Okienko – Październik 2022

 

Taki październik to ja rozumiem – złota polska jesień, kolorowe liście, ciepło i dużo słońca. Ikonką wpisu jest najpopularniejsze zdjęcie z mojego bookstagrama z minionego miesiąca, a na nim niezmiennie Tolkien.

W październiku przeczytałam pięć książek. Jak to zwykle u mnie bywa, dominowała fantastyka. Najlepszą książką miesiąca okazało się Czterdzieści i cztery Krzysztofa Piskorskiego, niezwykle oryginalny miks steampunku, mitologii słowiańskiej i polskiego romantyzmu.

Serialowo październik to ostatni akord dwóch wielkich superprodukcji fantasy – Rodu smoka i Pierścieni Władzy, o których pisałam wam już na blogu. Mogłoby się wydawać, że to złoty czas dla fanów fantasy, niestety, tylko Ród smoka spełnił pokładane w nim nadzieje, a o Pierścieniach Władzy chcę jak najszybciej zapomnieć.

Książkowo:

1.  Artur Urbanowicz Deman

2. Krzysztof Piskorski Czterdzieści i cztery

3. Shelby Mahurin Gołąb i wąż  

Spodziewałam się lekkiego, rozrywkowego YA, ale niestety nie wyszło. Książka ma jedną podstawową zaletę – czyta się ją szybko, ale potem zaczynają się schody. Świat przedstawiony, zadawniona nienawiść czarownic, które dążą do zemsty, to ma potencjał, ale zupełnie niewykorzystany. Świat jest zarysowany bardzo grubymi pociągnięciami pędzla, a autorka skupia się tylko i wyłącznie na romansie. Jest on jednak bardzo schematycznie poprowadzony, wszystkie tropy łącznie z balem i tą trzecią zostają odhaczone. Poza tym Mahurin wykorzystuje motywy, których nie lubię. Niemal wszyscy bohaterowie to zaginione dzieci/rodzice, a w finale system magiczny tego świata zostaje złamany, nie bardzo wiadomo dlaczego, ale wiadomo po co. No bo główna bohaterka nie może umrzeć.


4. Robert Jordan Dech zimy

To już dziewiąty tom Koła Czasu, i kolejny z bardzo skromną objętością jak na ten cykl, bo tylko ok. 750 stron. Poprzedni zanotował znaczne spowolnienie akcji nawet jak na Jordana, który raczej nigdzie się nie spieszy, ale w tym tomie jest już lepiej. Najbardziej cieszy, że powrócił Mat i coraz więcej kart odsłaniają Seanchanie. Jordan to jednak ma świetne pomysły i potrafi kreować niezwykle ciekawe miejsca i cywilizacje. Oczywiście zamierzam czytać dalej.


5. Marieke Lucas Rijeneveld Mój mały zwierzaku

Jaka to jest trudna, wyczerpująca emocjonalnie i obrzydliwa powieść! Niemal pięćdziesięcioletni mężczyzna z żoną i dziećmi snuje opowieść o swojej obsesji do czternastoletniej dziewczynki. Czytelnik siedzi w jego głowie i nic nie zostaje mu oszczędzone. Jak każdy inny człowiek, bohater powieści próbuje się wybielić i przedstawić swoje czyny w jak najbardziej pozytywny sposób, nazywając je wielką miłością. Rijeneveld pisze w bardzo charakterystyczny sposób, a jego powieść wzbudza niepokój. Trudna choć niewątpliwie ciekawa proza.


A jak Wam minął październik?  

Komentarze

  1. JolaK4 listopada 2022 08:04

    Czytałam ,,Demana" i ,,Mojego małego zwierzaka", a jesień piękna:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka4 listopada 2022 20:58

      Oby jak najdłużej towarzyszyła nam taka piękna jesień :)
      Obie książki warto przeczyatć, choć są kompletnie różne.

      Usuń
  2. Dominika S.5 listopada 2022 14:43

    U mnie październik był bardzo serialowy, bo skończyłam między innymi "Grę o tron" i "Pierścienie władzy". Szkoda, że "Gołąb i wąż" Cię rozczarowały. Docierały do mnie głównie pozytywne recenzje, więc miałam w planach tę książkę, a teraz zastanowię się dwa razy. Nie słyszałam o "Mój mały zwierzaku", ale nie wiem czy dałabym radę przeczytać.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka5 listopada 2022 20:54

      No właśnie, ja też widziałam w większości pozytywne głosy i nastawiłam się na lekkie YA, ale niestety, duże rozczarowanie. "Mój mały zwierzaku" to książka, którą trudno polecać, bo bardzo wyczerpuje emocjonalnie.

      Usuń
    2. Dominika S.9 listopada 2022 13:58

      Na razie wstrzymam się z tym "Gołębiem i wężem", chyba że książka jakoś sama wpadnie mi w ręce.

      Usuń
    3. Zarzyczka9 listopada 2022 23:27

      Nie tracisz wiele ;)

      Usuń
  3. Głodna Wyobraźnia6 listopada 2022 14:22

    Udany miesiąc, u mnie najlepsza książka października to fantasy "Tygiel Dusz" Mitchella Hogana :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Sylwka | unserious.pl13 listopada 2022 10:35

    U mnie niestety październik pogodowo nie dopisał, ale lektury za to miałam zacne. ;)
    Co do seriali - planuję tylko Ród smoka, na Pierścienie Władzy szkoda mi czasu. ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka13 listopada 2022 21:10

      Jak lektury były dobre, to już jest dobrze :)
      Do "Pierścieni Władzy" absolutnie nie namawiam.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Pożegnanie z braćmi Winchester – recenzja 15 sezonu „Supernatural”

  Po trzęsieniu ziemi i znakomitym finałowym odcinku czternastej serii przed braćmi Winchester stanął najpotężniejszy antagonista ze wszystkich. Walczyli już z aniołami, demonami, sekretnymi organizacjami i potężnymi istotami, ale teraz ich przeciwnikiem jest Bóg. A właściwie Chuck, który obraził się na swoje ulubione zabawki, kiedy nie zgodziły się tańczyć tak jak im zagra. On już wymyślił swoje idealne zakończenie i chce je dostać, nie zważając na koszty. Na dobry początek zesłał na Sama i Deana wszystkie dusze znajdujące się w piekle. A że łowcy przez lata swej działalności wysłali tam wiele z nich, to pałają one żądzą zemsty. Sam i Dean są mocno wkurzeni na Chucka, gdy staje się jasne, że cały czas byli marionetkami w jego rękach. Wolna wola o którą tak zaciekle walczyli, ponosząc ogromne koszty, okazała się nic niewartą mrzonką. Jak jednak walczyć z istotą wszechmocną i wszechwiedzącą? Jeżeli chcą uniknąć wymarzonego zakończenia Chucka, Sam i Dean będą musieli rozwiązać ten para
Czytaj więcej

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

Kosmos już nigdy nie będzie taki sam – „The Expanse”

Ostatnie lata nie były łaskawe dla fanów serialowych produkcji science fiction. Po spektakularnych klapach twórcy niezbyt chętnie patrzyli na produkcję takich dzieł – bo nie dość, że drogie, to jeszcze nie spełniały oczekiwań widzów. Cóż więc pozostawało fanom gatunku? Chyba oglądanie tylko po raz kolejny znakomitego „Battlestar Galactica”. Na szczęście jednak każda zła passa kiedyś się kończy. „The Expanse”, serial wyprodukowany przez stację SyFy, udowadnia, że science fiction wciąż ma wiele do zaoferowania. Produkcję oparto na serii książek „Ekspansja” Jamesa S. A. Coreya. W Polsce wydano tylko pierwszy tom „Przebudzenie lewiatana” i to w dodatku rozbity na dwie części, co jak łatwo można się domyślić, nie przysporzyło książce popularności. Reszta tomów dostępna jest tylko w wersji oryginalnej. Jako ciekawostkę dorzucę fakt, że pod pseudonimem James S. A. Corey ukrywa się dwóch autorów – Daniel Abraham i Ty Franck. Obaj współpracowali z George’m R. R. Martinem. W 2010 r. ukazała
Czytaj więcej

Co poszło nie tak w serialu „Przeklęta” („Cursed”)

  Jeżeli czytacie mojego bloga, wiecie, że uwielbiam legendy arturiańskie i wszelkie wariacje na ich temat. Dlatego informację, że Netflix przygotowuje serial, którego główną bohaterką ma być Nimue i zaprezentuje odświeżoną wersję mitu, w której miecz wybiera królową, a nie króla, byłam zaintrygowana. Jednak po fali niepochlebnych recenzji, które pojawiły się tuż po premierze, mój zapał do oglądania znacznie osłabł. Ale że w grudniu nachodzi mnie na klimaty fantasy i baśniowe, a wybór nie jest aż tak duży, jak by się wydawało, postanowiłam dać szansę Przeklętej . Kim jest Nimue? Jak to zwykle w legendach arturiańskich bywa, odpowiedź na to pytanie nie jest ani prosta ani jednoznaczna. Najprościej byłoby odpowiedzieć, że różnie to bywa, ale najczęściej podkreślane są dwie rzeczy – związki z Merlinem i Excaliburem. Nimue bywa też nazywana Panią Jeziora albo Vivianą. Niekiedy przyjmuje się, że ona i Morgana to ta sama osoba. Niektórzy sugerują, że Pani Jeziora to nie imię, ale drui
Czytaj więcej

Karl Edward Wagner „Kane. Bogowie w mroku”

Obraz
  Kane. Bogowie w mroku Karla Edwarda Wagnera to pierwszy z trzech zaplanowanych tomów poświęconych tej postaci, jakie mają ukazać się w serii Eony wydawnictwa Vesper. Znajdują się w nim: powieść Sploty mroku , opowiadania: Zaduma nad żalem w mym sercu , Zimne światło , Miraż oraz wiersz Cień Anioła Śmierci . Ponadto Marcin Pągowski przygotował dodatki pozwalające bliżej poznać ten świat. Kane to modelowy wręcz przykład postaci splecionej nie z dobra i zła, ale z szarości. Zainspirowany postacią biblijnego Kaina, przyniósł światu przemoc, za którą został ukarany długowiecznością. Owszem, można go zabić, ale to niewdzięczne zadanie, ponieważ walczy doskonale i szybko się regeneruje. Tym niemniej, jest to możliwe. Ale Kane to także buntownik sprzeciwiający się szalonemu bóstwu, które stworzyło ludzi wyłącznie dla własnej rozrywki i przyjemności. To koncept, o którym wspominał H. P. Lovecraft w opowiadaniu W górach szaleństwa , zaczerpnięty z mitologii sumeryjskiej, która tak właśni
Czytaj więcej