Miłość w czasach krucjaty - Jorge Molist „Zamaskowana królowa”


1208 rok to niebezpieczny czas w Europie. Papież Innocenty III ekskomunikuje hrabiego Tuluzy, Rajmunda VI. W powietrzu wisi krucjata przeciw katarom, która jest zagrożeniem dla całej kultury prowansalskiej. Ten burzliwy czas wybrał za tło dla swojej powieści „Zamaskowana królowa” Jorge Molist.
Przy jej pisaniu autor korzystał m. in. z powstałej w XIII w. „Cantar de la cruzada” („Pieśni o krucjacie”) Gillermo de Tudela. Ale nie tylko. O tyle łatwo tropić źródła, że przed każdym rozdziałem zamieszczono cytaty z nich jako motta. Oprócz wspomnianej „Pieśni o krucjacie” pojawiają się m. in.: „Dies irae”, „Pieśń o Cydzie”, „Pieśń o Rolandzie”, cytaty z poezji Omara Jayyana i Judy Halevi, a wreszcie wypowiedzi Hugona z Mataplany. Jak widać spektrum jest szerokie. I nie sposób zapomnieć o książce „Święty Graal, święta krew”, która jest kluczowa dla powieści.     
Tło historyczne przygotowane solidnie, czas na fikcję. Głównymi bohaterami książki są: Bruna z Béziers zwana Panną Słowik i dwóch konkurentów do jej ręki: wspominany już Hugo z Mataplany i Guillermo z Montmorency, Frank, któremu zlecono zabójstwo Bruny oraz odzyskanie tajemniczych dokumentów, enigmatycznie określanych jako „ładunek siódmego muła”. Taki trójkąt nie zapowiada niczego innego jak solidny romans. I tak jest w istocie.
Wymieszanie elementów fikcyjnych z prawdą historyczną wyszło autorowi „Zamaskowanej królowej” bardzo dobrze. Co więcej, nie naraża czytelnika na domyślanie się, którzy bohaterowie są fikcyjni, a którzy nie. Te informacje zostały zawarte w słowniczku na końcu książki.
Plusem jest także ciekawe ukazanie zasad Fin’Amor, miłości dworskiej. Wiele jej aspektów może się okazać dla współczesnego czytelnika nie tylko zabawne, ale i kompletnie niezrozumiałe. Tym bardziej, że Fin’Amor to nie tylko filozofia życia, ale wręcz religia. Jorge Molist ukazuje także komiczne strony rywalizacji o damę – moją ulubioną sceną jest ta, gdy Guillermo i Hugo udają się do młyna, by okazać swą wyższość w typowo męskiej rywalizacji. A kończą utytłani w gnoju ;)
Można by postawić zarzut „Zamaskowanej królowej”, że żeruje na sukcesie „Kodu Leonarda da Vinci” Dana Browna, gdyby nie to, że została napisana wcześniej. Nie zmienia to jednak faktu, że trochę przejadły mi się spiskowe teorie dziejów, tajne organizacje rządzące światem i dokumenty, które mogą go zmienić. Ani mnie to szokuje, ani nie zachwyca. Nudzi raczej. I wszędzie ci templariusze…
Autor zdecydował się na naprzemienną narrację. Raz prowadzi nas za rękę wszechwiedzący narrator, a raz Bruna. Zabieg miał chyba służyć urozmaiceniu i lepszemu poznaniu uczuć Bruny. I choć lubię narrację pierwszoosobową, tu wyszło średnio. Bo Bruna wie rzeczy, o których nie powinna mieć pojęcia, o ile nie jest wszechwiedząca.
W warstwie językowej, dialogach toczonych między bohaterami można wyczuć pewną sztuczność. Myślę jednak, że nie wynika to z ograniczonych umiejętności autora, ale stylizacji na romans rycerski, który lubował się w takich górnolotnych, „napuszonych” wręcz określeniach. A ja bardzo lubię archaiczne stylizacje. Jak to drzewiej bywało…
„Zamaskowana królowa” czerpie z tradycji gatunku także przy wykorzystaniu elementów fantastycznych. Do pewnego momentu wszystko jest realne, dopiero potem nabiera niezwykłych kształtów. Pojawia się magia, nadprzyrodzone istoty i zakazane rytuały.
Małe spoilery.
Niestety, sporym minusem książki jest zakończenie. Jorge Molist rozstrzyga trójkąt miłosny w sposób, którego najbardziej nie lubię – zabija jednego z bohaterów. Czyżby Bruna inaczej nie była w stanie się zdecydować?
Kiepskie wrażenie robią też mętne wywody na temat wielu Graali. Oczywiście, może to być metaforą, ale jeżeli dla czegoś takiego rozpętuje się wojnę i ginie cała kultura, to prawdziwy Graal może być tylko jeden.

„Zamaskowana królowa” to solidna powieść historyczna, nawiązująca do gatunku romansu dworskiego. Jest trójkąt miłosny, kilka tajemnic do odkrycia, a w tle okrutna wojna i świat, która zginie na zawsze. Tezy autora nie są ani nowe, ani odkrywcze, ale mimo wszystko (i wszędobylskich templariuszy) przeczytałam z przyjemnością.

Autor:  Jorge Molist     
Tytuł:  „Zamaskowana królowa”  
Tłumaczenie: Magdalena Czyżewska
Wydawnictwo: Philips Wilson
Liczba stron: 514

Data wydania: 2007

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Niech was Pustka pochłonie – „The Originals” sezon 4

Twórcy „The Originals” zaserwowali nam spory przeskok czasowy. Od wydarzeń przedstawionych w finale trzeciego sezonu minęło pięć lat. I nadchodzi to, co było formalnością – Mikaelsonowie zostają przebudzeni. Dobrze, że twórcy odhaczyli to szybko i bezboleśnie. Bo w to, że Mikaelsonowie powstaną, chyba nikt nie wątpił? Z tym, że nie mają już tak łatwo jak wcześniej. Zostali pokonani, a Marcel, nowy król Orleanu, może zabić ich bez trudu. To dla nich zupełnie nowa sytuacja.          Klaus chce nadrobić stracony czas i zbliżyć się do całkiem już sporej Hope. Tymczasem nadciąga poważne zagrożenie, plaga, która nęka Nowy Orlean od wielu lat. Za sprawą demona o imieniu The Hollow (Pustka) zaczynają znikać dzieci. W kręgu jego zainteresowań jest też Hope. A stary znajomy demona to kierujący obecnie sabatami Nowego Orleanu Vincent.          Czwarty sezon „The Originals” liczy tylko trzynaście odcinków i jest zbudowany wokół jednego głównego wątku – walki z Hollow. Sam pomysł twórców na t
Czytaj więcej

Karl Edward Wagner „Kane. Bogowie w mroku”

Obraz
  Kane. Bogowie w mroku Karla Edwarda Wagnera to pierwszy z trzech zaplanowanych tomów poświęconych tej postaci, jakie mają ukazać się w serii Eony wydawnictwa Vesper. Znajdują się w nim: powieść Sploty mroku , opowiadania: Zaduma nad żalem w mym sercu , Zimne światło , Miraż oraz wiersz Cień Anioła Śmierci . Ponadto Marcin Pągowski przygotował dodatki pozwalające bliżej poznać ten świat. Kane to modelowy wręcz przykład postaci splecionej nie z dobra i zła, ale z szarości. Zainspirowany postacią biblijnego Kaina, przyniósł światu przemoc, za którą został ukarany długowiecznością. Owszem, można go zabić, ale to niewdzięczne zadanie, ponieważ walczy doskonale i szybko się regeneruje. Tym niemniej, jest to możliwe. Ale Kane to także buntownik sprzeciwiający się szalonemu bóstwu, które stworzyło ludzi wyłącznie dla własnej rozrywki i przyjemności. To koncept, o którym wspominał H. P. Lovecraft w opowiadaniu W górach szaleństwa , zaczerpnięty z mitologii sumeryjskiej, która tak właśni
Czytaj więcej

A zaczęło się od kotła – Sarah J. Maas „Dwór cierni i róż”

Obraz
„Dwór cierni i róż” Sarah J. Maas przeczytali już chyba wszyscy, więc i ja potrafiłam nadrobić zaległości. Jest to pierwsza książka tej autorki po jaką sięgnęłam, więc nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać. Dziewiętnastoletnia Feyra mieszka z ojcem i dwójką starszych sióstr w nędznej chacie. Jest łowczynią, poluje, by wyżywić rodzinę. A zima tego roku jest wyjątkowo sroga. Toteż Feyra nie waha się przed zabiciem potężnego, szarego wilka. Niebawem w jej chacie zjawia się Tamlin i żąda, by dziewczyna zapłaciła za swój czyn. Wilk był mieszkańcem Prythianu, magicznej krainy z drugiej strony Muru. Zgodnie z zapisami pradawnego Traktatu Feyra musi odpokutować swoją winę, udając się na resztę życia do Prythianu.
Czytaj więcej

Raz na zawsze król – Bernard Cornwell „Zimowy monarcha”

Obraz
Zdarzyło się to w krainie zwanej Brytanią – tak brzmi pierwsze zdanie Zimowego monarchy Bernarda Cornwella, pierwszego tomu Trylogii arturiańskiej . Autor przedstawia w niej własną wersję opowieści o królu Arturze. Jest to postać, która niezwykle mocno wrosła w naszą kulturę, choć nawet nie wiadomo, czy istniał on naprawdę. Jest jednak dość prawdopodobnym, że na przełomie V i VI wieku żył jakiś dzielny wódz/król o imieniu Artur, który zahamował saksońską nawałę na ziemię Brytów. Narratorem u Cornwella jest Derfel, kiedyś rycerz, a obecnie mnich w chrześcijańskim klasztorze, który na życzenie królowej Igraine spisuje swoje wspomnienia o panowaniu Artura. Czyni to w tajemnicy przed biskupem Sansumem, który uważa, że wszelka pamięć o nim powinna zaginąć. Derfel to postać z wczesnych wersji legend arturiańskich. Wiadomo o nim niewiele – kiedyś był rycerzem, a potem został mnichem. W Zimowym monarsze to Sakson, który po napadzie na rodzinną wioskę został złożony w ofierze Belowi
Czytaj więcej

Gdzie się podziała Klementyna Kopp? - Katarzyna Puzyńska „Dom czwarty”

Obraz
„Dom czwarty” to już siódmy tom kryminalnej sagi Katarzyny Puzyńskiej, opowiadającej o policjantach z niewielkiego Lipowa. No w sumie to już nie do końca prawda, gdyż z dawnych znajomych z lipowskiego komisariatu pozostał tylko Daniel Podgórski. Epizodycznie pojawia się jego matka, Maria. Nie zaglądniemy też nawet do opłotek Lipowa.          Zakończenie „Łaskuna” wskazywało na dramat w życiu bohaterów. I rzeczywiście tak się stało. Emilia przedwcześnie urodziła córkę, która po kilku dniach zmarła. To wszystko odbiło się na Danielu i Emilii. Każde na swój sposób próbuje poradzić sobie ze stratą dziecka.
Czytaj więcej