Mroczna strona Skandynawii – Cilla i Rolf Börjlind „Przypływ” (recenzja)

Księżycowa noc 1987 roku w zatoce Nordkoster nie ma w sobie nic ze spokoju. Nieznani sprawcy dokonali brutalnego zabójstwa młodej, ciężarnej kobiety, wykorzystując przypływ. Jedynym świadkiem zdarzenia był mały chłopiec. Nie udało się nie tylko wykryć sprawców, ale nawet ustalić tożsamości ofiary. Po latach nierozwiązana sprawa trafia w ręce Olivii Rönning, studentki drugiego roku Wyższej Szkoły Policyjnej jako praca zaliczeniowa. Jej nieżyjący ojciec, Arne, próbował ją rozwiązać, ale bez powodzenia. Okazuje się, że dotarcie do prowadzącego sprawę przed laty Toma Stiltona jest niemożliwe. Odszedł ze służby w tajemniczych okolicznościach, a nikt nie zna jego aktualnego adresu.

Tymczasem w Sztokholmie dochodzi do serii napaści na bezdomnych, a sprawcy filmiki z zajść publikują w sieci. Czy te dwa zdarzenia coś łączy?

Przypływ napisany przez duet szwedzkich scenarzystów, Cillę i Rolfa Börjlindów, to pierwszy tom serii kryminalnej o przygodach Olivii Rönning i Toma Stiltona, która stanowi klasyczny wręcz przykład nordic noir. Jest niewyjaśniona sprawa z przeszłości, która łączy się z wydarzeniami współczesnymi. Dużo miejsca poświęca się sprawom społecznym, bo książka prezentuje pełen przekrój szwedzkiego społeczeństwa. Od tych pozostających na samym dnie jak bezdomni czy Acke, biedny chłopiec wychowywany tylko przez matkę prostytutkę, poprzez klasę średnią, aż po osoby ze szczytów władzy – polityków i bogatych biznesmenów.

Przypływ bardzo dobrze pokazuje, że szwedzkie społeczeństwo wcale nie jest tak wspaniałe i opiekuńcze, jak mogłoby się wydawać. Przestępstwa popełniane na bezdomnych w gruncie rzeczy niewiele policję obchodzą. Robią tylko to, co muszą. A w podziemiu, z dala od bezpiecznych i dostatnich domów, kwitnie działalność przestępcza. Ludzie ze szczytów władzy bez skrupułów wykorzystują kraje trzeciego świata dla własnych korzyści i eliminują wszystkich, którzy chcą im zaszkodzić. Są też szare eminencje, dostarczające bogatym ludziom poszukiwanych przez nich rozrywek.  

Początek książki nie był najlepszy. Poszatkowany, różne wątki, różni bohaterowie – to sprawiało, że historia początkowo była niezbyt angażująca. Mocno też czuć było, że autorzy są scenarzystami. Potem jednak, gdy intryga zaczęła nabierać rumieńców, a klocki łączyć ze sobą, wciągnęłam się i strony przewracały się praktycznie same. Intryga jest dobrze skonstruowana, a na końcu autorzy serwują dwa twisty fabularne, jeden przewidziałam, drugi nie. Plusem jest też wybranie na główną bohaterkę młodej, nieopierzonej dziewczyny, która nie ma jeszcze doświadczenia w prowadzeniu spraw, no i nie może korzystać z metod policyjnych.

Przypływ Cilli i Rolfa Börjlindów to przykład solidnego kryminału ze Skandynawii, z charakterystycznym dla tego typu dzieł klimatem.

Autor: Cilla i Rolf Börjlind

Tytuł: Przypływ

Tytuł oryginalny: Springfloden

Tłumaczenie: Inga Sawicka  

Wydawnictwo: Sonia Draga

Liczba stron: 493

Data wydania: 2021

Komentarze

  1. Agnieszka Kaniuk25 sierpnia 2022 11:27

    Będę pamiętała o tej książce na przyszłość.

    OdpowiedzUsuń
  2. Dominika S.30 sierpnia 2022 12:37

    Swego czasu chętnie sięgałam po skandynawskie kryminały. Teraz już rzadziej wpadają mi w ręce, ale sentyment pozostał, więc dopisuję ten tytuł na listę. Nawet jeśli nie porywa od razu to mam chęć dać mu szansę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zarzyczka30 sierpnia 2022 19:06

      O, widzisz to masz tak jak ja :) Jednak od czasu do czasu nadal sięgam po skandynawski kryminał, a "Przypływ" to dobry przedstawiciel tego nurtu.

      Usuń
    2. Dominika S.3 września 2022 14:26

      Tak, na to wygląda :) I cieszę się, że wciąż powstają dobre skandynawskie kryminały :)

      Usuń
    3. Zarzyczka3 września 2022 22:06

      Dobrych skandynawskich kryminałów nigdy za wiele.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Tylko marzyciele mogą uratować światy – Laini Taylor „Muza Koszmarów”

Obraz
  Życie Lazlo i Sarai nigdy już nie będzie takie samo. Oboje muszą odkryć siebie na nowo, poznać swoje dary i możliwości oraz dokonać trudnych wyborów. Lazlo znalazł się w sytuacji bez wyjścia. Będzie musiał zdecydować, co jest dla niego ważniejsze – życie ukochanej czy mieszkańców Szlochu? Oprócz wątków związanych ze Szlochem autorka wprowadza nową historię, opowiadającą o losach dwóch sióstr Kory i Novy, dorastających na peryferiach świata. Ich trudne życie wypełnione jest marzeniem o tym, że kiedyś, podobnie jak ich matka, zostaną wybrane do służby bojowej imperium. Marzenie o niezwykłej mocy, dzięki której można zasłużyć na ten zaszczyt, spełnia się, lecz nie w ten sposób, jakiego siostry oczekiwały. Muza Koszmarów Laini Taylor to drugi, po Marzycielu , tom dylogii Strange The Dreamer . I właściwie modelowy przykład, jak powinno się kontynuować fabułę. Pierwszy tom był wprowadzeniem do świata, pozwalał poznać bohaterów, drugi daje szerszą perspektywę i wypełnia luki w całe...
Czytaj więcej

Z bezmiaru eonów wypełzają – „Koszmary” H. P. Lovecraft, Hazel Heald

Obraz
Koszmary to zbiór pięciu opowiadań H. P. Lovecrafta napisanych we współpracy z Hazel Heald. Cień z Providence zajmował się nie tylko pisaniem własnych tekstów, ale i poprawianiem dzieł innych. Jedną z jego klientek w 1932 roku została Hazel Heald, a opowiadania zawarte w tym tomie są efektem ich współpracy. Tyle że H. P. Lovecraft tak przerobił teksty (a kto wie, może i napisał niemal w całości), iż nie wygląda na to, aby Heald miała na nie większy wpływ. O ile w opisywanym na blogu Kopcu (recenzję znajdziecie TUTAJ ) przynajmniej w jednym przypadku zastanawiałam się nad wpływem Zealii Bishop, tutaj gdybym nie wiedziała, że opowiadania powstały we współpracy z inną osobą, nie przyszłoby mi to do głowy. Zbiór zawiera pięć tekstów – Człowiek z kamienia , Koszmar w muzeum , Skrzydlata śmierć , Z bezmiaru eonów i Koszmar na cmentarzu . Są to opowiadania korzystające z typowych dla Lovecrafta środków wyrazu i chwytów fabularnych. Czyta się świetnie, mają ten typowy dla niego nastrój n...
Czytaj więcej

Królowa zrodzona z rycerskich marzeń – Feliks W. Kres „Pani Dobrego Znaku” (recenzja)

Obraz
  Puszcza Bukowa to największa knieja Szereru i źródło gigantycznego bogactwa właścicieli wywodzących się ze starożytnego książęcego rodu K.B.I.. Po śmierci bezdzietnego księcia wybucha skandal, ponieważ okazuje się, że dziedziczką fortuny ma być niewolnica Ezena, którą kaprys pana podniósł do godności małżonki. Na domiar złego nie należy ona do gigantycznie drogich Pereł, lecz była wcześniej praczką. No i jest półkrwi Armektanką. Czegoś takiego Dartan z pewnością nie zniesie, a inne gałęzie rodu K.B.I. już szykują pozwy procesowe. Ezena, była niewolnica, nie ma szans na zwycięstwo w sądzie. Jej cel jest jednak zupełnie inny i odmieni oblicze Szereru. W umyśle – ludzkim, bo już nie kocim – tkwiła jakaś potrzeba cudowności. Gotah wiele razy się zastanawiał, dlaczego człowiek nie jest w stanie przyjąć świata takiego, jakim był: rządzącego się swoimi własnymi prawami, dość przecież cudownego, nawet bez latających kamieni i innych dziwów ( Pani Dobrego Znaku. Wieczne Cesarstwo , s. 5...
Czytaj więcej

Tylko metal ocali świat – Grady Hendrix „Sprzedaliśmy dusze” („We Sold Our Souls ”)

Obraz
Kris Pulaski ma czterdzieści siedem lat i poczucie, że jej życie już się skończyło. Nędzną pracę udało jej się zdobyć tylko dzięki znajomościom brata. A przecież miało być zupełnie inaczej. Kiedyś Kris grała w metalowym zespole Dürt Würk, który stał u progu wielkiej kariery. I to właśnie w noc podpisywania kontraktu mającego wynieść ich na szczyt, wszystko się posypało. Kris niewiele pamięta z tamtych wydarzeń. Pogodziła się z losem, chodzi na terapię i łyka tabletki. Jednak gdy pewnego dnia zauważa plakaty reklamujące trasę koncertową jedynego członka Dürt Würk, który zrobił oszałamiającą karierę, Terry’ego Hunta, budzi się w niej gniew. Porzuca dotychczasowe życie, by odwiedzić pozostałych członków zespołu i dowiedzieć się, co tak naprawdę wydarzyło się przed laty. Sprzedaliśmy dusze Grady’ego Hendrixa to książka, która łączy w sobie elementy grozy z powieścią społeczno-psychologiczną. Autor stara się sportretować stan amerykańskiego społeczeństwa. Postawiona przez niego diagnoza ...
Czytaj więcej

Los jest nieubłagany – Bernard Cornwell „Excalibur”

Obraz
Nadeszło lato krwi i zemsty. Zdrada Lancelota i Ginewry boleśnie dotknęła Artura, który bezwzględnie stłumił rebelię fałszywego przyjaciela i uwięził niewierną żonę. Nie ma jednak czasu na rozpamiętywanie przeszłości, gdyż saksońscy wodzowie postanowili zakopać topór wojenny i wspólnie zaatakować Brytów. Dawni sojusznicy Artura, obecnie wyznający chrześcijaństwo, nie chcą udzielić pomocy poganom. Tymczasem Merlin i Nimue realizują własny plan. Zgromadzili wszystkie Skarby Brytanii i zamierzają przeprowadzić rytuał przywołania bogów, nie oglądając się na koszty. Stopniowo zaczyna się uwidaczniać rozdźwięk między nimi. Nimue coraz bardziej pogrąża się w szaleństwie i żadna cena nie wydaje się jej zbyt wysoka do zapłacenia. Excalibur to trzecia i ostatnia część Trylogii arturiańskiej Bernarda Cornwella, utrzymana w stylu, jaki znamy z poprzednich tomów. Narratorem jest zbliżający się do kresu życia mnich Derfel, który kiedyś był rycerzem walczącym u boku Artura . Pozwoliło to...
Czytaj więcej