Książka to okno na świat

Co by było, gdyby w czasie I wojny światowej na Ziemi wylądowali Marsjanie? Takie pytanie zadał sobie Paweł Majka, a odpowiedzią jest jego debiutancka powieść „Pokój światów”. No więc, Marsjanie wylądowali. Ludzkość, do tej pory walcząca zajadle między sobą, znalazła wspólnego wroga i zjednoczyła się. W odpowiedzi najeźdźcy z kosmosu odpalili swoją super broń – mitbomby. Miały one powołać do życia obcych bogów i demonów, ale na Ziemi doszło do zaskakującej zwrotnej. Obudziła się mnogość wierzeń, ożyły przesądy, bogowie i istoty, które zaskoczyły nawet kosmitów. Zmuszeni do pozostania na Ziemi, zawarli pokój z tymi, których chcieli podbić i zaczęli się asymilować. Marsjanin Melizzath’l Nowakowski organizuje wyprawę na Wschód, by odnaleźć zaginiony kosmiczny statek. Na czele drużyny staje Mirosław Kutrzeba, opętany przez zmorę nienawiści. Towarzyszą mu: Jasiek, niezbyt mądry trzeci syn, wyborny strzelec z upodobaniem popijający czarcie mleko – Grabiński, wielkolud Burzymur, Cygank...

„The Originals” to spin – off serialu „Pamiętniki wampirów”. Skupia się na losach Pierwotnych, rodzeństwa Mikealsonów, którzy byli pierwszymi wampirami na świecie. A konkretnie trójki z nich, która dożyła do tego czasu (choć jak się okazało w trakcie akcji, podobnie jak w przypadku „Pamiętników wampirów”, w tym uniwersum pojęcie śmierci jest względne) – Klausa (Joseph Morgan), Elijaha (Daniel Gillies) i Rebeki (Claire Holt). Opuszczają oni Mystic Falls, by powrócić do Nowego Orleanu, miasta, które przed laty pomogli stworzyć. Główną linią fabularną trzeciego sezonu „The Originals” jest przepowiednia, która głosi, że Klaus, Elijaha i Rebeka zginą. Jedno z winy wroga, drugie przez przyjaciela, a trzecie przez rodzinę. Do Nowego Orleanu ściągają pierworodni trójki wampirów – psychopatyczny hrabia Tristan i jego nie mniej szalona siostra Aurora, oraz ich niegdysiejszy sługa, Lucien. Wszyscy deklarują, że chcą chronić swojego stwórcę przed skutkami przepowiedni. Oczywiście, nie z miłośc...

1208 rok to niebezpieczny czas w Europie. Papież Innocenty III ekskomunikuje hrabiego Tuluzy, Rajmunda VI. W powietrzu wisi krucjata przeciw katarom, która jest zagrożeniem dla całej kultury prowansalskiej. Ten burzliwy czas wybrał za tło dla swojej powieści „Zamaskowana królowa” Jorge Molist. Przy jej pisaniu autor korzystał m. in. z powstałej w XIII w. „Cantar de la cruzada” („Pieśni o krucjacie”) Gillermo de Tudela. Ale nie tylko. O tyle łatwo tropić źródła, że przed każdym rozdziałem zamieszczono cytaty z nich jako motta. Oprócz wspomnianej „Pieśni o krucjacie” pojawiają się m. in.: „Dies irae”, „Pieśń o Cydzie”, „Pieśń o Rolandzie”, cytaty z poezji Omara Jayyana i Judy Halevi, a wreszcie wypowiedzi Hugona z Mataplany. Jak widać spektrum jest szerokie. I nie sposób zapomnieć o książce „Święty Graal, święta krew”, która jest kluczowa dla powieści.      Tło historyczne przygotowane solidnie, czas na fikcję. Głównymi bohaterami książki są: Bruna z Béziers z...

Mam słabość do książek traktujących o średniowiecznych skandynawskich wojownikach, więc z ciekawością zabrałam się za lekturę książki Radosława Lewandowskiego „Wikingowie. Wilcze dziedzictwo”. Całość podzielona jest na dwie części. Głównymi bohaterami pierwszej są wikingowie: Asgot z Czerwoną Tarczą i jego syn Oddi Asgotsson oraz Ramiro Mendez, poseł króla Leónu. Narratorem drugiej jest Erik Eriksson, syn Eryka Zwycięskiego i Sigrydy Storrady, siostry Bolesława Chrobrego. Młodzieniec na polecenie matki dyktuje chrześcijańskiemu niewolnikowi dzieje swojej pierwszej wyprawy na wiking, w której wojowie z Północy wspierają León w walce z muzułmańskim kalifatem Kordoby. Książka zaczyna się mocnym akcentem. Oddi, uciekając przed wygłodniałymi wilkami, wpada w kamienny krąg, pułapkę wyznawców potwornego węża Jormunganda. W tym momencie jego los jest już przesądzony. Asgot Czerwona Tarcza i jego syn podróżują z poselstwem od szwedzkiego władcy, Eryka Zwycięskiego do Hakona Benløsa...

„Motylek” Katarzyny Puzyńskiej to pierwszy tom cyklu kryminalnego, którego akcja rozgrywa się w małej wsi Lipowo położonej niedaleko Brodnicy. Jednak nie jest to wieś spokojna ani wesoła, co to, to nie. Zresztą gdyby tak było, nie narodziłby się żaden porządny kryminał ;)

Nie lubię romansów. Drażni mnie w nich przede wszystkim przewidywalność fabuły. Dlatego, gdyby koleżanka nie przyniosła mi do domu książki Santy Montefiore „Tajemnica morskiej latarni”, nigdy bym po nią nie sięgnęła. A tak, jak już przeleżała trochę w domu, postanowiłam przeczytać coś innego niż fantastyka, kryminał bądź powieść historyczna.

„W sercu oceanu” to kolejna produkcja hiszpańskiej stacji Antena 3, miniserial kostiumowy, nakręcony na podstawie powieści Elviry Menéndez pod tym samym tytułem. W oryginale serial składał się z sześciu odcinków trwających ponad godzinę, w polskiej wersji wyświetlanej przez TVP 1 rozbito je na dziesięć krótszych. 

„Tylko martwi nie kłamią” Katarzyny Bondy to drugi tom serii o psychologu śledczym, Hubercie Meyerze. Po niezbyt udanej „Sprawie Niny Frank” z denerwującym dla mnie zakończeniem, pomyślałam, że autorka drugi raz nie wykręci takiego numeru, więc mogę czytać spokojnie. W Katowicach, dokładnie w kamienicy przy ulicy Stawowej 13, zostaje znalezione ciało śmieciowego barona, Johanna Schmidta, Niemca polskiego pochodzenia. Został zamordowany w lokalu należącym do wybitnej seksuolożki, Elwiry Poniatowskiej. W kręgu podejrzeń są jego żona, którą notorycznie zdradzał, lekarka, z którą łączyło zamordowanego coś więcej niż tylko terapia, zazdrosny mąż lekarki, a wreszcie pasierbica, która odziedziczyła cały majątek. Tymczasem media wygrzebują starą historię, gdy w tym samym miejscu, przy Stawowej 13, w sylwestrową noc 1990/91 został zamordowany bogaty Żyd, Otton Troplowitz. Łup morderców był ogromny i mimo że jednego ze sprawców napadu schwytano, fantów nigdy nie odnaleziono. O pomoc w u...

Mojżesz został znaleziony w koszu na pranie zaledwie kilka godzin po urodzeniu. Był dzieckiem cracku, jego matka brała narkotyki w okresie całej ciąży. Historią porzuconego i ocalonego niemowlęcia zachwycało się swego czasu całe miasteczko. Jednak gdy Mojżesz dorósł, zachwyty się skończyły. Na całe życie pozostał pęknięty – oczywiście w tym metaforycznym sensie. Nie tylko wyglądał inaczej – niepokojąco i egzotycznie – ale także inaczej się zachowywał. Nie potrafił usiedzieć w miejscu, opowiadał dziwne rzeczy, a przy tym malował w niezwykły sposób.