – Grady Hendrix „Sprzedaliśmy dusze” („We Sold Our Souls ”)

Obraz
Kris Pulaski ma czterdzieści siedem lat i poczucie, że jej życie już się skończyło. Nędzną pracę udało jej się zdobyć tylko dzięki znajomościom brata. A przecież miało być zupełnie inaczej. Kiedyś Kris grała w metalowym zespole Dürt Würk, który stał u progu wielkiej kariery. I to właśnie w noc podpisywania kontraktu mającego wynieść ich na szczyt, wszystko się posypało. Kris niewiele pamięta z tamtych wydarzeń. Pogodziła się z losem, chodzi na terapię i łyka tabletki. Jednak gdy pewnego dnia zauważa plakaty reklamujące trasę koncertową jedynego członka Dürt Würk, który zrobił oszałamiającą karierę, Terry’ego Hunta, budzi się w niej gniew. Porzuca dotychczasowe życie, by odwiedzić pozostałych członków zespołu i dowiedzieć się, co tak naprawdę wydarzyło się przed laty. Sprzedaliśmy dusze Grady’ego Hendrixa to książka, która łączy w sobie elementy grozy z powieścią społeczno-psychologiczną. Autor stara się sportretować stan amerykańskiego społeczeństwa. Postawiona przez niego diagnoza ...
Czytaj więcej

Los jest nieubłagany – Bernard Cornwell „Excalibur”

Obraz
Nadeszło lato krwi i zemsty. Zdrada Lancelota i Ginewry boleśnie dotknęła Artura, który bezwzględnie stłumił rebelię fałszywego przyjaciela i uwięził niewierną żonę. Nie ma jednak czasu na rozpamiętywanie przeszłości, gdyż saksońscy wodzowie postanowili zakopać topór wojenny i wspólnie zaatakować Brytów. Dawni sojusznicy Artura, obecnie wyznający chrześcijaństwo, nie chcą udzielić pomocy poganom. Tymczasem Merlin i Nimue realizują własny plan. Zgromadzili wszystkie Skarby Brytanii i zamierzają przeprowadzić rytuał przywołania bogów, nie oglądając się na koszty. Stopniowo zaczyna się uwidaczniać rozdźwięk między nimi. Nimue coraz bardziej pogrąża się w szaleństwie i żadna cena nie wydaje się jej zbyt wysoka do zapłacenia. Excalibur to trzecia i ostatnia część Trylogii arturiańskiej Bernarda Cornwella, utrzymana w stylu, jaki znamy z poprzednich tomów. Narratorem jest zbliżający się do kresu życia mnich Derfel, który kiedyś był rycerzem walczącym u boku Artura . Pozwoliło to...
Czytaj więcej